Soms, in mijn hotelkamer, zie ik CNBC. Het meeste nieuws is niet relevant voor me, omdat het om korte termijn bewegingen gaat waar ik niet veel mee kan. Toch ligt daar de markt, de markt van de korte termijn trader, de verveelde pensionado en de TA blindstaarder.
Het grootste deel van de content op internet en op de televisie is daaraan gewijd en het is maar goed ook. Ik moet er niet aan denken hoe hard ik zou moeten werken als al die energie gericht werd op markten waar ik me mee bemoei. Weggevaagd zou ik worden, met mijn arme PolderPortefeuille.

De afgelopen week kreeg ik twee klachten. Eén is van mijn vriend, Jan Vastgoed. Niet zijn echte naam. De ander was van een bekende beursgoeroe.
Jan, die vorig jaar een procent of 250 scoorde met RockWell op C$ 1,50, Rainy River op C$ 2,15, Rampart op C$ 25 en Stern op € 24, wilde wat verkopen want, zo legde hij uit, ik hield die aandelen veel te lang vast. Straks gingen ze naar beneden met ons nog aan boord en dat had hij liever anders.
Hij heeft op zijn manier best gelijk. Ik houd een aandeel tot ik denk dat het grootste deel van het haussepotentiëel is uitgeput. Nou denk ik zelf dat ik meestal te vroeg verkoop, maar goed, ik houd het niet goed bij. Ik verkoop ook vaak omdat ik plaats moet maken voor een beter idee. Met veel spijt.

De Beursgoeroe stuurde me een bijzonder lang verhaal. Dat was omdat ik een opmerking had gemaakt over een artikel in The Economist, dat ging over de hoge prijzen die nu op de beurs in Vietnam betaald worden. En ook over een olie aandeel dat hard gezakt was en waarvan ik me afvroeg waarom hij zo lang bleef zitten in een verliezer. Sindsdien is het aandeel nog wat meer gezakt.
De Beursgoeroe legde me uit dat ik het bij het verkeerde eind had omdat ik zo’n korte termijnhandelaar ben.
Precies het tegenovergestelde dus.

Natuurlijk kunnen deze heren niet allebei gelijk hebben. Je bent, denk ik, altijd iemands korte termijndenker. En omgekeerd, je blijft in de ogen van sommigen altijd te lang zitten.
Er gaat immers geen bel bij het hoogste punt. Tot mijn spijt.

Wat telt is dat je een stijl ontwikkelt, een methode durf ik het niet eens te noemen, waarmee je resultaat kunt halen.
Dat is uiteindelijk het enige dat telt.

Verhaaltjes zijn leuk, maar de essentie ligt in de gemaakte keuzes. De verhaaltjes die ik schrijf dienen om de slimmere lezer een gevoel te geven voor de manier waarop ik naar dingen kijk, zodat hij zijn eigen oordeel kan vormen.
Het is belangrijk daarbij ruim plaats in te ruimen voor missers, althans, dat is wat ik al sinds mijn eerste dagen in dit vak doe en gek genoeg heb ik hierbij geen navolgers gekregen.
De meeste schrijvers, let u maar eens op, hebben het alleen over hun winnaars, niet over hun uitglijders.
Geloof nooit een belegger die alleen winnaars heeft, ik ken er geen enkele. Zie ook Warren Buffett, en kijk hoe goed die zijn verliezers analyseert.

Maak onderscheid tussen de marketing van een medium en de inhoudelijke waarde van de bijdragen.
Bij Inveztor zijn we, als we een bedrijf rendabel willen maken, ook marketeers. Dan hebben we het over onze successen, de huidige en de komende.
Maar als u onze stukken leest, dan zult u zien dat ik niet de enige ben op deze site die zich uitgebreid met zijn missers bezig houd.
Je kunt er zoveel meer van leren dan van je successen, vindt u ook niet ? Gek dus dat zoveel mensen het niet doen.
Of misschien, niet gek, eigenlijk heel normaal, want de meerderheid van de media geeft niet graag aan waar ze verkeerd zitten. Wie weet wordt dit straks nog een verradelijke mode: één foutje toegeven om geloofwaardig over te komen en de grote fouten te laten zitten. Wie weet.

Terug naar De (komende) Kapitalist. Het is tijd om een paar aarzelende abonnés in spé over de streep te trekken en om onze gewaardeerde betalende abonnees alvast te waarschuwen.

Van de week heb ik hard bijgekocht in een aandeel waarmee ik al ruim vier keer over de kop ben gegaan.
De reden is dat ik begin te geloven dat mijn koersdoel veel te laag was.
Zeker weten doe ik het nog niet, maar in De (komende) Kapitalist ga ik het er uitgebreid over hebben.
Ik denk dat ik een tenbagger* bij de staart heb.

Als u een trouwe abonné van De Kapitalist bent kent u het aandeel al. Jan Vastgoed heeft het nog niet, maar onze vriend de Beursgoeroe heeft het wel.
Abonneer u op De Kapitalist. U helpt ons er mee en u helpt vooral uzelf.
Doe een abonnement cadeau. U hebt toch wel vrienden ?
Dan krijgt u wat van me terug. Dat heet dan weer een marketing actie, maar ik meen het echt. Wij stellen prijs op uw abonnement. Het wordt dus of een boek, een boek dat ik zelf erg goed vind, of een uitnodiging voor een Kapitalistenborrel in Amsterdam. Ik lees graag reacties met uw voorkeur !

*Tenbagger: geen verband met Boskalis, maar een aandeel dat tien keer over de kop kan gaan.
nvt