Ik geef het graag toe, vorige week had ik voorkennis. Eigenlijk had de AFM mij moeten oppakken, liefst op kantoor en geboeid afvoeren.

Ik wist iets dat anderen niet konden weten. Ik had een voorsprong en voor één keer was het geen remmende.

Ik wist dat markt alleen maar kon zakken.

 

Hoe dat zo zult u zich afvragen en hoe kan ik hier als lezer iets mee doen ?

Ik denk dat dat nog wel kan. Er is bovendien veel minder kans dat de AFM u oppakt dan mij want als lezer loopt u niet zo in de gaten.

 

Hoewel, voorkennis is niet strafbaar, gebruik van voorkennis is dat wel.

Voor de filosofen onder ons is het natuurlijk duidelijk dat niets doen ook een vorm van actie is, maar bij de AFM kijken ze daar misschien anders naar.

 

Wat mij opviel was dat ik opeens, twee weken geleden, veel meer reacties op deze column kreeg dan normaal.

 

Om dat te begrijpen moet u weten dat ik hier expres nooit iets vertel over aandelen maar alleen algemene zaken bespreek. 

Dat is mij zo gevraagd.

 

Maar deze ene keer deed ik dat anders. Ik had het over het feit dat er nu 176 aandelen waren die zo laag stonden dat je ze bij wijze van spreken voor 2/3 van hun eigen liquide vermogen kon kopen. Deze werkwijze is ooit bedacht, in de crisistijd na 1929, door de grondlegger van de financiële analyse, Benjamin Graham. Graham had een leerling die Warren Buffett heette.

 

Omdat het moeilijke tijden waren had Graham een waardebepaling bedacht waarbij je, zelfs als het bedrijf werd opgedoekt, nog een veiligheidsmarge had, want je had maar 2/3 van het eigen vermogen voor de tent betaald.

Die veiligheidsmarge, het concept van de margin of safety, is in financiële kringen wereldberoemd. Alleen, zo zegt men tegenwoordig, het is een ouderwets idee. Dat komt doordat je in de praktijk maar heel weinig aandelen kunt vinden die tegen die prijs te koop staan. Zo laag is die.

 

Normaal gesproken kan je de hele wereld per computer afstruinen en vind je er een stuk of 40.

Inmiddels zijn het er al vier keer zoveel en er zijn nog veel meer aandelen dan die 176 die te koop staan voor iets minder dan de cash die ze bij de bank hebben.

Maar dit is dus het opmerkelijke; op deze column kreeg ik veel meer post dan normaal. Mensen willen dus kopen.

Ze zijn bang, ze zijn geschrokken maar er is nog veel geld.

Daar willen ze wat mee doen.

En dat toont aan dat de bodem op zo’n dag nog niet bereikt is.

 

Want wie de geschiedenis van dit soort markten bestudeerd komt er al snel achter dat een bearmarkt pas echt voorbij is wanneer geen hond zich meer voor aandelen interesseert.

Niemand kwispelt meer als je met een leuk verhaal komt, mensen halen hun schouders op.

Dan heb je een echt koopmoment, zoals in 1982.

We hebben misschien een eerste bodem gezet, vrijdag twee weken geleden, maar dat de bearmarkt niet voorbij is kan je zien aan dit soort reacties.
Helaas.

Michael Kraland