Morgen, zondag, om zes uur op om de Eurostar naar London te nemen. Wie wil, u moet wel een Inveztor abonnee zijn, krijgt mijn eerste klas ticket voor de terugreis. Het is namelijk zo dat na enig zoeken blijkt dat een eerste klas a/r minder kost dan economy heen.
En ik moet niet terug, ik sta maandag immers weer om zes uur op, om naar Nederland te vliegen.

Al die bedrijvigheid is vanwege het feit dat mijn Amerikaanse en Canadese vrienden allemaal bij elkaar komen in London. We zijn druk, met nieuwe olieplannen. Details volgen.

Inmiddels is Slapend Rijk voorbereid. Gasten zijn maandag avond Guido Roth, de advocaat van Voûte en Palthe en Jaap Koelewijn, columnist in het FD.

Koelewijn heeft vorige week toegegeven dat hij een week eerder in zijn column International Assets en Geert Schaaij een onterechte trap na had gegeven.
De gemene, bikkelharde editors van FD Persoonlijk hadden ongetwijfeld zijn excuses eruit gesneden. Want ik kan niet geloven dat je iemand zo door het slijk haalt en dan geen excuses aanbiedt. En dat deed Koelewijn niet. Hij zat fout, schreef hij en daar moesten de onterecht bevuilde partijen het dan maar mee doen.

Vervolgens haalde Koelewijn in diezelfde column, een week geleden dus, Palthe en Voûte nog eens onderuit. Hij citeert zijn protestantse achtergrond als reden dat hij niet gelooft dat de rechter van het college van beroep voor het bedrijfsleven die Palthe en Voûte vrijpleitte van handel met voorkennis, onfeilbaar is. En hij doet het hele proces nog eens dunnetjes over. Hij concludeert ook dat Palthe en Voûte volgens hem wel degelijk onbetrouwbaar zijn. Hm.

Ik ken Koelewijn, Palthe en Voûte alledrie.
Koelewijn had het, ik geloof dat het in ’99 was, ook even moeilijk en ik heb toen geprobeerd hem te helpen. Ik haalde hem bij IEX als columnist en later stapte hij over naar het FD.
Zijn huidige carrière bestaat uit allerlei adviesklusjes voor advocaten, ambtenaren en ook voor het OM. En hij is lector.
Tussendoor heeft hij nog een tijdje bij de AFM gezeten.

Palthe en Voûte ken ik persoonlijk en we doen ook wel eens iets zakelijks maar dan echt in het persoonlijke vlak. Kleinigheden.
Tot zover mijn full disclosure.

Wat Koelewijn echter vergat te disclosen -of het FD had het met die excuses eruit gesneden- was dat hij partij was in dit conflict. Hij was immers een betaalde getuige-deskundige in dienst van het OM. Hij werd dus betaald om tegen Palthe en Voûte te getuigen. Maar dat meldde hij niet. Wel gaf hij ze nog een veeg uit de pan.

Koelewijn gaat hierbij uit van het principe dat de AFM ook toepast, uniek voor de financiële sector, en dat principe is “one strike, you’re out”.

Ik begrijp dat niet goed. Dan moet dat toch ook gelden voor nog belangrijkere gebieden zoals de magistratuur, zoals bijvoorbeeld de heer Tonino ?
En dan mogen de toezichthouders, die echt helemaal boven iedereen uit onkreukbaar moeten zijn, ook nooit één enkele steek laten vallen.

En geldt dat ook voor Koelewijn zelf ? Hij heeft nu achter elkaar twee partijen, die al neergehaald waren, nog eens nagetrapt.

En het blijkt ook nog eens twee keer fout te zijn.
De vraag rijst dan al snel of je dan nog serieus genomen kan worden als columnist, of als getuige-deskundige.

Toch een rare wereld, maar dat zeg ik altijd al. Ik heb dan ook heel wat vragen te stellen maandagavond, in Slapend Rijk, om acht uur.
Leuk ook dat het live is, dat gesprek.
We gaan weer wat leren, maandagavond en mijn devies is, als altijd, leren is leven. En omgekeerd.
Goede nacht.
Long RockWell Petroleum