Toen Franklin Roosevelt iemand nodig had om de financiële markten van Amerika te saneren nam hij Joseph Kennedy, de vader van de latere president John Kennedy, in dienst.
Dit is iets om toch eens te overwegen, voor onze minister van financiën althans. Want wat doet zo’n arme man? Die doet wat van een minister van financiën verwacht wordt en stelt een keurige meneer aan. Wat doet die op zijn beurt? Die neemt allerlei andere keurige mensen in dienst. En wat gebeurt er dan? Nou, eigenlijk van alles dat ook al in de Bijbel staat. Die keurige mensen blijken wel keurig, maar keurige mensen houden zich bezig met het maken van keurige regeltjes.
Dat moeten we hun ook niet kwalijk nemen want dat is juist de definitie van keurige mensen in een post-industriële staat. Keurige mensen houden zich aan de regeltjes. Als het dus ergens fout gaat, dan gaan ze regeltjes maken. Ik heb ook een hele lieve zus, die precies zo opereert, alleen bakt zij appeltaart.
Volgens mijn lieve nichtjes is dat dan ook haar antwoord op alle prangende vragen van het leven. Het in gang zetten van een nieuwe appeltaart. En zo zijn er wel meer voorbeelden.

Franklin Roosevelt had met Joe Kennedy één van de ergste boeven van zijn tijd als beurswaakhond aangesteld. Pardon. Niet boeven, dat is een waardeoordeel. Eén van de meest succesvolle beurshandelaren van toen. En omdat de beurs verrot was, dus een profiteur. Naar de maatstaven van achteraf.
Jammer dat we in Nederland niet iemand hebben als Premier die dit soort stappen durft te nemen en gewoon Adri Strating benoemt als hoofd van de AFM. Want wat is het probleem met keurige mensen?
De meesten van hen houden zich alleen bezig met wat zij kennen, namelijk regeltjes. En als zij dan eens getoetst worden blijken ze zelf hun eigen regeltjes overtreden te hebben. En dan moeten ze weg, iets dat voor keurige mensen net zo erg is als voor gewone mensen.
Zo kan het gebeuren dat het nu zover is gekomen dat we in de krant moeten lezen dat het goed gaat met de kliklijn van de AFM want ze hebben een klein tentje in de provincie gevonden dat een regeltje had overtreden. Intussen valt er weer een AFM bestuurder om.
En iedereen blijft serieus.

Het verschil met de aanpak van Franklin Roosevelt is dat die werkte. Net zoals Robert Rubin een groot succes was als minister van financiën en Paulson ook. Goldman regeert Amerika. Maar dat komt doordat de mensen van Goldman slim, handig en flexibel zijn.
Ze houden zich niet bezig met een kliklijn.

De hedge fund wereld is ook slim, handig en flexibel. Laten we het even over het laatste hebben en kijken waarom we toch weer bij Joe Kennedy uitkomen.

De reden waarom Joe Kennedy de baas werd bij de SEC was omdat Roosevelt dacht dat je een beter een dief kunt gebruiken om dieven te vangen. Je moet natuurlijk een heel klein beetje selectief zijn qua dief, maar kijk, een generatie later was Joe Kennedy een gerespecteerde patriarch, ex hoofd van de SEC en ook geroofd geld leidt tot respectabiliteit als je maar lang genoeg wacht.

Zo zal het ook gebeuren dat hedge funds nu de heren die een zootje van de financiële markten gemaakt hebben in dienst gaan nemen. Zo flexibel zijn ze wel. Want wat gaat er nu gebeuren? De financiële vuilnisbakken puilen uit van het ongewenste papier, afgeboekt door UBS, Merrill, Fortis, Lehman en talloze anderen. Inclusief een groot aantal hedge funds. Want veel fondsen waren gespecialiseerd in CDO’s en andere complexe asset backed producten.
Een groot deel van het werk achter deze producten is moeizaam en specialistisch. Gapend woonden wij jarenlang presentaties bij van kwieke heren, al dan niet met Ph.D. titels die zich op methodische wijze door de rijstebrijbergen van deze leningen wisten heen te worstelen en de krenten uit de kilo’s papieren pap wisten te halen. En dat middels 2% management fee en 20% performance fee aan tafel uitserveerden.
Tot het hele schip verging, met krenten en al.

Die krenten zijn nog steeds de moeite waard. Ze zijn alleen even niet liquide, wat vervelend is voor wie ze heeft. Maar dit is Wall Street, dit is niet de AFM. Hier gelden andere regeltjes. Flexible is beautiful.
Wie nu de waardeloze krenten uit de pap haalt en straks aanbiedt als distressed securities is back in business.
Dit gebeurt nu op grote schaal.
De waterscheiding wat Inveztor betreft was het feit dat Bill Gross, de Co-CEO van het grote bondhuis PIMCO, aankondigde dat hij $ 5 miljard ging ophalen voor een nieuw fonds waarin die krenten komen. Oude krenten die nu distressed zijn en het fonds heet dan ook Disco.
We zijn nu dus het blok rond gegaan qua product. Resten nog al die arme CDO hedgies die nu geen baantje meer hebben en waar we die inzameling voor wilden houden.
Dat hoeft niet meer.
Want die rijstebrijberg moet weer doorgeploegd worden. Iemand moet die krenten keuren, schiften, betasten, wegen en vooral de prospectussen van A tot Z doorlezen. Hebt u daar zin in? Natuurlijk niet.
Wie gaat dat doen? Die arme hedgies die net hun Ferrari’s in de aanbieding hebben gedaan.
Als moderne Joe Kennedy’s, terug in een nieuwe, eerzame rol.

De aldus ontstane nieuwe pap wordt u straks opgediend. Hetzij als een long only product zoals bij Pimco hetzij als een hedge fund aanbieding.
Wat hier zo mooi geldt, is de definitie, of liever gezegd één van mijn favoriete definities van wat een hedge fund eigenlijk is.
laquo;Een hedge fund is een fonds waarvoor de aanbieder 2% management fee en 20% performance fee durft te vragen.»
Krenten uit de kredietcrisis pap.
Binnenkort in een theater in uw stad.

Michael Kraland