Het jaar loopt ten einde. Er is vrede op aarde. Behalve daar waar oorlog is. Daar waar oorlog is zien we dat we er niet veel op vooruit zijn gegaan. Vietnam heeft ons één ding geleerd. De Amerikanen hebben nare herinneringen aan body bags en proberen te vermijden dat er aan hun kant doden vallen. Een vrij land heeft recht op een stijgende beurs en geen doden aan eigen kant.

Daar waar vrede is heerst vaak wel geweld en onuitstaanbare spanning. Gelukkig hebben we in ons landje alleen goede bedoelingen. Meer nog, wij weten hoe het moet en er gaat geen gelegenheid voorbij of we maken dat kenbaar.

Problemen zijn immers eenvoudig op te lossen, je hoeft dit maar te doen, of dat, en we zijn van die problemen af. Jammer dat Bush en Poetin zo slecht naar ons luisteren. Misschien is het beter om voor vrede te zorgen, daar waar we er echt wat aan kunnen doen.

Zuster Noella
Ook daar waar niemand het verwacht. Zo leerde ik vorige week Zuster Noëlla kennen. Zuster Noëlla is Amerikaanse en ze was naar Parijs gekomen om een belangrijke foodie onderscheiding te ontvangen, in de Senaat nog wel. Ook een manier dus, om vrede te stichten, al is het dan tussen twee landen die in naam bondgenoten zijn.

Waarom geven Fransen onderscheidingen aan Amerikaanse nonnen? In dit geval omdat ze kaas maakt. Amerikaanse kaas. Alleen lijkt die heel erg op Franse kaas en heeft Zuster Noëlla goed gekeken waarom Franse kaas zo lekker is. Hetzelfde geldt voor allerlei andere kazen die op traditionele wijze worden gemaakt, met allerlei bacteriën die een geheugen hebben en die niet zo één twee drie na te maken zijn omdat ze in een bepaalde grot of kelder al een tijd aan het werk zijn en voor de unieke smaak zorgen. Zuster Noëlla kan hier veel over vertellen want inmiddels is ze doctor in de micro-biologie.

Zuster Noëlla maakt een soort Saint Nectaire, een kaas uit Midden-Frankrijk, het best bekend in een romige industriële versie. Zuster Noëlla had er acht meegenomen in haar bagage. We proefden haar kaas en die was inderdaad perfect. Er is naar onze herinnering geen betere Saint-Nectaire te vinden dan deze.

Vijfde kerst
Op de jaarlijkse Amerikaanse kaasconventie, waar kaasmakers zoals Zuster Noëlla acte de présence geven, waren dit jaar rond de 750 kaasmakers, twee keer zoveel als de vorige keer. De kaas van Zuster Noëlla wordt niet geëxporteerd, maar hoofdzakelijk opgegeten in de abdij en omgeving, een mooie streek in Connecticut, in de buurt van Lichfield. Het plaatsje heet Bethlehem.

Bij Inveztor.net is dit onze vijfde kerst, we bestaan namelijk bijna vijf jaar. De eerste was in 1999, een tijd die je meegemaakt moet hebben om er over te kunnen spreken, zal men later zeggen. De sfeer was toen toch iets anders dan nu.

We hadden een missie, vonden we. We zouden de wereld voor de individuele belegger in Nederland verbeteren. Op zich een verdachte opdracht, maar we bedoelden het goed. Hebben we waargemaakt wat we toen voor ons zagen?

Easy rider
We hebben in elk geval hard gewerkt om er iets van te maken en we zijn er nog, één van de weinige overlevenden in onze sector. Dat is tenminste een tastbare verdienste. Maar hebben we er ook in andere zin iets van gemaakt, of moeten we zoals Peter Fonda en Dennis Hopper, de helden in Easy Rider, bekennen dat we het niet gehaald hebben?

We zijn nog steeds blij met wat we doen, onze stijl en manier van werken is een succes en het gaat elke dag een beetje beter. Worden we blasé, verwaand of ijdel? We hopen van niet want er is geen enkele reden toe.

Inveztor.net is net, maar dan ook net uit de eerste overlevingsversnelling en we hebben nog geen automatische piloot. We moeten onszelf op alle gebieden nog steeds bewijzen, alles dat we doen kan nog beter, vaak veel beter.

AHOI Hal
Een van onze zorgenkindjes dit jaar was de Koffiekamer. We hebben altijd meer dan normaal zorg besteed aan onze forums. De gedachte hierachter was dat zo’n virtuele gemeenschap een fragiel iets is. Je kunt beter zoveel mogelijk de zaken hun beloop laten, maar als je, zoals een te ruimdenkende ouder, de deelnemers geheel vrij laat, ontstaat er al snel een ongelofelijke rotzooi.

Wij wegen nu onze woorden op een goudschaaltje, gelooft u ons maar. Neem nu het begrip ongelofelijk. We hebben dat woord vaak gebruikt, toen er de afgelopen maanden, zonder echte aanleiding, een hevig gewoel losbarstte.

Dat bestond uit een handjevol uit de hand gelopen ruzies, maar ook hoogoplopende discussies met daarin een flinke dosis kritiek op Inveztor.net. En dan drukken we het mild uit. De Koffiekamer, nu weer een gemoedelijk café, werd even de AHOI Hal, waarbij AHOI staat voor Allemaal Hakken Op Inveztor.net.

Vreemde stilte
Opeens werd het ons duidelijk. Inveztor.net was een autoriteit geworden. Daar schop je tegen, niets persoonlijks dus. Eén van onze leden, bekend onder het pseudoniem Robbedouche, verwoordde het heel duidelijk: “Misschien is de normale sociologische cyclus zelfs wel van toepassing op deze virtuele communities?…(Begeestering en missie, groepering, institutionalisering en regels, verval van begeestering, tarten en overschrijden van de regels, mislukte pogingen tot harmoniëren, uiteenvallen van de community, geboorte van nieuwe missies en begeestering… groepering… etc. ?)”

Wij zouden het graag willen weten. Welke onderzoeker wil dit eens in kaart brengen? Onze archieven staan ter beschikking van de wetenschap. Zelden zagen we voor onze neus zoveel energie besteed aan afkeer, afgunst, woede en ga zo maar door. Even plotseling als het begon hield het weer op. Er hing een vreemde stilte. The Birds, van Hitchcock.

Wij hadden weer wat geleerd. We hadden al een reglement dat beledigen en schelden verbiedt. Binnenkort zullen we de regels iets – niet te zwaar, wees niet bang – aanscherpen om al te onbesuisd gedrag binnen de perken te kunnen houden.

Barbaartjes
Dit is Nederland en Nederland wordt steeds harder. Je leest het elke dag in de krant en we maken het hier ook mee. Het is blijkbaar doodnormaal om elkaar te beledigen, verketteren en naar een andere wereld te wensen, om niets (Bear of Bull, links of rechts, voor of tegen Amerika, Israël, Marokkanen en ga zo maar door).

Verbaasd? Wij wel, althans in het begin. Nu wat minder. De meeste forumtijgers, misschien een enkele idioot daargelaten, zijn in werkelijkheid aardige en vriendelijke figuren met iets te veel vrije tijd, een fixatie op internet en in ons geval, op Inveztor.net. We wisten niet dat we zo belangrijk waren, want dat zijn we niet.

We proberen alleen maar wat beursinformatie te brengen en het leuk te houden. En we blijven ons verzetten tegen de barbaartjes aan de poort. Het was dit jaar wat moeilijker dan in voorgaande jaren, maar het is wederom gelukt.

We wensen al onze lezers en leden, vrienden en Inveztor.net-haters dan ook het beste toe. Vrede op aarde, in Bethlehem, daarbuiten, en ook virtueel.

Namens de schrijvers en makers van Inveztor.net wens ik u een gelukkig kerstfeest.

Michael Kraland

Michael Kraland is mede-oprichter van Inveztor.net. Hij woont in Parijs, is vermogensbeheerder in Amsterdam en is met name actief in de hedge fund sector. Kraland schrijft zijn columns op persoonlijke titel. Hij handelt vaak in beleggingen waar hij over schrijft en zijn posities kunnen op elk moment veranderen. In dat geval meldt hij of hij zelf of voor zijn cliënten actief is in een genoemd fonds. Uw reactie is welkom op kraland@Inveztor.net.