In 1969 vertrok ik uit Nederland en voor het eerst ben ik enthousiast over de president van Frankrijk. Sarkozy is er eerst in geslaagd de Gaullistische partij over te nemen – hij blijft de feitelijke leiding in handen houden, ook als President van de Republiek. Dat was geen gemakkelijke klus en commentatoren onderschatten dat. De Gaullistische partij was een conservatief bolwerk vol vijanden van Sarkozy: de Chirac aanhangers en de aanhangers van de Gaullistische baronnen haatten deze drukke, relatief jongen agitator.

Nu is Sarkozy president. Hij is nu op Europees niveau omstreden vanwege zijn aangekondigde budgetaire overschrijdingen.
Ik denk dat dat een non-evenement zal blijken te zijn. Waar Sarkozy onder te lijden heeft, is de reputatie van zijn voorgangers, Mitterrand en Chirac. Mitterrand was een typische socialist in de zin dat bij hem de economie minder telde dan de ideologie en Chirac was in feite niet veel beter, maar als rechtse politicus viel het minder op dat hij toch een collectivistische politiek voerde. Daarbij hoorden budgetoverschreidingen die hoofdzakelijk neerkwamen op verhoging van de vaste kosten van de staat. Sarkozy investeert nu om die kosten terug te brengen en de economie blijvend te activeren.
Voor het eerst zie ik hier een man die ook inderdaad kan slagen, een wezenlijk verschil met Chirac.

Op binnenlands niveau is het heel goed mogelijk dat Sarkozy het vertrouwen van de Fransen zal vasthouden. In recente peilingen zien we een score zonder precedent: 85% van de kiezers steunen zijn politiek van opening naar de Socialistische kopstukken die mee willen doen. De laatste overloper is Jack Lang, bestuurder van de Socialistische Partij en voormalig minister.

Technocraten houden in hun schattingen zelden goed rekening met wat de verrassing zou kunnen zijn, namelijk de resultaten van hernieuwd vertrouwen van de Fransen.
En van wat er zou kunnen gebeuren als Frankrijk weer aan het werk gaat.
Acht weken vakantie zijn geen uitzondering hier, en een bestseller is een naar boekje van een Miep die een baantje heeft bij EDF, het electriciteitsbedrijf dat bekend staat om haar statische arbeidsverhoudingen. Het boekje gaat over hoe je daar in dienst kunt blijven zonder iets uit te voeren. Heel vertrouwenwekkend dat zo’n boek een bestseller werd. Misschien gaat dat voor een deel van de bevolking veranderen.

Dan zou de uitkomst best wat beter kunnen zijn dan verwacht, waardoor de investering van de Fransen in hun eigen toekomst wel eens erg rendabel zou kunnen uitpakken.

Als we een Sarkozy voor Dummies aandelen strategie willen samenstellen dan is dat niet zo moeilijk.

Kijk goed naar wat Vincent Bolloré, Martin Bouygues, Bernard Arnault en Albert Frère doen. Frère is een Belg, één van de allerhandigste beleggers in dat land. Hij heeft een grote kennis van de Franse markt en de beste contacten op het hoogste niveau.
Frère is vaak de partner van Bernard Arnault. Arnault is de rijkste man van Frankrijk, met een miljard of 40. Hij is onlangs begonnen zich actiever op te stellen, buiten de perimeter van zijn vlaggenschip LVMH en buiten zijn bestaande private equity fondsen.

Arnault is een goede relatie van Sarkozy. Vincent Bolloré, één van Frankrijk’s top ondernemers en ook meester in het spelen van beursspelletjes, is ook een persoonlijke vriend van Sarkozy. Zijn activiteiten zijn beursgenoteerd en kunnen via zijn holding bespeeld worden.
Martin Bouygues is president van het gelijknamige bouwbedrijf en is ook nummer 1 in televisie en nummer 3 in mobiele telefonie.
Er is sprake van een eventuele toenadering tussen atoombedrijf Areva, voor het grootste deel nog in handen van de Staat en Bouygues samen met Alstom, het bedrijf dat ooit, onder grote kritiek van Staatsbemoeienis gered werd door de toenmalige Minister van Financiën, Sarkozy.

Een andere bijkomstigheid van een succesvol herstel van de Franse economie ligt in de onroerend goed sector.
Nexity is dan een interessante speler maar voor particulieren zijn er ook nog interessantere, kleine REIT’s te koop.
Een mooi onderwerp voor een toekomstige uitgave van De Kapitalist.

Geen posities