Elk voordeel hep z’n nadeel. Ik kan u aanraden om, als u vanuit Parijs vertrekt, L’Avion te nemen naar New York. Het is een all-business class vliegtuig en u zit lekker ruim. Het eten valt wat tegen maar ik had de ruimte en kwam heel kwiek Newark binnenstuiven.
Het nadeel ? Ik ga niet door naar Vancouver en wil dus mijn ticket veranderen. Maar dat kan alleen per telefoon. Dat moet ik dan wel snel doen. Het kan alleen tijdens Europese kantooruren. Daarom ga ik morgenochtend zo vroeg opstaan dat ik me afvraag waarom ik naar bed ga. Net als de After clubs open gaan.

Je hoeft niet in New York te werken om te weten wat een Post Nup is, of een Cov Lite. Cov Lite is een lening zonder nadere bepalingen, die vervelende covenanten die er voor zorgden dat bankiers wisten wat er met hun geld zou gebeuren en het terug konden eisen als een covenant gebroken werd. Bijvoorbeeld als een bepaalde financiele ratio niet meer werd gehaald. Er staan ook niet altijd trema’s op hotelcomputers in New York.

In een markt met een grote dorst naar risico’s werden de meeste leningen de afgelopen tijd cov lite. Onvoorwaardelijke leningen dus. Niet alleen waren de spreads al klein, de lener kon bovendien nog doen met het geld wat hij wilde. Zo groot was de behoefte van banken, verzekeraars en pensioenfondsen om hun geld uit te zetten.

Op een dag gaat dat mis en de afgelopen dagen zien we een sterke daling van prijzen doordat papier marked to market wordt. De realiteit slaat toe. Eerst in subprime, nu ook elders. Nog niets ernstigs maar wel getrouw aan mijn visie van de markten: onwaarschijnlijk geachte risico’s worden te laag geprijsd en wanneer die fout hersteld wordt horen we gepiep.

En er is nog geen catastrofe. niet dat die niet kan komen. De waarschuwing van S&P, gisteren, liet aan duidelijkheid niets te wensen over.
We moeten wat voorzichtiger gaan opereren maar aandelen zijn nog steeds niet te gek duur. Wat wel duur is, is wat gisteren goedkoop was. Kleine aandelen zijn duur geworden. Als categorie staan hun prijzen nu veel te hoog vergeleken bij die van grote kwaliteitsaandelen.
Waarom komt General Electric niet van haar plaats ?
Wie slaagt zoekt risico en vice versa.

Opkomende markten kosten nu net zoveel als grote liquide markten met bewezen bedrijven. Dat kan een tijd goed gaan, tot de muziek stopt.

Maar de muziek stopt nog niet, Chuck Prince, de baas van Citigroup zegt het zelf en hij kan het weten. Tenzij hij morgen geen baan meer heeft want als de baas van UBS al bedankt wordt ondanks de goede stijging van zijn aandelenkoers, wat gaat er dan gebeuren met de arme opvolger van Sandy Weill, de man die de groep zo groot maakte ? Prince presideert over een stagnerende bank en speelt zelf zijn laatste kaarten. City Limits.

Een jonge vriend van me die een hedge fund had dat het niet rooide omdat het toch wat moeilijker bleek een hedge fund te runnen dan een portefeuille, heeft zijn fonds gesloten. Het liep niet zo goed met dat fonds en die vervelende eleggers trekken dan hun geld terug. Het leven @ 2 en 20 % is hard. Maar nog voor we een inzameling kunnen organizeren heeft hij alweer een nieuw fonds opgericht, als een van de Tiger welpjes. Dat zijn jonge fundmanagers die gesponsored worden door veteraan Julian Robertson, die het zelf in 2000 niet meer kon trekken. Hij heeft de infrastructuur van zijn eigen fonds gehouden en incubeert nu jonge beheerders. Dat levert wat op en je zit op de eerste rij als die jonkies het goed doen.

Wanneer je dan na wat vallen en opstaan als hedge fund manager succes hebt zit je weer met een ander probleem. Je wil nieuwe partners aantrekken. Die kunnen dan rijk worden. Heel rijk soms, want een goed hedge fund is een licence to print money.
Als je goede partners binnen wilt halen moet je ze partner maken anders komen ze niet.
Dan zit je met het probleem van mevrouw. Stel dat het niet meer botert straks tussen meneer en mevrouw, of vice versa. Dan zit je als hedge fund opeens met een andere, heel vindicatieve partij rond de tafel.
Dat is niet iets waar hedge fund managers naar uitkijken. Ze vragen nieuwe kandidaten dan ook om een Post Nup, een Post Nuptual Agreement.
Dat is het tegenovergestelde van een Pre Nup, een gewoon huwelijkscontraact, dat ter gelegenheid van een huwelijk wordt afgesloten. Meestal tenminste.
Hedge funds willen voorkomen dat meneer achter hun receptioniste aan gaat en ze vervolgens met mevrouw rond de tafel zitten. Ze dwingen dus hun toekomstige partner er voor te zorgen dat hun echtgenote niet de sfeer op kantoor kan komen bederven. Na het betrappen van meneer met de receptioniste bijvoorbeeld. Echt, het gebeurt.
Ook in Nederland. Ook met receptionistes. En ook bij ons zijn de eerste Post Nups al gesignaleerd.
En die schijnen erg cov lite te zijn.
Geen posities- no pun intended.