Het grote nieuws vandaag was… nog even onbeslist eigenlijk. Dollar of Shell? Laten we met de laatste beginnen, want over de dollar schreven wij deze week als ad nauseam (zie Dollardag) en daarmee gebeurt niets anders dan wat we al zeiden.

Dat is niet spectaculair – of juist wel, al naar gelang u deze auteur als contraire indicator gebruikt – in dat geval: sorry. In de toekomst proberen wij dit soort miskleunen uiteraard te vermijden.

Bij Shell blijkt opeens dat ze veel minder in huis hebben dan ze dachten. Nu zijn wij opgegroeid met Donald Duck en al zijn we daar vroeg mee gestopt – in tegenstelling tot collega’s die hem nog steeds als inspiratiebron gebruiken – een paar lessen zijn ons bijgebleven.

Watt?
Neem nou Goofy. Sommige van onze klasgenootjes spraken zijn naam fonetisch uit, wat mijn kosmopolitische moeder met afgrijzen vervulde. Goofy had één grapje en daar had hij patent op: “Wie vond de stoommachine uit?” Wat? Ha, u hebt de eerste prijs gewonnen! Duizend gulden. Ik ben zo oud dat ik me herinneren kan dat dit veel geld was: de tijd van Cobra.

Als iemand mij gisteren had voorspeld dat Shell vandaag ineens een gaatje van 20% in haar oliereserves heeft, had ik hetzelfde gezegd: Watts? Ja inderdaad, zijn schuld! Toevallig voorzag iemand dit, zij het niet letterlijk. Frank van Dongen ging long Olies voor de Inveztor.net Premium Polderportefeuille en stapte er maandag weer uit (zie Een raar land)

Nou is een groot deel, zij het lang niet alles, van de know how van Van Dongen gebaseerd op het aanvoelen van wat anderen gaan doen en die stapten uit. Misschien was hij wel right for the wrong reasons, want zelden zagen we een sector zo snel aantrekken en weer dalen als olie in de afgelopen weken.

Schuld
Terug naar Shell. Daar is toch een probleem met het management. U leest nooit wilde verhalen over de top, omdat de gemeente die die verhalen kan publiceren niet erg onder de indruk is. Een beetje stoffig, dat management, als wij de analisten moeten geloven. Nou is het toch al niet leuk om olie-analist te zijn.

Shell is, evenals de andere grote jongens, een complex bedrijf en mensen zitten niet te wachten op het zoveelste lijvige rapport, waarvan lezing onveranderlijk het tegenovergestelde gevoel opwekt van prikkeling. Die paar vaten minder leveren in de komende dagen een discussie op, waarbij wordt ingegaan op wiens schuld dit nou is.

Watts was de baas van de afdeling die die reserves moest bijhouden, voordat hij de dirigent van de hele tent werd. Hoe het ook zij, om erachter te komen wie wat voorspelde moeten we het hele weekend al die zwaarlijvige Shell-rapporten doorlezen. Een lot dat naar onze smaak erger is dan de dood. Volgende zaak derhalve.

Koninklijke Olie

Nog een dollardag
De dollar ging onderuit en hoe dat gebeurde was zo stom en kinderlijk eenvoudig, dat het nu alleen maar erger kan worden. Wij kunnen een zekere glimlach niet onderdrukken, het enige dat ons ongerust maakt is hoe lang we al gelijk hebben. Zie daarvoor onze eerdere artikelen hierover in ons archief.

De feiten: vandaag werd bekend dat in december in de VS 149.000 banen minder zijn gecreëerd dan iedereen dacht. Grote zaak, zeggen Amerikanen dan. Zouden wij ook doen, ware het niet dat de omstandigheden zo lachwekkend zijn. Iedereen was dollarbear, althans 70% en dat betekent bijna iedereen. Tot woensdag, toen begon de dollar sterker te worden.

Na een top van 1,28 vlak daarvoor, daalde de munt naar 1,25 plus wat kleingeld. Dat was vanwege de ECB die op donderdag orakelde. Na een maand van commentaar van functionarissen, analisten, strategen en bankiers dat het niet zo erg is, zei bankpresident Jean-Claude Trichet dat de dollar een probleem kan worden, zeker voor exporteurs.

Futureshock
Wij slaakten een zucht van verlichting. Had hij importeurs gezegd, dan zaten we nu voor een paar jaar vast aan de verkeerde man, die een betonnen contract heeft en één van de sterkste munten ter wereld onder zijn beheer heeft. Gelukkig koos hij de goede sector. De dollar ging opnieuw naar beneden, van 1,25 naar 1,27.

Dit klinkt wat onnatuurlijk – vandaar misschien al die verwarring ook – en in de media lazen en hoorden wij dat de dollar was hersteld. Wij krabden ons, wat zullen we zeggen, achter ons oor en probeerden dit te laten rijmen met onze eigen observatie: nieuw record van 1,28, vervolgens een stijging richting 1,25 en toen een daling naar 1,27. Hé, noemen we dat herstel?

Voordat we ons realiseerden dat het hier om een typisch geval van futureshock ging, kwam het nieuws van de niet-gecreëerde Amerikaanse banen uit en toen kwam de dollaraap uit de mouw: een nieuw dieptepunt voor de munt, want de greenback noteert 1,285 op het moment van schrijven van dit stuk.

Puts in de polder
Wat bleek? Iedereen zag opeens in dat de dollar was gezakt aan het begin van de week, terwijl al het nieuws goed was. Alle economische indices in Amerika zijn immers beter? Fed-gouverneur Ben don’t fight the Fed Bernanke had toch keurig commentaar geleverd? Daar zakte de dollar overigens op, maar een kniesoor die daarop lette.

Eén slecht cijfer en de dollar gaat helemaal onderuit, opnieuw. Nu hoort u het hele weekend lang allerlei mensen zich op tv en in de krant afvragen tot wanneer dit gaat duren. Laten we een gok doen: november, als president George Bush de strijd met de ponskaarten aangaat. Anders kan hij zelf naar Mars. Volgende zaak derhalve deel 2.

Ofwel, voorspellingen 2004 deel 2. Wij houden niet zo van voorspellingen, al waren de laatste twee van Van Dongen voor de Polderportefeuille perfect (genoemde Olies en AEX puts op dinsdag, zie Puts in de polder). Niettemin heeft hij het als Today’s Beer natuurlijk ook niet altijd even gemakkelijk.

Euro-dollar

Mea culpa
De Sybille van Cumae verbrandde, in een meesterlijke truc, 66.6% van haar Nostradamus avant la lettre. Delphi is een ruïne – wat gelijk alles zegt over het plaatselijke orakel – en van die Nederlandse meneer, die laatst in Quote opdook en ook voorspellingen doet, horen we weinig meer en zelden zagen we zoveel verwarring als nu.

Stephen Roach, de onvolprezen econoom van Morgan Stanley, die, als we het ons goed weten te herinneren, de term double dip uitvond, heeft publiekelijk zijn mea culpa geschreven. Hij zat er naast, vond hij. Dat was een elegante geste, bovendien, zoals altijd, had hij het ook nog eens prachtig neergepend.

De beste, leukste, interessantste en meest uitdagende voorspeller op dit moment is naar onze bescheiden smaak Roach’ collega, Byron Wien, die zijn glazen bol ook ten burele van Morgan Stanley heeft staan. Dat toont aan dat ze bij die zakenbank het voorspellen pas echt goed in de vingers hebben.

Bull Byron
Recept: neem een half dozijn strategen. Biggs en Canelo zijn om verschillende redenen verdwenen, Galbraith (VS-strateeg) vertrekt naar Maverick, het hedge fund van Sam Wiley. Vervolgens even schudden. Neem daarna een bear of bull, naar gelang uw voorkeur. Klaar. Byron was bull. Hij is ook de auteur van de tien verrassingen.

Ja, die surprises van Byron vormen iedere jaar weer een hoogtepunt voor ons en kijk, wat deed hij dit jaar? Twintig verrassingen had hij maar liefst, waarvan één kantje bull en één kantje bear. Voorspellen blijft moeilijk, vooral – inmiddels is dit afgezaagd, maar dat komt ook door dit moeilijke begin van het jaar – als het de toekomst betreft.

Prettig weekend.