Anders Moberg, Dick Grasso, Pierre Bilger en Jean-Marie Messier: wie hoort niet in dit rijtje thuis? Dat was de vraag die we gisteren stelden en waar we vandaag het antwoord op geven. Laten we even kijken wat er allemaal is gebeurd sinds gisteren.

Moberg hield de eer aan zichzelf en paste zijn arbeidsvoorwaarden aan, zoals Bilger, de ex-president van Alstom, dat deze zomer deed. Toen was dat nog een unicum, sinds gisteren niet meer.

Gistermiddag, Amerikaanse tijd, besloten de bestuurders van de New York Stock Exchange (NYSE) Grasso te verzoeken af te treden, omdat zijn positie onmogelijk was geworden. De beurs zelf wankelt, omdat een aantal schandalen aan het licht is gekomen.

Exit Grasso
De NYSE heeft een marktaandeel van 80% in haar genoteerde aandelen, tegen 20% voor de Nasdaq. Grasso kreeg hier royaal voor betaald, nam slechts zijn basissalaris op en bouwde zo tijdens zijn 36 jaar bij de NYSE een krediet op van 139,5 miljoen dollar. Hij deed hiermee niets dat onwettig was, maar onwettig en onhoudbaar zijn twee verschillende begrippen.

Eerder deed Grasso onder de druk van de publiciteit al afstand van 48 miljoen dollar aan andere inkomsten bij de NYSE. Volgens de Wall Street Journal stelde één van de bestuurders tijdens de conference call van gisterenmiddag voor dat de hele raad van bestuur maar moest aftreden. De raad had Grasso immers zijn beloning toegekend.

Hoe en wanneer Grasso wordt betaald, is nog niet duidelijk. Messier, voormalig president van Vivendi Universal (VU) is daarom de enige, die niet in dit rijtje thuishoort. Hij knokt door. VU vecht weer zijn exit van 20,5 miljoen dollar aan en heeft voor de Franse rechter gelijk gekregen. Messiers advocaat stelt dat de Franse rechtbank incompetent is.

Messiers en Bilgers staartje
Messier heeft voor de Hoge Raad van New York weer gelijk gekregen. Gisteren blokkeerde, zoals we gisteren al berichtten, de SEC deze som. De beurswaakhond maakte daarbij gebruik van Sarbanes-Oxley, de witwaswet. De SEC kan Messiers uitbetaling 45 dagen blokkeren en VU moet de som storten op een geblokkeerde rekening.

Op haar beurt vervolgt VU weer Messier en zijn voormalige rechterhand Eric Licoys, die zijn exit-contract ondertekende. VU eist een schadevergoeding die het equivalent is van de uitgekeerde som. Messiers advocaat heeft al aangekondigd te pleiten dat alleen de rechtbank van New York in deze competent is.

Bilger is vandaag indirect in het nieuws. De situatie die hij achterliet bij Alstom loopt voor de tweede keer uit de hand. Eurocommissaris Mario Monti torpedeert het reddingsplan, waarbij de Franse staat zich opwerpt als aandeelhouder. Hierbij worden de kredieten van grote banken – 45% BNP Paribas, Crédit Agricole/Lyonnais en Société Générale – veilig gesteld.

Jamais deux sans trois
Nu niet meer, Alstoms toekomst hangt aan een zijden draadje. De regering, de banken en de onderneming hebben vier dagen de tijd gekregen om hun huiswerk opnieuw te doen en met een voor Brussel acceptabele oplossing te komen. Europa zet Frankrijk hiermee voor het blok wegens het regelmatig overtreden van de regels.

En, zo meldt zelfs de Franse pers, wegens de arrogante houding van de Franse regering. Het aandeel Alstom zakte gisteren 8%, voor de koers werd opgeschort en het bedrijf is technisch failliet. Het concern heeft dit jaar al twee crises overleefd. Jamais deux sans trois, luidt de Franse uitdrukking. Er zijn 120.000 banen in het geding.

Tijdens de nu door Brussel verworpen reddingsactie, afgelopen zomer, stelde BNP Paribas bestuursvoorzitter Michel Pébereau voor om Alstom over te laten nemen door een ander beursgenoteerd staatsbedrijf, Areva. Deze onderneming is marktleider in verwerking van radioactief afval. Dat voorstel komt nu enigszins ironisch over, ongetwijfeld niet zo bedoeld.