It ain’t over till it’s over, zei Yogi Berra, een baseball speler. Normaal zouden we de nationaliteit erbij zetten. Hoeft hier niet. Berra leeft voort als een soort superlatieve Cruyf, een koning van het gevleugelde Amerikaanse woord.

Er zijn een aantal van die waarheden die de ronde doen in de financiële wereld. Van die waarheden die iets zeggen en ook het tegengestelde. Zo hoort het ook. Sommige vrouwen zijn goed in het in stand houden van mysterie. Ook als er eigenlijk niets is.
Fortuna is een vrouw. En de toekomst van de man is de vrouw, schreef Aragon, een Franse dichter. Myret Zaki is zo’n vrouw. U kent haar niet maar UBS kent haar wel. Ze publiceert bij uitgeverij Favre in Lausanne een boek dat nog niet vertaald is en dat “UBS, les dessous d’une affaire” heet. Dat boek wordt vast vertaald want het is onthullend. “Dessous’ kunt u vertalen met ondergoed en in de context van een ‘affaire’ denken we in Nederland dan al snel aan lingerie. Tegenwoordig meer dan vroeger. En hoewel het boek veel stouts onthult, gaat het toch meer om corrupte collectieve stupiditeit. “UBS, de schaduwkant van een affaire” is een betere naam.

Zaki onthult hoe het zover kon komen met UBS. Een ongelooflijk verhaal, erger dan we dachten. UBS had een aantal van haar beste mensen een intern hedge fund laten opzetten onder directeur John Costas. Ooit had UBS een kleine, exclusieve zakenbank opgekocht die Dillon Read heette en die naam werd gebruikt. Dillon Read Capital Management, DRCM. DRCM kwam met een flink verlies naar buiten en werd ontbonden. Wat een teleurstelling.
Een trader van Dillon Read was bang geworden dat de credit markt zou instorten. De DRCM jongens namen hun verlies en werden ontslagen. Wacht even, dacht de top van UBS. credit op credit stapelen is best rendabel. Laten we dat zelf maar doen binnen de bank! Krijgen wij de bonus en niet die overbetaalde arrogante handelaren van DRCM.
De mindere goden, de knuppels die niet slim genoeg waren om naar DRCM te mogen verhuizen, gingen aan gang en kopieerden de DRCM trade. Floep, daar ging 48 miljard door de gootsteen.
Ik moest denken aan Wim Zwanenburg, strateeg bij De Groof, die vorige zomer opmerkte dat er iets niet klopte toen UBS baas Peter Wüffli opeens werd ontslagen. Zonder al te veel uitleg. Wüffli wordt betaald om zijn mond te houden. UBS was toen een fantastische short.
Meredith Whitney van Oppenheimer is de dame die u moet volgen over impact van de kredietcrisis op banken in de VS en Myret Zaki is nu de Nemesis van UBS.
Vergeet de oppervlakkige Maria Bartiromo’s en andere tenenkrommende business babes even. Deze dames zijn echt, of zoals Aragon zijn zin vervolgde: “(vrouwen) zijn de kleur van onze ziel.

Inmiddels is ieder zichzelf respecterend hedge fund bezig met een fonds dat de wegwerpselen van de kredietcrisis voor een paar dubbeltjes per dollar op gaat kopen. Misschien te vroeg, misschien niet, maar wat vertrouwen schept is dat Bill Gross, van obligatiebeheerder PIMCO, nu $ 5 miljard op gaat halen voor zo’n fonds, dat Disco heet. Die Dis straat voor Distressed.

En UBS staat voor UnBelievably Stupid.