Abonnees van De Kapitalist ontvingen dit artikel van Michael Kraland al afgelopen vrijdag in hun mailbox.

U hoort ons niet klagen over de edelmetalen. We hebben 7% in zilver in onze PolderPortefeuille.

En niet alleen dat, we hebben ook wat in zilveraandelen. U weet wel waarom. Wanneer zilver stijgt, dan stijgen de bedrijven die zilver uit de grond halen nog meer. Want die zijn geleveraged. Hefbebosd, als u dat liever hebt.

Vorig jaar september kostte zilver nog $ 21. En toen stapten we in het edelmetaal en in de SIL Silver Miners ETF. Een mandje zilveraandelen. Geen zorg om individuele posities.

Boliviaanse nationalisatie
Het omgekeerde geldt ook. We hebben ook een positie in Silver Wheaton (ticker: SLW). Zo denken we slim te zijn door vooral niet in een rancuneus land als Bolivia te zitten. Daar kijkt men nu hoe men de zilver activa van de aandeelhouders kan afpakken, liefst met zo weinig mogelijk compensatie. Bolivia heeft een traditie op te houden op dat gebied.

Een grote zilverproducent, Coeur d’Alene (ticker: CDE), ging vorige week donderdag op hoog volume 10% onderuit op deze plannen. Wij blijven daar dus liever weg.

Inmiddels heeft de Boliviaanse regering verklaard dat ze de San Cristobal mijn, van Coeur, niet willen nationaliseren. Als u niet meer weet wat nationaliseren betekent, omdat u niet in een land woont dat zich met dit soort dingen bezighoudt, dan willen wij dit politicologenwoord best voor u vertalen.

Franse bankensysteem
Denk aan wat President Mitterand in 1981 deed met het Franse bankensysteem: gewoon inpikken. Vriendjes aan het hoofd benoemen. Kassa voor de Socialistische Partij. Die SP van ons heeft geen idee van hoe ze zaken moeten doen, u ziet het maar weer. Altijd te aardig die Nederlanders.

Goed, Mitterand gaf de aandeelhouders tenminste nog een fooi. En privatiseerde de banken aan het einde van het decennium. Behalve de bank die de socialisten als voorbeeld van het goede kapitalisme hadden aangehouden, Crédit Lyonnais. Dat werd een soort Crédit crisis avant la lettre.

We dwalen af denkt u nu, maar dat lijkt maar zo. “Historische Parallellen” heet dit hoofdstuk eigenlijk, alleen de redactie paste de kop aan omdat ze graag meer lezers willen lokken. Want we weten inmiddels dat Bolivië deze grap al eerder uithaalde. Kolonel Hugo Banzer -wat rijmt op Panzer, de lokale generaal Alcazar voor wie van Kuifje houdt- bezette de mijnindustrie. Gewoon, troepen bij het gat aan de ingang.

Maar die mijnen werd vervolgens, bij de democratisering van Bolivia, ook weer geprivatiseerd. Dat gebeurde in het kader van het rendabel maken van geldverslindende staatsbedrijven. Nu gaat de pendule weer de andere kant op. Of u in dat land uw activa wilt laten bloeien, is een keuze die wij graag aan uzelf overlaten.

Twee keuzes
De serieuze zilverbelegger heeft nu twee keuzes. U kunt gaan vloeken en schelden op die Bolivianen tot de lama’s u in het gezicht spugen. Als u aandeelhouder bent in Coeur of Pan American Silver (ticker: PAAS), dan hebben wij begrip voor uw leed. Zoals wij altijd een tere plek hebben voor de zwakkeren in de samenleving.

U hebt ook een andere keuze en als u die prefereert, dan bent u in ons genoeglijke gezelschap. Want wij doen niets. Niets, behalve applaudisseren.

Wij blijven gewoon weg. Wij kijken naar de zilverprijs en wij zeggen, bedankt President Morales. Doet u vooral onze welgemeende groeten aan uw goede vriend de heer Chavez. Geeft u hem een sigaar van ons, uiteraard een Havana.

En stuurt u ons maar een rekening als u wat middelen nodig hebt voor de arme Indianen in het binnenland en waarom ook niet in La Paz. De coke prijzen staan onder druk, we weten het, maar onze zilverpositie loopt dankzij uw politiek extra hard op. Gracias Evo, gracias Hugo – Chavez dus hè, Banzer de Panzer is inmiddels geschiedenis.

Silver Wheaton
Zo kwamen wij dus aan dat zilver aandeel. Leuk verhaal, Wheaton. Niet alleen fundamenteel. Goed, ze verdienen hun brood niet door mijnbouw, maar heel modern door contracten voor vaste afname van zilver bij andere mijnbouwers voor gemiddeld $ 4. Omdat zilver $ 46 kost, begrijpt u dat de koers wat is opgelopen.

Nu vraagt u zich natuurlijk af hoe het kan dat die zilvermijnbouwers figuren in pakken -hierbij moet u denken aan het product dat textielverkopers aanduiden met de term `kostuums’-  met rekenmachientjes voor $ 4 verkopen wat ze elders voor $ 46 kwijt kunnen. Maar dat doen ze dus. Ze verkopen het spul voor $ 4 aan Wheaton.

Gewoon doorgaan met zilver opsporen en uit de grond halen en het dan voor $ 4 aanlappen. Opgeruimd staat netjes en wellicht is het in Mexicaanse pesos of in Ecuadoriaanse sucres nog een heel bedrag.

Dat is niet verwonderlijker dan de Nederlandse Staat die een Minister van Financiën een mooi salaris en een chauffeur betaalt om te roepen dat we Griekse staatsobligaties moeten kopen. Niet nu, begin vorig jaar. Toen die obligaties nog duur waren. Nu zijn ze spotgoedkoop en wil niemand ze meer aanraken.

Er gebeuren dus allerlei gekke dingen in de wereld, waar niemand van opkijkt. En nu krabben we nog slechts aan het vernis. Niets aan de hand, doorlopen alstublieft.

Wheaton performt zilver dus uit. Dat kunt u hieronder zien.

Daarom hadden wij wat putjes Wheaton geschreven en daarmee ook wat calls gekocht. Opties in SLW zijn vrij prijzig, vandaar meer puts geschreven dan calls gekocht. Ik verwachtte dat zilver door zou stijgen en dat Wheaton ballistisch zou gaan, zoals men in Wheatonland wel eens zegt.

Zilver steeg hard door. Wij blij en onze betalende abonnees met ons. Maar Wheaton liet het afweten. Wheaton bleef achter. Wat wij ook probeerden, hoe hard wij ook `hup Wheaton hup, rippen nou’ riepen tegen ons scherm, Wheaton bleef zwak. Wheaton zakte zelfs, Wheaton zakte in als een soufflé.

Wij veegden het speeksel van ons scherm en begonnen na te denken. Zilver stijgt keihard. De laatste keer dat we zoiets zagen was in 1980.

Gebroeders Hunt
Toen waren de gebroeders Hunt, onder aanvoering van Nelson Bunker Hunt, de zilvermarkt aan het corneren en zij waren erin geslaagd. Ze hadden alles opgekocht. Shorts werden afgeslacht. Tot het de Fed en het establishment aan de Oostkust begon te ergeren. Nelson Bunker Hunt was immers de zoon van Haroldson Lafayette Hunt, destijds de rijkste man van Amerika. Oliefortuin.

Nelson Bunker Hunt hield vooral van ijsjes in combinatie met hamburgers, van volbloedpaarden en haatte communisten. Dat doet hij nog steeds, al zijn die mensen toch minder een bedreiging voor de ijs- en hamburgeraficionado’s van deze wereld. Hij is onlangs herkozen als bestuurder van de John Birch Society. De John Birch Society is een extremistische PVV waar niet in brievenbussen wordt geplast, omdat de mensen in Texas erg ver van elkaar vandaan wonen.

Toen de grote jongens zich begonnen te roeren, klapte zilver van $ 50 naar $ 12 en moesten de Hunts op het laagste punt verkopen. Arme dikke Nelson ging failliet, hij kwam pas kortgeleden weer uit dat faillissement.

Short squeeze
Waarom vermelden wij al deze verhalen? Omdat we proberen te snappen wat er nou met zilver gebeurt. We zijn altijd bang voor verhaaltjes, maar het zou wel eens zo kunnen zijn dat we te maken hebben met een nieuwe short squeeze.

De reden waarom we niet denken dat de Fed hier iets aan gaat doen, is omdat het startsignaal voor die short squeeze is gegeven door een keurige, succesvolle meneer, Eric Sprott. Sprott zei in 2000 dat goud de belegging van het decennium zou worden en nu zegt hij dat voor zilver.

Reden is dat hij heeft uitgerekend dat er veel te weinig zilver in voorraad is om aan de verplichtingen van de spelers te voldoen. Dat is ook wel zijn belang, want hij heeft een fysieke zilvertrust opgezet. Dat is een zilverbeleggingsfonds dat fysiek zilver in voorraad houdt.

We juichen het toe, we zitten zelf ook in zo’n vehikel, zij het een andere variant waar we het een andere keer over zullen hebben. We spelen ook soms, voor onze PolderPortefeuille, met zilverfutures en andere derivaten. Waarvan u nu dus weet dat de kans groot is dat ze niet gedekt zijn door echt fysiek zilver. Alleen doet iedereen alsof dat wel zo is. Totdat Boontje om zijn loontje komt.

Tot nu toe is alles nog vrij overzichtelijk vindt u niet? Goud is leuk, maar zilver loopt veel sneller op en er is nog een goede reden voor ook.

Zilveraandelen
Nu even terug naar die zilveraandelen. Want als goud leuk is, maar zilver leuker, en als goud aandelen het zoveel beter doen dan goud zelf -althans de onze in De GoudKapitalist-, wat is dat de volgende stap?

Inderdaad, die zilveraandelen dus. Maar we zien dat het hele mandje dat in die SIL ETF zit het minder goed doet dan het metaal.  Blijkbaar is er dus iets met het metaal aan de hand. Nu houden wij niet van verhaaltjes, die wij meestal afleggen in de map waarop Narrative Fallacies staat.

Maar deze keer lijkt het er toch erg op. Wij blijven dus long zilver. En wie denkt dat Wheaton straks de zilverprijs gaat inhalen, kan moed putten uit de zilvergrafiek.

Omdat Wheaton lekker volatiel is, brengen puts veel op. Dus kan het interessant zijn die te schrijven. Zijn deze trades risicovol? Natuurlijk. En particulieren zouden eigenlijk niet aan puts mogen komen als wij de beursregels zouden maken. Maar het mag toch, dus dan kunnen we net zo goed meedoen.

Het is wel goed dan te beseffen dat u voor u het weet een vrachtwagen Wheaton in uw voortuin gedeponeerd kunt krijgen, die u wel moet kunnen afrekenen. Dus blijf erg voorzichtig met puts: die dingen zijn gevaarlijk, vooral in de handen van de hebberige belegger.

Michael Kraland

Nog geen Kapitalist? Klik hier om uzelf direct op de verzendlijst te plaatsen!