De Dow Jones is gisterenavond boven 10.000 gesloten. Ronde nummers zijn belangrijk, hoewel daar geen enkele wetenschappelijke aanleiding voor is. Tenzij u psychologie als sport beschouwt, maar misschien gaat het hier om een andere wetenschap.

Laten we kijken wat er gebeurde, toen de Dow Jones door 100 ging en door 1000. Dat ronde nummer is een weerstand. In 2000 ging de index door 10.000. James Glassman schreef toen een boek dat Dow 36000 heette.

Wij (of zelfs wij, naar u wilt) bestempelden dat toen als onzin en dat was het ook. Gelukkig voor Glassman mag hij nog steeds publiceren. Ervaring en de geschiedenis suggereren dat het even kan duren, voordat de index blijvend boven 10.000 blijft.

Om het even
Het hangt er natuurlijk van af wat we met even bedoelen. Een jaar of tien? Iets meer? Misschien wat minder, alles gaat tegenwoordig immers sneller? In februari 1966 bereikte de Dow Jones 995. In december 1968 raakte de index 985 en dat was het begin van een jarenlange bearmarket.

De Nifty Fifty (The Graduate: “Plastics!”) deden het nog een paar jaar beter dan de markt, die al aan het rotten was. In 1971 sloot de index op 1051 en het duurde tot 1982 om een fractie boven 1051 te sluiten. Toen begon de bullmarket die vandaag nog ons collectieve beursdenken definieert. Zestien jaar duurde het voordat de index definitief over 1000 ging.

Er zijn in Frankrijk nog dertig veteranen in leven uit de Eerste Wereldoorlog. Roy Neuberger van Neuberger & Berman, onlangs door Lehman ingelijfd, verdiende zijn eerste fortuin door in 1929 RCA te shorten. Verder weten de meesten van ons niet veel van die periode, behalve dan van die goed gedocumenteerde crach.

Bullfase bearmarkt
In 1903 en 1904 hadden we een mooie bullmarket. De Dow Jones steeg snel gedurende 1905 en in 1906 kwamen we voor het eerst boven 100. Op 19 januari werd een top neergezet op 103 en dat bleef jarenlang het hoogtepunt. Er zaten toen twaalf aandelen in de index. In 1916 raakte de Dow Jones even 110 en zakte toen 40%.

In 1922 en 1923 stegen we even boven 100, maar pas in 1924 brak de index uit. Dat leidde tot de krach van 1929. Het aardige, of het griezelige, is dat die twee periodes parallel lopen en ook nu lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Voordat er nu geroepen wordt dat dit niets met de werkelijkheid van vandaag te maken heeft, is het goed even na te denken.

Er zijn bulls en er zijn bears en hopelijk winnen de bulls. Dat is gemakkelijker voor iedereen. Wij zijn zelf niet overtuigd en verwachten dat het binnenkort duidelijk wordt dat we in een bullfase van een bearmarkt verkeren. Er is te veel schuld, de markt is hoog en duur door het goedkope geld en er vinden verschuivingen plaats naar Azië, weg uit het westen.

Poppen aan het dansen
Amerika is verslaafd aan consumptie, zoals Europa verslaafd is aan sociale zekerheid. Zoals dat hoort in een economie waar de staat de grootste groeier is, probeert iedereen alles op de anderen af te wentelen. Als dat misloopt en als de schulden terugbetaald moeten worden, hebben we de poppen aan het dansen.

Dan kan de Dow Jones mooi terug en kunnen we ons stuk beëindigen. Hoewel wij moeite hebben met het geloven in een nieuwe bullmarket, hebben we geen idee hoe laag we gaan. Dow 36.000? Nog even niet. Dow 3600? Misschien komt die grens sneller dichterbij dan de voorspelling van Glassman. Als de geschiedenis zich herhaalt, tenminste.