Het lijkt erop dat we nog steeds de enigen zijn die deze naam voor onze eigen, zelfgemaakte crisis gebruiken. Er is niet veel kans dat het een populaire naam zal worden, maar de kans is wel groot dat het schrijnende gebrek aan leiderschap van Europa een punt van aandacht wordt. Dat moet dan van de pers komen en de pers pikt het zelf op of krijgt die mening gevoed door de financiële types.

Verantwoordelijk
Wie is er bij ons verantwoordelijk? De EU? Wie dan, noemt u ons eens een naam? De heer Van Rompuy? Die is druk bezig hier ongeschonden uit te komen. Barroso? Dat is de man die al die tijd opriep tot solidariteit met de Grieken. Mevrouw Merkel? Het is niet haar baan, haar job is Duitsland en de verkiezingen in Noord-Rijn Westfalen, een land dat meer inwoners heeft dan Griekenland staan voor haar deur.

President Sarkozy? Die doet niets meer behalve sleutelen aan de allerlaagste opiniescore in de geschiedenis van de Republiek. En Frankrijk is erg fragiel: Spanje, Griekenland, ze zijn overal één van de grootste crediteuren. Alleen al BNP, één van de meest conservatief beheerde banken van Europa, liet weten dat ze € 5 miljard aan Souvlaki bonds hebben.

Resten twee geduchte partijen, onze eigen minister De Jager en zijn partner in het Komisch Duo dat winst gaat maken met Griekenland, minister Reijnders van België, die zo lang het duurt hun act op blijven voeren, en de gouverneur Trichet van de ECB.

Nucleaire optie
Trichet en Merkel worden serieus genomen. Trichet verklaarde vandaag dat hij geen Europese staatsobligaties ging inkopen. Gaat hij dat wel doen dan krijgt de euro waarschijnlijk een klap, omdat de markt dan denkt dat er gewoon geld gedrukt wordt en geef de markt eens ongelijk.

Deze optie betekent dat de ECB de sluizen open zet. Het is de laatste stap. De term nucleaire optie duikt links en rechts al op vandaag. Europa heeft haar eigen crisis niet weten te managen. Eén van de ergste fouten, we zeuren er al maanden over, is het too little too late syndroom. Bij ons in Europa nam dit de vorm van gruwelijke IMF hubris. U weet wel, hubris, de doodzonde bij de Oude Grieken: overmoed.

Eer te na
In januari en tot de zaak vorige maand echt uit de hand liep, wilden de Europeanen niet denken aan een IMF oplossing. De Europeanen is niet de juiste term, het waren de Eurocraten. De politieke kaste. De Eurocraten verklaarden dat het hun eer te na was om het IMF erbij te roepen. Met argumenten dat Californië dat ook niet deed. Maar Californië, heren Eurocraten, heeft een stevige fiscale band met de Federale regering in Washington.

Voor wie waren de Eurocraten dan bang? Voor hun collega’s uit de VS, voor de Engelsen, voor het IMF. Kortom, interne zorgen binnen de beroepsgroep. Het is nauwelijks te geloven dat het zo loopt, maar zo loopt het wel.

Doos van Pandora open
Inmiddels is niet alleen het IMF erbij gehaald maar het IMF heeft niet genoeg geld om de keuken nu schoon te dweilen. De Doos van Pandora is nu geopend en de ellende is los. Deze keer zijn er geen bankiers om de schuld aan te geven. Geen hedge funds, geen sprinkhanen uit de Private Equity markt en geen valutaspeculanten.

We kunnen trots zijn. Onze eigen tovenaarsleerlingen hebben hier jarenlang aan geknutseld en nu is het monster los. Een Frankenstein creatie die niet kan functioneren omdat de gemeenschappelijke munt er wel is, maar geen fiscale besturing is voorzien.
De enige remedie is dan ook een vloedgolf aan geld.

Gelukkig heeft Nederland niets te vrezen, want wij gaan hier aan verdienen. En België ook.

Disclaimer Kraland: short €