Particuliere beleggers hebben moeite met het aanvoelen hoe erg het is als je een credit crunch hebt, want ze handelen zelden in het soort papier waar nu geen markt meer voor is.
Ze zijn ook niet actief als riskmanager, behalve voor hun eigen geld.
Laten we daarom beginnen om als preambule te stellen dat het in de getroffen sectoren veel erger is dan u denkt en dat de ellende moeilijk in te schatten is. Mensen die dit meemaken hebben er dan ook grote moeite mee niet erg pessimistisch te worden en misschien is dat maar goed ook zo, want de markt voor aandelen houdt zich best redelijk, behalve dat er wat vlucht naar kwaliteit is en wat wantrouwen van financials, waarbij natuurlijk babies en badwater tegelijk uit het raam worden gegooid.

Zoals ik meerdere keren per jaar schrijf, is de vloek van de prutsende belegger zijn of haar neiging tot onrealistische verwachtingen.
Dat betekent dat u bijvoorbeeld niet van mij kunt verwachten dat ik u ga zeggen dat er niets aan de hand is – een kleine correctie, dit gaat zometeen weer goed. Maar ik ga ook niet zeggen dat u nu alles moet verkopen, inclusief Apple.

Het is niet omdat ik dat niet durf maar omdat ik dat niet weet.
Je kunt afwegingen maken en je kunt je eigen risico tolerantie herbepalen. Je kunt de borders wat bijknippen en voor het weer gaat regenen wat extra hout voor de kachel inslaan, mocht het een koude winter worden.

Wat we wel kunnen zien is dat de periode van uniforme prestatie van activa nu voorbij is. Alles deed het immers goed. Opkomende markten, oude markten zoals Duitsland, obligaties, CDO’s, junk, onroerend goed, technologie, grondstoffen, small caps, private equity, hedge funds en laatstelijk zelfs weer big caps, leuk dat ze nog bestaan.
Amerika, Azië, Europa? Latijns-Amerika en zelfs Afrika en Arabië stegen tegelijk in één grote globaliserende bullmarkt.

Veel partijen schuwen nu risico, wat weer opportunities creëert voor anderen. Fijnproevers krijgen weer kansen, denk aan stockpickers.

Persoonlijk ben ik nog steeds niet gecharmeerd van obligaties, noch junk, dat kampt met een liquiditeitsprobleem en wijdere spreads, noch bedrijfsobligaties, die hetzelfde probleem hebben. Uit private equity waren we al weg en dat blijven we, evenals uit CDO’s en andere toverwaar.
Big caps gaan aan populariteit winnen, het is een open deur. Liquide en cyclisch gunstig tegelijk.
Energie heeft nog steeds onze voorkeur, al durf ik niemand aan te raden daar 80% van een portefeuille in te beleggen, zoals ik voor mezelf heb gedaan (overigens, niet helemaal expres, twee holdings van me gingen een aantal keren over de kop).

Onze blik blijft gevestigd op de rente, op de Amerikaanse consument en op de dollar. Vervolgens op een eventuele ontkoppeling van Amerika en de rest van de wereld.
Dat zal met schokken gepaard gaan. Ook als de markt het intussen houdt.

Geen posities