Vanmiddag namen wij een uurtje vrijaf om een prettige familieplicht te vervullen. Op weg naar de kapper van de kleine betreffende bengel liepen wij Daniel tegen het lijf. In jeans, hij althans. Wij hadden een pak aan, want we kwamen net bij een advocate vandaan.

Dat is een formele mevrouw en uit respect passen we ons dan altijd aan, vooral als wij zelf betalen. Daniel doet in goud en maakt dito tijden door. Hij plaatst mijnen en naar zijn collectie Aston Martins, Ferrari’s en Mini’tjes te oordelen – twee in dezelfde kleur, één voor hem en één voor haar – plaatst hij ze goed.

“Hé Daniel,” zeiden wij vrolijk. “Loopt dat gele spul even terug en kan je opeens geen pak meer betalen?” U ziet het, ook hier pasten wij ons aan.

Nuchter
“Goud gaat terug naar 380 dollar”, zei Daniel, die de hele dag niets anders doet en er misschien meer van weet dan wij, want wij zitten er natuurlijk altijd naast. Gek, dachten wij. Dat zei Hennie ook. Hennie? Ja, Hennie Rijnbeek. Onze Hennie Rijnbeek. Hennie werkt bij Rabobank, waar hij tot voor kort goudhandelaar was in Londen.

Ons land stelt op goudgebied ten slotte net zo veel voor als Noord-Korea op het gebied van xtc. Hennie schreef een tijdlang over goud op Inveztor.net. Hij heeft er een nuchtere kijk op: hoeveel wordt er gebruikt voor juwelen (90%), hoeveel wordt er nu en straks uit de grond gehaald en hoeveel kunnen de centrale banken op de markt gooien (honderden tonnen)?

Onze Hennie werd precies om die reden dan ook gehaat op Inveztor.net. Niet door ons en zeker niet door u, temeer omdat hij een zachtmoedige, goed analyserende en prettige man is. Hennie werd gehaat, omdat hij een afwijkende mening had. Daarom was hij een man naar ons hart. Hennie is nog steeds een goudbeer en ziet de hele handel wegzakken richting 320 dollar.

Goldwatergate?
Misschien dipt goud naar 280 dollar en dan hebben we het weer voor even gehad, zegt hij. Hennie is een platinumstier, dat hij om onverklaarbare redenen platina noemt (krijg je in Londen). In zilver gelooft hij helemaal niet, tenzij Kodak keihard terugkomt zonder te herstructureren. Met andere woorden: alleen als films uit de blikken herrijzen wordt Hennie weer een stier.

Tijd dat Hennie weer eens wat van zich laat horen en dat wij een vaste goudstier vinden, want welke kant het opgaat weten we nog steeds niet. Bij 380 dollar denken we aan bijkopen en we vragen Frank van Dongen om een nieuwe goudgrafiek. Vanmiddag lunchen we met Daniel, die dan weer een pak aan heeft en een nieuwe mijn naar de markt brengt.

Even spieken: First Goldwater heet dat bedrijf. Dat is een slecht voorteken, want wij associëren die naam nog altijd met Watergate en daarom met een verliezende Republikeinse president met een nepbril. U weet wel, uit de tijd dat er nog goede muziek op de radio werd gedraaid. Als het wat is, hoort u van ons.