Een paar weken geleden suggereerden we hier dat het optimisme aangaande financials misschien voorbarig was.

Sindsdien zagen we een keurige bear rally. Waarom keurig? Omdat het ding zich volgens het boekje afspeelde. Wat is een bear rally? Een bear rally is een rally in een bearmarkt. Nu klinkt dit antwoord wat stom, toegegeven, maar de vraag was dat niet, die leek alleen maar zo.

Bear rallies karakteriseren een bear markt. Na de dip van 1929 waren er genoeg bear rallies om heel rijk mee te worden. Hoe erger de bearmarkt, hoe sterker de rallies. Die dingen kunnen gemakkelijk 25 tot 40% van de verliezen inlopen en het werkt ongeveer als volgt. De markt zakt in en u wilt verkopen. U doet dat niet want u bent niet gek, u moet stil zitten, u wordt geschoren enzovoorts.

Dan gaat de markt omhoog en niet zo’n beetje ook. Verkopen is niet meer nodig want allerlei figuren aan de zijlijn vertellen dat het ergste nu voorbij is. Dit zijn figuren variërend van mensen die belang hebben bij uw transacties tot knuppels die geen enkel belang hebben en maar wat roepen, geeft niet wat, ze deinen mee op de golven van de consensus du jour.

Dan gaat de markt opeens weer naar beneden. U slaakt nu een mentale verwensing.

 

Kijk, dat is nu een bear rally. Het doel van de markt, dat weet u, is u constant op het verkeerde been te zetten en u zoveel mogelijk geld afhandig te maken voordat uw echtgenoot (m/v) de knip op de beurs houdt en u alleen nog zakgeld krijgt voor voetbalkaartjes.

 

Afgelopen vrijdag kon je goed zien dat we in een bear rally zaten want een aantal voor de particulier obscure signalen in de geldmarkten stonden weer op rood. Denk aan swapratio’s en andere indicatoren voor de gretigheid waarmee banken elkaar krediet verlenen. De voelsprieten werden ingetrokken. En prompt zagen we deze week de anders zo omzichtige bankiers van Wachovia, een Amerikaanse bank, zeven miljard verwaterende dollars ophalen en waarschuwen dat het steeds meer een puinhoop was out there.

Een andere grote hypotheekbank, Washington Mutual deed iets dat nog drastischer was. Die lieten zich herfinancieren door Texas Pacific Group, een durfkapitalist. De WaMu aandeelhouders werden vakkundig geschoren. Niet alleen hun wangen en hoofden, denk ook aan oksels, schaamhaar en leeggeplukte bilspleten, geen truc bleef ongebruikt.

 

U zult zich afvragen waarom die banken dat doen. Heel eenvoudig. Die Soevereine sukkels in China, Singapore en de Golf hebben zich er even aan gewaagd en hebben genoeg Citibank en Merrill Lynch in hun maag om nog even vooruit te kunnen zonder opnieuw het servet voor te binden.

Optimistisch als altijd putten wij troost uit het feit dat de plukkers en scheerders nog zo actief zijn. Dat betekent dat de markt op dat gebied tenminste nog functioneert. En er wordt risico gelopen want de aandelen van die banken, dat was de crux van ons betoog op deze pagina destijds, kunnen nog lager en inmiddels is dat proces dus begonnen.

De focus gaat zich nu verplaatsen naar de bedrijfswinsten want laten we er niet omheen draaien, die beurzen lijken goedkoop, maar als je de winsten normaliseert, dus terugbrengt naar hun gemiddelde niveau van eerdere jaren, dan valt die goedkoopte enorm mee en kan er nog wel wat af.

U kunt dus nog best verkopen en als iedereen dat nou even doet en als straks iedereen lekker uitverkocht is dan zijn we rijp voor de volgende bear rally.

Als bij de rally nou iedereen opnieuw verkoopt wat nog in de portefeuille zat dan is de kans groot dat dit helemaal geen bear rally was maar een nieuwe bullmarkt.

Want bull rallies en bear rallies hebben één ding met elkaar gemeen.

Er gaat geen wekker af op zo’n moment.

Michael Kraland