Als vliegen moet ik de goedwillende mensen (m/v) uit mijn omgeving die mij aanraden ook eens vakantie te nemen van mij afslaan. Morgen komt Johan Kamsteeg terug van een goedkoop logeerverblijf en u kunt er donder op zetten dat ook hij, geheel uitgerust en met al zijn onkosten in dollars, mij ook belerend toe gaat spreken.
Want vandaag, wanneer u deze woorden leest, zou ik rustig naar de sprinkhanen moeten zitten luisteren onder een olijfboom.
In plaats daarvan bekommer ik mij, tot het op een dag een brug te ver zal blijken te zijn, om mijn beleggende medemens. Vooral het betalende deel natuurlijk, maar ook u, vertegenwoordiger (m/v) van de werkende massa.

Daar hebben we dus weer een crisis net in de vakantie.
Ik weet nog hoe ik ooit besloot mijn brokersterminal figuurlijk aan de wilgen te hangen vanwege dit soort gezeur, dat het ene na het andere jaar voortduurde, denk aan de jaren ’90, plus de eerste drie jaar van deze eeuw.

Daar gaan we dus weer, de zoveelste crisis. Of laat ik het anders zeggen, de zesde crisis die ik in mijn vakantie mag verwerken.
Comes with the territory moet je dan maar denken.

Vandaag, maandag, wordt een interessante dag maar de subprime ellende is te groot om in een dag of wat verwerkt te worden. Niemand weet wat er precies gaat gebeuren, maar de bekende partijen spelen hun rol.

Moody’s, als rating agent, speelt haar rol door verontrust te zijn maar toch sussend en publiceert daarvoor een speciaal rapport en laat wat huis-intellectuelen opdraven.
Minister van financiën Paulson, Bernanke en andere boegbeelden van de Amerikaanse economie zijn bezorgd maar u kunt rustig gaan slapen. Zij zijn in hun rol, over hen niets dan goeds.

Laten we nog eens kijken wat hier aan de hand is voordat we onnodig geblaat toevoegen aan de onzin die we links en rechts al te horen krijgen van mensen die het goed bedoelen maar helaas slechts wat raaklullen (het woord mislullen bestaat niet en wij vragen ons af waarom).

De subprime crisis heeft even de Amerikaanse obligatiemarkt lamgelegd en gezorgd voor een paniekvlucht naar staatspapier, waarvan de rente weer onder de 5% zakte terwijl kort daarvoor nog angst voor toenemende inflatie was.
De bevriezing van de markt leidt al tot een even koude vriesperiode in alles dat risicovol is, zoals LBO’s. Aan de aandelenkant kunnen we dus geen premie verwachten van nieuwe opkopers, die zijn uitgekocht want ze kunnen niet meer financieren. Erger nog, een aantal grote benchmark deals zoals Chrysler en Boots zijn nu in de problemen en dat zal het geval zijn met een stuk of 35 grote LBO’s.

We zaten in een bullmarkt waar, al enige tijd, alles correlleerde. Alles ging ook omhoog. Daar is nu een eind aan gekomen.

De visie van de markt zal de komende tijd aan veranderingen onderhevig zijn, lijkt ons. Nu is de markt doodsbang voor risico terwijl gisteren nog een lening met ouderwetse covenants niet meer verkocht kon worden. Alleen cov-lite leningen vonden nog aftrek, een zeker teken van overmatig risico.

Nu zien we, binnen een week, precies het omgekeerde gebeuren en op zich is dat heel gezond.

Financiële innovaties zoals de technieken om leningen en hypotheken te bundelen en door het systeem heen te spreiden zijn op zichzelf gunstige vernieuwingen die de groei bevorderen.
Maar er was geen reden om de speculatie te stoppen en dit soort technologieën hebben nu tot gevolg dat alle partijen veel meer met elkaar verweven zijn dan ooit tevoren.

Daardoor wordt het mogelijk dat er onverwachte klappen komen die paniek kunnen veroorzaken.

Dit is de reden waarom beleggers wegrennen uit de financials want daar ligt het risico, hoe gespreid ook, geconcentreerd.

Zoals we al eerder hebben aangegeven, in ons vorige blog om precies te zijn, zien we nog een paar gunstige punten.
Ten eerste is daar de gezonde bedrijfssector in de VS.
Bedrijven die niet afhankelijk zijn van krediet en een goede cashflow hebben, worden niet getroffen. Door de daling van de dollar importeren Amerikanen minder wat goed is voor de balanzen van hun eigen bedrijven.

Amerika was al de langzaamste groeier van de drie grote blokken, Azië, Amerika, Europa.
Het is mogelijk dat Azië en Europa ontkoppelen, als de dollar tenminste niet te snel en te ver zakt.

Dat kan gebeuren als de situatie in de VS ernstiger wordt en de Fed naar het rentewapen grijpt.
Als de rente daalt is dat goed voor de huizenmarkt en voor aandelen, maar dan zakt de dollar als een pudding in elkaar.

Uiteindelijk ligt de sleutel de Amerikaanse consument, die al overbelast was.
Als de onroerend goed component van de consument te snel inzakt en mensen hun huizen massaal verliezen krijgen we een groot probleem. De consument houdt dan op met uitgeven en 70% van de Amerikaanse economie zakt dan in.
Want het bedrijfsleven blijft al die tijd wel normaal door investeren en koopt ook concurrenten op.

Europa kan getroffen worden door een snel zakkende dollar, vanwege de crisis in de VS. Europese financials zullen de indices onder druk zetten want ook zij zijn vaak betrokken in het transactieweb rond Amerikaanse onroerend goed. Als ze dat niet zijn worden ze getroffen als hun kredieten niet meer liquide zijn en ze hun omzet zien teruglopen omdat de markt staakt.

De grote winsten op de hard zakkende subprime index worden nu door de hedge funds verzilverd.
Het is te vroeg om te kopen en te laat om te verkopen.
Daar staat tegenover dat Amerikaanse aandelen niet duur meer zijn na de daling van vorige week.
Tenzij de winsten die geschat worden niet verwezenlijkt worden.
Paniek is nooit te voorspellen.Geen posities