Bloed op straat: deze onkiese maar realistische uitdrukking van de Rothschilds werd vorige week bewaarheid toen Bear omviel. Inmiddels is het lijk van $ 2 naar $ 10 opgewaardeerd. "Mag het een onsje meer zijn?". Dat mocht.
Vanochtend kreeg ik van de usual suspects vragen of dit nu de bodem was. Eén van de usual suspects is een meneer uit het vak en die zou beter moeten weten.
We hebben niet te maken met het zoeken naar een bodem maar naar twee want er zijn ten minste twee problemen.
Er is een crisis in het financiële systeem en de Amerikaanse economie is toe aan een recessie.
Bear heeft te maken met die crisis en die hing samen met een terugloop op de huizenmarkt. Die ging weer gepaard met hogere rente.
Die rente is inmiddels verlaagd want het is niet meer politiek correct in het Amerika van President Bush om een gewone recessie te hebben. Recessies zijn zoals griep in de winter, het hoort erbij, even uitzieken en het gaat beter.
Je kunt er ook van alles tegen doen, en dan is het bijvoorbeeld mogelijk om het veel en veel erger te maken door een huizenbubble te laten ontstaan bij het blussen van een internet brand.
De kip komt nu naar huis, zoals men in de VS zegt, om te roosteren.
Na de TMT geleide recessie van 2001-2002 viel het op hoe snel de economie herstelde. Dat kon omdat de consument ontdekt had dat bij lage rente de waarde van zijn huis steeg en hij het steeds goedkoper kon herfinancieren.
Het aldus ontstane krediet kon uitgegeven worden aan auto’s, home cinemas en andere discretionaire uitgaven.
Dat leidde weer tot speculatie gebaseerd op de mening dat Amerikaans onroerend goed nooit in prijs daalt.
Tot dat wel gebeurt natuurlijk. De kredietcrisis hebben we er als bonus bijgekregen.
Het is dus, tot mijn spijt, toch wat naïef te denken dat alles nu voorbij is.
Dat zou veel te snel zijn.
Misschien dat er een bodem gezet is in de angstgevoelens over een systeem implosie.
Dat is goed voor die financials die niet direct betrokken zijn bij de huidige ellende maar waarvan de koersen mee naar beneden zijn gegaan.
Die Amerikaanse recessie komt er sinds dit kwartaal pas aan, de President ontkent hem zelfs nog.
Analistenschattingen geven aan dat aandelen nu erg goedkoop beginnen te worden maar die schattingen zijn nog niet bijgesteld voor een recessie.
Analisten hebben collectief de neiging te handelen alsof alleen de aandelen van de analisten die rechts en links van hen zitten naar beneden bijgesteld moeten worden.
Hun aandelen doen het goed, die vormen dus een uitzondering.
De volatiliteit neemt toe, ook in grondstoffen en edelmetalen, zie de heftige val van goud.
Dit zijn nog steeds gevaarlijke markten.
En wie het geld in de zak brand kan ook nog proberen te bedenken hoe het financiële systeem er uit zal zien wanneer het stof optrekt.
Denk aan nieuwe regels. Die zijn hoognodig. Zullen het ook verstandige regels zijn?
Gaan de VS populistische maatregelen nemen?
In het beste geval krijgen we nu dus te maken met een recessie, nieuwe spelregels en daardoor onzekerheid.
De Fed heeft zich op dynamische wijze van haar beste kant getoond, ook en vooral de Fed van New York.
Amerikanen kunnen toch verbazend snel reageren, hun aandelenbeurzen houden dan ook goed stand.
Keerzijde van die reactiviteit is dat de lagere rente voor een lagere dollar zorgt.
Zolang China doorstoomt blijven grondstoffen aantrekkelijk.
Een lage dollar is goed voor goud.
Zolang China ondanks verminderende Amerikaanse vraag kan doorgroeien blijft ook de spanning op de energiemarkten bestaan.
Michael Kraland 