Een van de meest verbazende verschijnselen in de institutionele hedge fund-sector is het gebrek aan respect voor originele talentvolle mensen die buitengewone prestaties leveren.
Buitengewone prestaties betekent het behalen van bijzonder goed resultaat.
Soms lijkt het wel alsof het beter is maar middelmatig te zijn dan te schitteren. Want tja, je kunt natuurlijk niet constant uitblinken dus doe het dan maar helemaal niet, dat is veiliger. Het wordt nooit zo gezegd maar het wordt vaak wel zo bedoeld.

Vorig jaar moest ik hier vaak aan denken toen de heren van Go Capital het presteerden om hun prijs voor het beste Europese hedge fund onder de 500 miljoen gewoon niet op te halen. Maar wat hoorde je over Go Capital in Nederland? De best georganiseerde frontrunners van het land, zei iemand. Ze hebben toevallig een tijdje geluk, vertelde een ander.
Wie de heren van Go kent weet wel beter. Go wint omdat ze fanatiek zijn, hard werken, bijzonder goed analyseren en durf hebben om hun beste ideeën de ruimte te geven.

Ondertussen is er wel een hele subcultuur van Go-watchers ontstaan die, zonder blijk te geven van al te veel kennis van zaken, elk jaar voorspellen hoe het nu afgelopen zal zijn met dit mooie fonds. Hoogst vermakelijk en blijkbaar is er niemand die ze ooit afrekent op hun onzinnige voorspellingen.

Elders in deze nieuwsbrief staat een interview met Lex Werkheim van Spirit AIM. Ik ken Lex goed en van te dichtbij om een interview met hem te willen doen, maar ook Lex Werkheim heeft talent. Dit jaar is zijn fonds 30% omhoog. Op zichzelf zegt dat weinig, maar wanneer een jong fondsje, Spirit bestaat pas sinds november 2005, eerst een prachtige maand januari neerzet en vervolgens ook schittert in februari en in maart, dan vraag je je af wat hier gebeurt. Niets bijzonders, goede stockpicks en goed hedgen, waardoor de goede maanden goed uitpakten en die slechte maand februari ook.

Maar wat was de reactie van de hedge fund-gate keeper van een Nederlandse bank, die we uit respect voor de levend gebalsemden niet bij name zullen noemen? ‘Dat fonds kopen we niet want het is al teveel gestegen.’
Hoe zou deze arme man gereageerd hebben als hij de mogelijkheid had gehad om mee te doen met het Trophy Fund, van Kenneth Hung, in Hong Kong?

Trophy steeg vorig jaar een procent per dag. Inclusief de Chinese feestdagen. 365% in een jaar. Goed, 2006 was een bijzonder jaar voor dit fonds, maar het fenomeen zat er aan te komen. In 2003 scoorde dit fonds 289%. Maar 2005 was een slecht jaar met -25%. Trophy is gesloten voor nieuwe beleggers maar Hung wil nu proberen zijn succes te herhalen op grotere schaal. Hung’s geheim is eenvoudig: hij zoekt naar abnormale winstmogelijkheden en doet dat met een hypergeconcentreerde portefeuille die opgebouwd is rond een half dozijn posities. Vervolgens wordt de portefeuille zoveel mogelijk gehedged tegen andere risico’s dan die van de aandelen zelf.

Over het algemeen blijven fund of funds-managers zoeken naar voorspelbaarheid en lage volatiliteit.
Dat is maar goed ook want daardoor blijft het mogelijk te beleggen bij de kleinere, ondernemende fondsen.
Go is al tijden dicht, Trophy is pas sinds kort gesloten maar Spirit is nog open. Misschien omdat ze daar nog weinig aan marketing doen.

Nederland is een van de kleinste hedge fund-gemeenschappen in Europa, maar het niveau van de fondsen is zeker niet slecht. Wat vooral opvalt is dat de Nederlandse long/shortfondsen niet meedoen met dezelfde spelletjes als de fondsen in Londen. Daar heerst veel kuddegedrag.
Goed dat er onafhankelijke beheerders zijn waarvan de waarnemers hopen dat ze gaan crashen.
Wat zou dit vak zijn zonder hen?

Michael Kraland 

Dit artikel verscheen eerder in de Nieuwsbrief Hedge Funds, editie april 2007. Geef u HIER op voor deze gratis nieuwsbrief.  Disclaimer: long Trophy, Go en Spirit AIM