We zitten in een bearmarkt en een aandeel is niet persé goedkoop omdat het minder kost dan gisteren.
Ook niet als het veel goedkoper is. Beleggers hebben sterk de neiging een anker te leggen onder prijzen die ze kennen. Maar de prijs van gisteren is geen garantie voor de toekomst.
Het nieuws is slecht genoeg maar er is ook goed nieuws. Vorige week gaven we hier aan dat goud de uitlaatklep bij uitstek was voor de huidige ellende. We leverden ons stuk in bij goud $ 760 en het ging tot ver boven de $ 950. Tot zover het goede nieuws. Toen deze krant uitkwam stond het weer $ 100 lager.
Goud blijft een hele dunne uitlaat voor een zwaar rokende motor. Als zelfs maar een klein deel van de markt besluit voor 1% in goud te stappen is het hek van de dam.
Tegelijkertijd liggen de prijzen van goudexploratiebedrijfjes sterk onder druk. Deze paradox is gemakkelijk te verklaren, het zijn immers zwaar risico dragende bedrijven, die bestaan bij de gratie van overname door grotere mijnbouwers.
De bearmarkt in deze sector is vele malen die van de Europese beurzen, zo erg dat sommige exploratiebedrijfjes niet meer dan hun cash kosten. De prijs van goud stijgt, maar de prijs van een ounce goud in de grond is van CAD 100 gezakt naar de helft.

Met de redding van het financiële systeem zijn we er nog niet. De volgende klap is gewoon een recessie. Over de markten die aan de meeste particulieren ontsnappen, zoals de Credit Default Swap (CDS) markt, waarin obligaties verzekerd worden, of de gigantische derivatenmarkt, die treft op vertrouwen in tegenpartijen, hebben we het nog niet eens.
Het enige verbazende in de huidige crisis is dat de echte economie nog zo goed draait.
Het beste devies –en let op, dit gaat u vaker horen- is dat je in deze markten wint door niet te verliezen.

Aandelen zijn nauwelijks meer interessant. Ze zullen dat wel weer worden, de vraag is alleen wanneer.
Wat echt goedkoop is, is het nu versmade papier. Althans, een deel daarvan, maar welk deel? Maakt u zich geen zorgen, dat aanbod komt wel los.

Europese obligaties kunnen hoger omdat de rente in Europa lager moet en dat zal gebeuren zodra de ECB inziet dat het noodzakelijk is.
Maar omdat uiteindelijk alles minder waard gaat worden, zoals tot voor kort alles meer waard werd, zitten we dan in een deflatoire val, net zoals Japan in de jaren ’90.
Alles zakt tegelijk en het overleven van de economie hangt voor een groot deel van de groei in China af. Daar is nu ook een vastgoedcrisis en een aandelenmarkt die 50% zakte toen het nog goed ging, nu gesteund door de regering.
We nemen als vanzelfsprekend aan dat China door zal groeien en dat geloof ik ook wel, maar we zien ook dat China steeds minder een planmatig gestuurde output economie is en steeds meer een markteconomie, die zich richt op vraag. Minder bureaucratisch bepaald aanbod en meer cyclische bewegingen.
Wie weet krijgen we dan ook daar met een cyclus te maken. Gelukkig is Lexomil nu van patent af en eveneens erg goedkoop.