Omdat ik morele feestjes niet zo leuk vind schrijf ik bijna nooit iets met Kerstmis. Nieuwjaar is al erg genoeg.
Tijd voor morele zaken dus. Het is jammer dat Kerstmis zo’n materieel feestje is geworden. De sfeer wordt beter weergegeven in een film die dit jaar in première ging, over het Kerstfeest in de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog. De laatste veteranen zullen binnenkort overlijden. Wij hebben geen idee van wat een slachting het was, hoe zinloos, hoe wreed. Stanley Kubricks meesterwerk, Paths of Glory, was tot de verkiezing van Mitterrand een verboden film in Frankrijk. Dat was omdat Kubrick de waanzin en de gekte van de autoriteiten die ons regeren aan de kaak stelde. De lafheid en de achterbaksheid ook.
En de regeltjes natuurlijk, toen nog meer dan nu.
Maar is Kerstmis een feest van goed en kwaad? Van bezinning hierop?

Het afgelopen jaar stond in Nederland in het teken van asielzoekers. Omdat ik hier al 30 jaar weg ben en nooit meer terugkom kijk ik daar wat anders naar dan mijn omgeving, zo blijkt telkens weer.
Mijn bril is gekleurd. Het gaat me goed, mijn familie is gezond en in mijn vak verdien ik meer dan ik ooit op zal kunnen maken. Veel mensen vinden zoiets belangrijk want het politieke debat gaat vooral over geld. Geld is minder interessant naarmate je er meer van hebt, een beetje zoals zuurstof. Je kijkt dan snel naar andere zaken.
Naar rechtvaardigheid bijvoorbeeld. Rechtvaardigheid blijft wel belangrijk, wat er ook gebeurt.
Geld kleurt mijn bril dus minder dan rechtvaardigheid.
Mijn geld is nieuw. Ik heb het grotendeels zelf verdiend. Meestal gaat dat een beetje vanzelf en we hebben gelukkig de neiging te vergeten hoe we er soms bruin voor hebben moeten zweten.
Ik hoor dus niet bij het Oude Geld, het is nog veel erger.
Mijn vader was een asielzoeker en of zijn papieren in orde waren weet ik niet. Of hij gejokt heeft weet ik ook niet, hij kwam als baby binnen. Wie weet deden mijn grootouders dat wel. Niet dat het ze veel geholpen heeft.

Politiek zonder principes maakt ons kapot, zei Gandhi. Rijkdom zonder werk ook en – leuk voor volgend jaar- zaken zonder geweten ook.
Met rijkdom zonder werk heb ik geen ervaring, te druk. Met zaken zonder geweten ook niet.
Politiek zonder principes is verwerpelijk. De bitse regeltjesstrebers mogen van mij een korte stage lopen in een kamp. Met medische verzorging, centrale verwarming en behoud van pensioen natuurlijk, we zijn geen onmensen bij Inveztor.

Ik wens alle mensen die vervolgd worden en asiel zoeken dan ook het beste toe, elke dag van de week en nog eens extra in het kader van Kerstmis.
Mijn favoriete, winnende positie is (we zullen het tot onze laatste snik blijven aangeven voor de regelgevers) Long Barmhartigheid. In ons vak, in ons land en in de wereld.
Ik wens onze lezers, onze medewerkers en de meelezende regelgever een prettig Kerstfeest.

Michael Kraland  Michael Kraland is oprichter en columnist van Inveztor. Disclaimer: long in barmhartigheid.