Een tijdje geleden hadden we het hier over de volgende fase van de bearmarkt. Ons idee was dat het feest pas was begonnen terwijl anderen de schade van de berenklauwen afveegden en vrolijk huns weegs gingen in de overtuiging dat het voorbij was.

Het gebeurt maar heel zelden dat de bliksem twee keer op dezelfde plek inslaat. Toch maken we dat nu mee. We zitten in een gemene combinatie van het spiegelbeeld van een jaar geleden. Toen was het nieuwe toverwoord “Non-Cov”. Obligaties zonder covenanten. In goed Nederlands betekende dat “Leen me uw geld tegen heel weinig rente en stel geen gebruikelijke vragen”.

Zakenbankiers wisten dat het geen zin had om te bellen met een leenvoorstel dat beperkingen kende.

Het is overigens een leuk gevoel om te weten dat die leningen, nu ondenkbaar, nog in de markt zitten. Je vraagt je af hoe deze of gene belegger dat soort leningen boekt. Het zal maar een verzekeraar, bank of beleggingsfonds zijn waar je in zit.

 

Maar wat de situatie een jaar geleden kenmerkte was dat alles tegelijkertijd goed ging.

Obligaties, hedge funds, aandelen, junk, onroerend goed, kunst, grondstoffen, alles liep.

 

Nu loopt alles tegelijkertijd verkeerd. Behalve die grondstoffen dan maar die dragen nu bij tot inflatie, want die hebben we erbij gekregen.

En, heel verbazeningwekkend, kunst loopt nog steeds goed. Althans, in de achteruitkijkspiegel. Kunst is de Droopy sector van deze markt. De sector die het langst doordraaft, over de afgrond.

Want hedge funds presteren nog steeds relatief goed en hun managers zijn de grote kopers.

Maar terug naar deze waardeloze markt. Amerika is terug naar vijf jaar geleden op de index. Althans, dat zegt een persbureau. Maar je kunt er ook andersom naar kijken. Nederland – en hetzelfde geldt voor andere landen in Europa – is terug naar 1998 op de AEX.

 

Voor verkopen is het nu te laat. Tenzij u niet kunt slapen. Denk dan even aan het advies van JP Morgan. “Sell down to the sleeping point.”

Een even domme fout is slim te willen zijn. Deze markt is heel eenvoudig. Er gaat maar één ding omhoog en dat is correlatie. Beleggen is voor een groot deel kansberekening.

Mensen die denken dat dit of dat aandeeltje het nog goed gaat doen hebben de kansen niet aan hun kant.

Als ze gelijk hebben en het beter gaat bij dat bedrijf is er grote kans dat het aandeel toch zakt. Door de markt.

U kunt beter het omgekeerde doen en iets short verkopen. Dat betekent dat u iets verkoopt dat u niet hebt in de hoop het goedkoper terug te kopen. Ook als u fout zit is er grote kans dat u toch winst maakt. Dankzij de markt.

 

Bearmarkten hebben vooral veel gemeen met andere bearmarkten. Eerder dit jaar publiceerde ik een commentaar uit het jaar 2000 op Inveztor.nl, een beurssite waarvan deze krant aandeelhouder is. Ik had erbij gezet dat het een commentaar van bijna acht jaar geleden was. Desondanks bleek uit de reacties dat lezers dat anders hadden gezien. Eén lezer corrigeerde zelfs een detail. Morgen is het dinsdag, niet maandag, schreef hij.

 

Maar niet alle bearmarkten kennen hetzelfde verloop. Zitten we in ’87, ’90, ’94 of in ’74 ?

In ‘87 hadden we te maken met een overvoerde markt. Eén zwarte maandag en een jaar later was alles weer goed.

In ’90 was het oorlog met Saddam. Binnen acht maanden ging het weer beter.

In ’94 hadden we een rentehobbel en binnen een jaar was alles voorbij. Maar zo leek het niet toen we er middenin zaten.

In ’74 kwamen we via een olieschok in een periode van stagflatie terecht die tot de bullmarkt van ’82 duurde.

Ik ben niet zo bang voor inflatie in Europa, maar dat is een ander verhaal.

Michael Kraland