Vorige week kwam Harry Markopolos naar buiten met wat verklaringen aan het Magazine van de New York Times.

Markopolos was de man die als eerste uitrekende dat Madoff’s performance niet kon kloppen. Zijn baas had hem opdracht gegeven Madoff’s prestaties te dupliceren en dat lukte niet. Dat wekte de argwaan van Markopolos, die wiskundig is ingesteld. In het interview legt hij ook uit hoe het kwam en wat zijn ervaringen met de SEC waren.

Nog afgezien van het feit dat iedere grote studio plus Tom Hanks hem gecontacteerd hebben voor een film, is vooral zijn visie op regelgever SEC opzienbarend.

Markopolos vertelt hoe hij 9 jaar lang de deurmat van de SEC was, in zijn eigen woorden. Hij vertelt hoe de SEC niet in slaap was gesukkeld maar, weer zijn woorden, in een coma was en niet meer reageerde op stimuli zoals licht en warmte.

En hoe William Donaldson, ooit oprichter en de D van effectenbank DLJ, verwijderd werd. Donaldson, zelf een gerespecteerd effectenman, was te hard tegen Wall Street. In zijn plaats kwam Christopher Cox, die binnengehaald werd om vooral niets te doen.

Nog veel opzienbarender is zijn verslag van zijn ontmoeting met Mary Schapiro. Schapiro is de nieuwe post-Madoff bazin van de SEC. Haar rol is de SEC weer efficiënt te maken zodat er geen nieuwe schandalen zullen optreden.

Op de vraag of het een plus is voor de SEC dat bijna iedereen vervangen is antwoord Markopolos dat dit niets anders is dan een nieuwe re-disorganisatie. Hij noemt de staf van Schapiro een stel idioten en beschrijft zijn ontmoeting met Schapiro. De toon was kil beleefd, aldus Markopolos, en haar juridische adviseur, David Becker, voerde het grootste deel van het gesprek. Dat ging zo prettig dat Becker, volgens Markopolos, naar de andere kant van de koffietafel wilde komen om hem te wurgen.

Reden voor het interview is de verschijning van Markopolos’ boek over de affaire: “No One Would Listen.”
 

Disclaimer Kraland: nvt