De hierna volgende column verscheen eerder op 925.nl, de website over alles wat telt van negen tot vijf.

Goud zakt, de dollar stijgt. 
De rente stijgt ook. De markt zakt, de aandelenmarkt althans.
Wie vandaag naar de koersen kijkt en, net zoals uw dienaar, denkt dat voorspellen een futiele bezigheid is kan een glimlach niet onderdrukken.

De vragen die het meest gesteld worden zijn waar de aandelenmarkt heengaat (afgelopen week zeker een half dozijn oude vrienden die poolshoogte kwamen nemen) en de vraag die beroepsbeleggers zich stellen is waar de rente heengaat. Dat laatste vraagt geen enkele vroegere schoolvriend of cafévriendin me. Raar, want dat is dus echt belangrijk. Goud daalt terwijl het vorige week leek alsof het spul door de $ 1000 heen zou gaan. Het heeft de $ 1000 niet eens gehaald en doet nu $ 950 per ounce. Nog steeds goed. Maar voor bulls toch raar dat goud niet eens even de $ 1000 kuste.

Wie de vraag over aandelen stelt, wil natuurlijk weten of dit een bearmarket rally is of ze real thing. Wij denken nog steeds het eerste en de markt lijkt nu ook wat zwaar te worden onder haar eigen gewicht. Aandelen zijn niet meer spotgoedkoop, na een stijging van tegen de 40%. Sommige aandelen zijn zelfs duur. 
Daar staat tegenover dat er best een stagnerende economie met een relatief dure aandelenmarkt kan komen. Tot beleggers er genoeg van krijgen.
Of nog veel langer.

Die stijgende rente, met de Amerikaanse 10 jaarsobligatie op 3,85%, is verontrustend. Krijgen we weer inflatie? Of is er technisch niets aan de hand tot 4,10% en kunnen we dan een waanzinnige short op de rente inzetten of heel erg long heel lange obligaties gaan. 
Een bekende en in onze ogen briljante beheerder, Hugh Hendry, een Londonse Schot van Eclectica, een hedge fund, is met alle zeilen bij zo long mogelijk de Engels War Bond gegaan. Ooit werd dit papier uitgegeven om de Eerste Wereldoorlog mee te financieren. Het is het langstlopende papier in Engeland. Geweldige belegging behalve wanneer de rente stijgt. 
Arme Hendry. 
Arme particulieren ook want die interesseren zich niet voor deze paragraaf, terwijl het toch de belangrijkste deel is van deze column.

[grafiek] Klik om te vergroten

Dit betekent ook dat iemand die tot nu toe de boot gemist heeft met Staatspapier een tweede kans krijgt. Want als de rente blijft stijgen betekent dat dat de overheid steeds meer moet betalen om haar plannetjes te financieren en wordt de economie nog eens extra afgeknepen.
Daarom suggereert de technische analyse van The Plunger, die dit soort zaken voor me uitzoekt, een rentetop van 4,10%.
Daar hebben we wat aan want we zien de contouren van een plan. We zouden dan long een obligatie-index kunnen gaan op dat niveau. Wanneer de rente weer zakt stijgen de obligaties. Vorig jaar moest je juist Staatspapier hebben. Daarom voorspelden veel voorspellers dat je ze ook dit jaar moest hebben maar het omgekeerde was dus waar.
Hebt u al excuses gehoord?
Wie nu vloekend zijn posities verkoopt, is mentaal niet klaar voor een omkeer en die komt er misschien aan.

Eén van de lessen van beleggen is dat wanneer iets niet werkt het nuttig kan zijn het omgekeerde te proberen in plaats van te zeuren.
Bij de rente komt die kans misschien binnenkort.
Maar wanneer de rente hard terugzakt en de Staatsobligaties dus hard stijgen staat daar  weer tegenover dat de aandelenmarkt naar beneden gaat.
Dat soort dingen durven we nog wel te voorspellen.

Waarom die aandelenmarkt naar beneden gaat terwijl hij net zo lekker stijgt? 
Dat is nou typisch een voorspelling die nog moeilijker is dan andere. 
Meestal om een reden waar weinigen echt op letten.

Alan Abelson kwam afgelopen zaterdag in Barron’s, het blad waar hij hoofdredacteur van is, met een suggestie. Het verhaal staat hier.
Abelson citeert een studie van T2 Partners, een hedge fund. Het verhaal gaat over de Amerikaanse huizenmarkt. Waarom is die nog steeds zo belangrijk? Omdat de VS nog steeds de meest toonaangevende economie ter wereld zijn. En omdat er toch vrij veel consensus bestaat over het feit dat deze crisis pas over kan zijn wanneer de huizenmarkt het weer doet.
In de pers lezen we dat er allerlei groene knopjes zijn maar de heren van T2 zien dat anders. Die zien de subprime ellende zich alleen nog maar uitspreiden naar de betere kringen, als we het zo maar eens mogen noemen. De middenklasse huizen en de duurdere huizen.
Daar voorzien ze praktisch net zoveel ellende als in subprime, waar 50% van de huizenbezitters een hypotheekprobleem heeft.
Blijft moeilijk hoor, dat voorspellen, vooral omdat het toch niet opvalt als je per ongeluk goed zit. 

Beter niet doen dus. 
Ik ben bezig met een paar boeken, die allemaal interessanter zijn dan voorspellen. Zelfs de autobiografie van Eric Kleptoon is leuk en vol gedachten over hoe je je leven kunt inrichten zonder van anderen te willen profiteren.
Op het Secret Policeman’s Ball, van Amnesty International, in 1981, speelde Kleptoon een bluesnummertje met Jeff Beck. 
De tekst is erg toepasselijk. Voor iemand uit een vroeger leven die van geen ophouden weet.
Kleptoon zelf is een milde man. Bescheiden, in zijn autobiografie. En bijna doof, schrijft hij.

Michael Kraland

Michael Kraland is financier en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: niet van toepassing.