Telkens rinkelt de telefoon en vraagt een zakelijk klinkende stem of ik tijd heb voor een afspraak.

Nu wordt de deur van iedere financier platgelopen door mensen die een oplossing hebben voor problemen die er niet zijn, dus je bent in zo’n geval voorzichtig. Maar steeds vaker zijn het zonne-energie verhalen. En omdat het om privé bedrijven gaat, die maar moeilijk aan geld kunnen komen, zijn de prijzen schappelijk, vergeleken bij de aan de beurs genoteerde bedrijven in elk geval.

Dat komt omdat beleggers de neiging hebben thema aandelen, zoals zon-aandelen, anders te behandelen en ze een hogere waardering te geven.

Je vraagt je af waarom. Omdat de markt groeit waarschijnlijk. Maar daardoor zijn er erg veel concurrenten. Er waren ooit 300 automobielbouwers in de VS. Nu zijn het er drie, met hele lage waarderingen. In solar, zoals deze sector heet, zal ook zoiets gebeuren.

Dat neemt niet weg dat er veel verdiend zal worden in deze sector maar niet door de nu gedoodverfde winnaars te kopen. Die zijn al erg duur.

 

Laten we eens een parallel trekken met Nederland. Er staat een aandeeltje aan de Amsterdamse beurs dat Stern heet en die mensen doen in auto’s. Ik heb –full disclosure– op dit moment geen positie in het aandeel maar een fonds waarvan ik aandelen heb en waar ik voorlopig niet uitkan zit er wel in. Ooit had ik stukken en sprak ik met het management van Stern. Die zijn slim en kopen andere autodealers op. Ze runnen de business beter. Hun edge is goed beheer.

 

Terug naar de energie-ellende. We zien daar ook zoiets.

Olieprijzen rijzen de pan uit. We hebben hier al eerder uitgelegd waarom we denken dat dit niet de schuld is van speculanten maar dat het komt door vraag.

In de vorige oliecrises werd het aanbod door politieke middelen beperkt. Dat was een andere situatie. Het is waarschijnlijk dat we ons oliegebruik drastisch gaan verminderen, waardoor de olieprijs gaat dalen. Dat oliegebruik gaan we proberen te vervangen door een combinatie van atoom-, wind- en zonenergie. Van die drie is zonne-energie technologisch nog het minst vergevorderd op de ervaringscurve. Daar moet dus geld bij om de zaken op te starten en Duitsland was daarin de grote voortrekker, tot nu toe.

Je zou kunnen zeggen dat wind een tussenstation is in de race om nieuwe energie. Zonne-energie is de toekomst.

 

De telefoontjes die ik krijg zijn van mensen die iets willen met zonnepanelen op daken. Panelen kopen op krediet, ze vastschroeven en de elektriciteit doorverkopen. Ondertussen krijg je subsidie en de huiseigenaar krijgt daarvan een deel.

De subsidie dient er toe om het proces te bespoedigen omdat het doel wenselijk lijkt voor onze maatschappij.

Er is kans dat de waaier aan alternatieve energiemogelijkheden een grote vlucht neemt en dat is maar goed ook.

De winnaars van morgen zitten er nu al bij, maar wie zijn die winnaars?

Dat is minder belangrijk dan het wedden op relatief veilige investeringen.

 

Die zonnepanelen lijken daartoe te behoren. Wie met een goede installateur meedoet koopt vervolgens de zwakkere partijen op. Wie zwakker is dan de winnaar kan op lucratieve wijze de handdoek in de ring gooien en de klandizie verkopen aan de sterkere partij.

Kleine Duitse ondernemers, wijs geworden in hun eigen bureaucratische markt, kijken nu rond in het buitenland. Ze zoeken daken en subsidie.

Amerikaanse onderzoekers kijken rond in de woestijn. Zij zoeken steeds efficiëntere materialen en het is verbazend wat hier al aan vooruitgang wordt geboekt.

 

Die hoge olieprijs is helaas goed voor ons. Denk u eens in hoe onze wereld er zonder hoge olieprijs uit zou zien.

Al die vooruitgang die nodig is om ons los te maken van het oliemonopolie? Die zou dan beperkt blijven tot vergaderingen.