Volgende Zaak was even in Londen. Een balie vol in het zwart geklede glimkapsels en scheerschedels wachtte ons op in ons design hotel. Een stuk of twaalf verschillende soorten massages waren voorradig, maar helaas was er geen tijd.

Lunch op de eerste verdieping, bij Nobu. Daar droeg ook iedereen zwart, maar de sushi’s waren wit. De presentatie startte, maar eerst dronk iedereen mineraalwater en vruchtensap. Er waren twintig mensen komen opdagen om een bedrijfje met een market cap van 25 miljoen dollar te bekijken.

Naast ons zat Sergej. Dronk zelfs geen sake. “My wife is Brrritish” zei Sergej, die dat niet was. Sergej was in januari afgetreden als bestuursvoorzitter van een Rrrussische goudmijn.

Dure ijdelheid
Toevallig hebben wij daar een kleine, wat zeggen we, een nietige positie in. Wij waren daarom enorm geïntrigeerd. Sergej had net een nieuwe closing gedaan voor de financiering van zijn nieuwe mijn, ook in Rusland. Veel nikkel, de rest goud. Ipo in februari tegen 70 pence. De vorige financiering, net afgerond, was 15 pence.

De jonge man met de wijde strepen op zijn pak beheerde de Speciale Situatie Tafel bij een bekend Engels huis. De meeste klanten, zo vertelde hij, waren financiers. Zij stonden erop dat dat vermeld werd bij hun inschrijving als klant. Daardoor kregen ze, als er iets verkeerd ging, geen enkele bescherming.

Alleen echt als zodanig geregistreerde particulieren krijgen dat. Dure ijdelheid, dachten wij. Krijgen klanten eindelijk bescherming tegen de ergste excessen op de financiële markten, profiteren ze er niet van. Wij zijn benieuwd hoe dit, Darwinistisch gezien, af gaat lopen. Volgende zaak.

Bingo
Het genoemde bedrijfje met de market cap van 25 miljoen dollar was zo klein, omdat de marges net van 30% naar 2% waren gezakt. Moordende concurrentie in dvd-laders. Dat is een belangrijk onderdeel, hoeft u verder niet te weten, vergeet het. De marges zijn wel weg. Waarom dan die twintig mensen? Die nog gekwalificeerd waren ook?

Vanwege de fabriek. Die staat in China. De andere in India. Bingo. Vervang China door internet. Een vriend van ons is aandeelhouder in dit bedrijf (full disclosure: wij hebben geen positie, maar observeren slechts met verbazing). Dezelfde vriend vroeg ons eind 1999 een lunch te organiseren voor een Deens bedrijfje.

De president voerde het woord. Meteen was het alsof de spinnaker in het water gevallen was en de boot remde. Geen enkele belegger trok zijn portefeuille. Een paar maanden later was dit bedrijf het dertigvoudige waard. Onze vriend verdiende zeven miljoen dollar en verkocht. Nu is het China. Tijd om te verkopen? Of nog een maandje wachten? Volgende zaak.

Ipo geGoochel
Een gezonde ipo-markt is belangrijk voor de beurs. Mee eens? Wij wel. Heel belangrijk zelfs. In China zagen we onlangs het meest overtekende aandeel ooit: zestienhonderd keer om precies te zijn. De Chinese Goochel? Nee, de echte Goochel komt pas later en dat wordt een Amerikaanse ipo.

Een meneer die, geheel toevallig, voorzitter van de rvb van het 25 miljoen dollar bedrijfje was, deed ook iets in durfkapitaal met een Chinese familie uit Hong Kong. Zelf komt hij uit India. Tech-ondernemer, doet mee met Sequoia, want durfkapitalisten wisselen onder elkaar deelnames uit. Sequoia is een bekende, onder andere betrokken bij Goochel.

Als de Goochel-aandelen van Sequoia bij de openingskoers verkocht worden dan levert dat 2,5 miljard dollar op voor de firma. Als het tegen de koers in de handel nabeurs gebeurt, kan dat oplopen tot een nog hoger bedrag. Vier miljard dollar? Dat kan. Maar goed, Goochel is de heetste van de hete iop’s van dit moment.

Apekool
Dit Chinese bedrijf heet China Green Holdings. Maken groente. U leest het goed. Groente. Kool, broccoli. Niet Albert Broccoli, de producer van de James Bond-films, nee, gewoon de groente waar George Bush senior niet van hield. Omzet 31 miljoen dollar. Winst veertien. Zestienhonderd keer overschreven.

Sinds dit weekend zijn we in het jaar van de Aap. Vergeet dat. Dit wordt het jaar van de Apekool. Volgende zaak. Nogmaals particulieren. U kunt het aan iedere columnist op deze site vragen. Zodra één van ons iets schrijft over pennystocks wordt de gevel beschoten, kogelbrieven bezorgd, huisdieren door de shredder gehaald et cetera.

Ja, een ware hel barst los. Wij kunnen beter zeggen dat Volkert van der G. een leuke man is, of dat Moeder Theresa nymphomaan was, dan twijfelen aan de merites van de aandelen die wij ooit, in een ongelooflijk naïeve bui, brandhout hebben genoemd. Pennystocks dus. U weet wel, Antonov en zo.

Due diligence
Wij moesten hieraan denken omdat we na Nobu even langs gingen bij een hedge fund. We geven de naam daarvan niet prijs en wel om twee redenen. Ten eerste zijn we discreet. Ten tweede is de manager even onsympathiek als competent. U leest het goed. Zeer competent. Vorig jaar plus 80%, na alle kosten.

Wij volgen hem al zes jaar en elke keer wanneer we hem opnieuw ontmoeten besluiten we niet in te stappen, omdat hij zo ongelooflijk antipathiek is. Het fonds hoort bij de 1% topfondsen in de wereld, risk-adjusted over de afgelopen acht jaar. Toch is het nog open. Enige verklaring: de ongelooflijk nare beheerder.

Wij spraken een verder tevreden belegger in het fonds, in het kader van onze due diligence. Sprak vrijuit. Had miljoenen verdiend. Alleen in 2001 en 2002 leed het fonds een licht verlies en zakte van 500 naar 415. Het kwam van 25, in 1995. Waarschijnlijk is het eind deze maand 900 waard. Deze belegger kon de beheerder niet luchten of zien.

Sligro turven
Die beheerder doet twee dingen. Fundamentele research voor zijn long-posities en shorten wat de particulieren massaal opkopen. Storystocks dus. Hij zit long Burlington Northern. Dat is een koolbedrijf. Weer één? Net zoals in China? Nee, steenkool. Zijn shorts zitten vooral in de tech- en internetsector. Denk er over na.

Wanneer u bezig bent met het opdrijven van een aandeel zit de meest antipathieke hedge fund manager in Londen aan de andere kant van uw deal. China ligt aan één kant. Helemaal aan de andere kant van de wereld, zowel letterlijk als figuurlijk, ligt Nederland. Terug uit Londen en weer in de gewone wereld schoven wij aan bij Sligro.

Dat is een normaal bedrijf. De normaliteit is daar tot een credo verheven. Nederlandser dan Sligro kan haast niet, dan verandert u in een stuk turf. Ze is zuinig, voorzichtig, winstgevend, heeft nauwelijks schulden, groeit wat langzamer vanwege de gruttersgevechten maar groeit, is niet nummer één of twee, maar verdient beter dan de marktleiders.

België
Ze is ook goedkoper dan Colruijt, terwijl het vroeger altijd duurder was en heeft een dividend van 4%. Het aandeel genereert elk jaar een berg cash. De familie Slippens ziet graag dividend. Het enige dat de firma in het buitenland doet is inkopen. Van de non-food komt 20% uit China. Verder wordt er zelfs niet naar België gekeken.

Behalve voor zo nu en dan een gesprekje met Colruijt dan. Precies het omgekeerde van apekool dus.