Op mijn bureau ligt een dvd-pakket van de BBC, genaamd Planet Earth. Het is een documentaire vol prachtige beelden over de natuur op aarde. Veel opnamen zijn vanuit de lucht gemaakt.

Zo zien we hoe groepen dieren zich verplaatsen en hoe ze opgejaagd worden door de natuur. En hoe moeilijk het is dit te filmen.

Het is net zo moeilijk om financiële markten te doorgronden. Het meeste zien we niet, of te laat.

Wat we wel zien is hoe de kudde migreert. Wij zijn niet meer dan een kudde, meer dan ooit bij elkaar door onze digitale verbindingen en uit elkaar gedreven -aan het eind van de staart- door hetzelfde fenomeen.

 

In hedge fund land is het natuurlijk niet anders. De bronnen zijn dit jaar opgedroogd in de steppen van Noord-Amerika en Europa. De kudde zoekt nu water in Afrika, het Midden-Oosten en in Azië buiten Japan.

Als dat maar goed gaat, want het Midden-Oosten en Afrika zijn snel drooggelikt en wat dan?

Zijn er genoeg investable assets in deze regio’s? Natuurlijk niet. Hetzelfde geldt voor Rusland, ook een attractieve markt, vooral als je er niet heen hoeft te gaan.

 

Tegelijkertijd zien we hoe de huidige bearmarkt verschilt van die van 2001/2002.

Achteraf gezien boden de markten toen houvast. Groot tegen klein, waarde tegen groei, obligaties versus aandelen, traditioneel tegen telecom en IT. Hedge funds hadden toen positieve resultaten en aandelenmarkten klapten in elkaar. Dit was het sein waar de markten op hadden gewacht om massaal hedge fund allocaties te maken en die trend duurt tot vandaag voort.

Maar we kijken naar morgen en dan begint de trend af te zwakken.

Dit is voorlopig het slechtste jaar ooit en dat heeft allerlei consequenties.

 

De kuddes hebben veel afgegraasd en er begint wat inteelt op te treden die tot zwakkere dieren leidt. Er is veel sterfte aan de marge.

Er worden ook weinig nieuwe dieren geboren: het is niet langer gemakkelijk meer om dit jaar aan nieuw geld te komen. Dat merk je aan alles.

We voorzien weinig nieuwe fondsen, kritische volgers en concentratie.

Concentratie doordat grotere spelers kleine spelers opkopen.

Niet gedwongen: dat kan niet in dit vak, al zal dat stadium ook komen wanneer het er tijd voor is. Nu is het een kwestie van distributie, de belangrijkste factor en kapitaal. Verder speelt schaalgrootte een rol.

Veel kleine hedge funds zijn suboptimaal bezig.

 

De trend is dus naar grotere fondsen. Maar stop, ging het niet om de creativiteit van de kleinere spelers? Is professionalisme niet meer gevraagd dan asset gathering?

Blijkbaar niet, als we geluiden van de vraagkant beluisteren.

Perceived security is hier een sleutelwoord.

Beleggers, in dit geval grote instituten, zoeken naar multi-strategy spelers. Die zijn per definitie groot, meer dan $ 5 miljard aan activa. Die fondsen maken 5,5% van het totaal uit, maar hebben bijna 60% van de activa.

Bigger is even better nu. De kleine onafhankelijke partijen trekken hun voelhoorns even in omdat de klanten weg zijn.

Maar Greg Coffey, de jonge sterspeler van GLG, één van de meest prominente fondsen in Europa, liet onlangs een deferred compensation van $ 250 miljoen op tafel liggen om weg te kunnen gaan. Hij vertrekt in oktober. Coffey beheerde een bijzonder succesvol Emerging Markets Fund. De verwachting is dat dan $ 4,3 miljard aan activa hem zullen volgen. Het fonds had $ 6 miljard onder beheer.

 

Dit is weer een reden voor het ontvouwen van een keten van amusante über-materialistische onzinnigheden. Eerst die $ 250 miljoen, dan die vier miljard en nu de reactie van GLG, die het niet leuk vindt dat hun klanten weglopen. Die gaan voor zover dat kan een 5% exit fee betalen als ze weg willen voordat Coffey officieel verdwijnt. Want Coffey heeft, daar ben je dan bang voor als belegger, allang zijn hoofd er niet meer bij.

GLG is hoe dan ook erg zorgvuldig geworden in de afweging van hun materiële belangen.

Daarvoor namen ze een nieuwe CFO in dienst.

In het contract van hun nieuwe man staat dat hij in geval van overlijden geen deel meer zal uitmaken van het bedrijf.

Michael Kraland