Over weinig zaken in de financiële wereld wordt zoveel onzin gespuid als over hedge funds. In sommige landen is het erger dan in andere. Je ziet meer nonsens opduiken in landen die wat verder van het hart van de actie af liggen. Zoals Nederland bijvoorbeeld.

In Nederland maken wij ons vooral zorgen over het sprinkhanenverhaal. Wouter Bos heeft beter dan anderen door wat hier aan de hand is. En dat is nota bene een socialist, horen wij dan wel eens zeggen. Dat pleit alleen maar voor de heer Bos. De heer Bos komt overigens wel vaker heel helder uit de hoek en oogst daar dan ook veel negatieve kritiek mee. Zo doen wij dat.

Persoonlijk koesteren wij een grote bewondering voor een briljante, tragische Duitse filosoof, Karl Marx, vooral bekend door zijn ongelezen boeken, een manifest en zijn bekende -isme. Marx zou de discussie over hedgefondsen, afdeling sprinkhanen, zien als een intern klassenstrijdje tussen conservatieve en jongere, agressievere kapitalisten.

Hij zou ook de antiglobaliseringsbeweging iets anders verwoorden dan de marxiserende meelopers dat doen. Helaas is hij er niet meer om ons te vergasten op zijn prachtige analyses. Jammer.

Wij zetten in op een herwaardering van Marx als denker, ergens in de komende tien jaar.

Tijdens het Kamerdebat was het parlement zo wijs ook iemand te horen die er echt iets van af wist, namelijk Tjeerd de Vries van Theta, een in hedge funds gespecialiseerde vermogensbeheerder. De Vries ontzenuwde snel de redenering achter de roep des volks om meer regelgeving door er beleefd op te wijzen dat wij in Nederland niet veel meer dan een half dozijn hedgefondsen hebben die in aandelen doen en dat die niet actief zijn in het intimideren van arme bankjes zoals ABN Amro. Waar maken we ons druk om?

Het is net zoiets als met de overname van Nederlandse bedrijven door buitenlanders. Als president Sarkozy de Franse yoghurtmakers van Danone beschermt tegen Pepsi zien wij een nationalist of, gemodelleerd op een Franse soldaat, een chauvinist. Wanneer wij in Nederland merken dat een buitenlands bedrijf de activa van een Nederlands bedrijf hoger inschat dan andere lokale ondernemers, worden wij leeggeroofd.

Dat is raar, want wij hebben ervaring met inbrekers die ons huis gedeeltelijk leeghaalden. Wat hen karakteriseert, is dat ze geen enkele vorm van betaling achterlaten. De term leegroven zegt dus meer over de gebruiker dan over de situatie.

Hedge funds laten zich goed betalen en dat trekt dus profiteurs aan. Jongens die bekwaam zijn in het runnen van een gewoon beleggingsfonds maar het prettig vinden tot tien keer meer betaald te krijgen voor ongeveer hetzelfde werk plus wat extra inspanning aan de shortkant. Dat laatste betekent dat ze ook nog goed moeten zijn in het afdekken van hun aandelenrisico door, zoals dat heet, aandelen die je niet hebt toch te verkopen. Dan kun je ze goedkoper terugkopen, is het idee. Ook daarover is trouwens heisa ontstaan in Nederland. Het uitlenen van die aandelen door pensioenfondsen zou ook crimineel zijn. Toe maar.

Je kunt natuurlijk ook denken dat de hedgies die extra goed hun huiswerk doen. juist wat meer respect verdienen. Short gaan is immers heel riskant omdat je oneindig kunt verliezen.

Wij zijn eens gaan kijken naar de omvang en natuur van het huiswerk dat gedaan werd door een hedge fund dat enorm profiteerde van de kredietcrisis. De manager in kwestie, Bass een relatieve nieuwkomer, vond een nieuwe manier uit om het tegenovergestelde risico van een subprime trade aan te gaan. Wij besparen u de details, maar nog nooit hebben we zoveel flair gecombineerd met zeldzaam diepgaande research gezien. Bass vond zelfs een subprime-hypotheekverstrekker die een film van een soapsterretje financierde waarin Porsches stuk werden gemaakt. Wat de goede hedge funds kenmerkt, is dit soort huiswerk. Kennis is macht. En geld.

Hedge funds die hun huiswerk doen, verdienen meer respect.

Michael Kraland