De eerste ronde van de Franse presidentsverkiezingen is voorbij.
In de eerste ronde worden alle kandidaten op twee na geëlimineerd. Kandidaat nummer drie, François Bayrou (spreek uit: Bai Roe, niet Beroe) is nu weg. Jammer, hoor ik sommigen al denken. Sympathieke man. Centrum partij. Fokt paarden. Vast een liberaal. Die Sarkozy is natuurlijk een beetje extreem.

Als u zin hebt in de mening van De Kapitalist maar voor één keer gratis, lees dan verder.

Eigenlijk hadden wij bij De Kapitalist gehoopt op een Bayrou overwinning. Heel pervers dachten wij als volgt.
Stel dat deze man wint en de andere kandidaat is Sarkozy. Dan krijgt Bayrou alle stemmen van links, dus een procent of 35 als je alle Trotskistische partijen en de Communisten plus de heer Schivardi bij elkaar veegt.
Sarkozy verliest dan.

Is het Bayrou tegen Ségolène Royal, de socialistische kandidate, dan stemt rechts voor Bayrou, in de stille hoop nog iets van het meubilair van dit land te redden.

Wie is Bayrou ? Goede vraag. Een leraar Frans die in de Béarn, een mooie streek in Zuid-West Frankrijk, paarden fokt en ex-minister van Onderwijs is. Het grote probleem van dat ministerie is dat het een moloch is die hervorm moest worden. Bayrou heeft niets, maar dan ook niets gedaan en beheerde zijn ministerie met de toegewijde hulp van de onbuigzame SNE-Sup vakbond. Een Stenen Tijdperk syndicaat.

Wat stelde Bayrou voor, als programma ? Precies dat waar Frankrijk ziek van is. Immobilisme. De zachte heelmeester. Voor iedereen wat. Anti-liberaal en anti-socialistisch. Meer uitgaven, hogere belasting.
Frankrijk moet hervormd worden omdat het land steeds meer afglijdt naar een gevaarlijk niveau van politieke en economische apathie.
De werkeloosheid stagneert al 25 jaar rond de 8,5%, het land glijdt regelmatig af op alle ranglijsten die tellen, van welvaart tot de kwaliteit van het onderwijs.

Chirac, de zittende Gaullist heeft twaalf jaar lang hartstochtelijk in de achteruitkijkspiegel gekeken.
Sarkozy heeft eerst het Gaullistische partij apparaat, ook oerconservatief, moeten veroveren en heeft een hervormingsprogramma.
Ségolène Royal wil terug in de socialistische tijd maar zwalkt sinds het begin van haar campagne tussen Blairistische en vaag Maoïstische ideeën. Burgerraden moesten de rechters maar gaan controleren. Een “rechtvaardige orde” moet worden ingesteld. Blair noch Mao waren beschikbaar voor een ontmoeting.

Waarom vinden wij het dan toch jammer dat Bayrou uit de race is ?
Omdat de kans nu groot is dat Sarkozy gaat winnen. Tenzij zijn vrouw, die al eerder is weggelopen met een Publicis jongen, hem weer verlaat en een klacht wegens huiselijk geweld indient. Dat gerucht deed donderdag de ronde op een aantal Parijse redacties. Cherchez la femme.

Als Sarkozy gaat winnen in plaats van Ségolène of Bayrou is dat slecht voor de prijzen van die mooie, elegante Franse kasteeltjes.
Die gaan dan weer omhoog.
Helaas dus geen Strong Buy op châteaux en andere mooie buitenplaatsen.
Een gemiste kans voor de lezers van onze dierbare Nieuwsbrief.
Geen posities