Grondstoffen en goud moeten wij hebben, alleen, zoals we gisteren aangaven in Foud, zit de laatste even in een pullback. Geeft niet, er zijn nog andere grondstoffen. Goud is tenslotte iets waar mensen al heel lang juwelen van maken.

Vroeger maakten ze er ook geld van, tot ze erachter kwamen dat dat niet nodig was. Die munten sleten alleen maar. Het werd daarna gebruikt als een reserve en de kluizen van de centrale banken liggen er anno 2004 nog steeds vol mee.

Een grondstof die ook flink in prijs is gestegen, maar veel minder dan goud en waar niemand aan twijfelt – veeg teken hoor ik daar? – is koper. Gisteren gingen wij daarom goed gemutst naar de presentatie van een kopermijn.

Twaalf jaar oud
First Goldwater Resources om precies te zijn, een junior. Dat wil zeggen, een potentiële scam, zoals al die bedrijfjes. Vooral als ze uit Vancouver komen. Waar komt dit bedrijf vandaan? Ja, u hebt het geraden. Daar trekken we een paar punten voor af. Waar ligt de mijn waarvoor ze 15 miljoen Canadese dollars willen ophalen?

In Mexico, ergens in Baja. Een punt erbij, want dat is lekker toegankelijk en bovendien gelden daar tegenwoordig wetten. Wie zijn de promoters? Dit is Vancouver taal. Promoters horen bij deze stad zoals hasjverkopers tot het meubilair van de Amsterdamse Dam behoren: “Hey, you want goldmine? She brand new.”

Ditmaal zijn er geen promoters, maar vier ingenieurs die al twaalf jaar hiermee bezig zijn en eindelijk een zakenbank hebben gevonden die tegen 10% van de opbrengst even met de pet langs gaat in Londen, Genève, Zürich en Parijs. Dat is alvast 1,5 miljoen dollars, al zijn die dan Canadees, aan lunchgeld.

Pluspunten
Vanwege die vier ingenieurs, die er serieus uitzien en tegen de vijftig lopen, geven we extra punten. Met de begeleidende koperpoetsers deden wij eerder zaken, die doen een paar van deze deals per maand. Het management komt betrouwbaar over, ze hebben een beter procédé dan hun voorgangers om de concessie die ze in handen kregen te exploiteren.

Want er waren voorgangers. Dat is een plus, want die gaven, samen met het huidige management, al 43 miljoen dollar uit aan dit project – een extra pluspunt. De mijn moet per jaar 46.500 ton opbrengen. De ertsgraad is hoger dan bij andere mijnen, de kosten zijn lager en er zit meer in de grond dan bij de meeste juniors, leert ons een vergelijkende analyse.

De 1,5 miljoen dollar wordt uitgegeven aan een dieptemijn, in plaats van werk aan de oppervlakte, maar het is niet om nodig dynamiet te gebruiken. Een plusje. De mijn bevat koper, daar is veel vraag naar en het is minder hard opgelopen dan andere metalen. Een plus. Verder is er kobalt. Nog een plus.

AIM aid
Om kobalt, dat nu 28 dollar kost op de wereldmarkt, tegen acceptabele condities aan te kunnen bieden, is een zogenaamde strategische partner nodig. Dat wil zeggen, een ander, groter bedrijf dat een strategische hoeveelheid van de baten in wil pikken. Al met al toch positief: kobalt gaat in batterijen, mobieltjes, pda’s en andere piefjes.

Cannacord schat dat de productie 57% koper is, 32% kobalt en 11% zink. Een mooie mix aan metalen: een plus. Links en rechts slingert nog wat zogenaamde exotica. Die metalen zijn leuk, maar tellen niet mee in de berekening. De bedoeling is dat Goldwater via deze emissie de nodige cash ophaalt.

Vervolgens komt ze met een nieuwe, definitieve studie die door de banken aanvaard wordt als de basis voor een krediet. Het aandeel verhuist dan naar Toronto om over een maand of drie op de AIM in Londen te worden genoteerd en dat over een jaar of vier à vijf de productie loopt. Tot dan is zo’n bedrijf speculatief, in feite een call op de metaalmarkt.

Zoethouder
Op dit moment noteert het bedrijf 1 Canadese dollar. Op die prijs worden nieuwe aandelen uitgegeven. Gelukkig vindt de begeleidende bank dat dit papier het dubbele waard is. Dat is een opluchting. Bij de emissie krijgen we ook een warrant à 1,56 dollar bijgeleverd. Dat is een zoethouder voor de inschrijvers. Het ding loopt vijf jaar.

Als de markt voor koper en kobalt goed blijft en als er geen tegenslag wordt ondervonden bij de ontwikkeling van de mijn, kan deze koperader veel waard worden. Het is niet noodzakelijk daarvoor te wachten tot de huidige cyclus voorbij is – er is een grote kans dat dat over vier of vijf jaar het geval is. Het omgekeerde kan ook, wij hebben daar geen mening over.

Dit aandeel is een warrant op koper, winst nemen onderweg is goed mogelijk, temeer omdat er altijd nog de echte warrants zijn, die van 1,56 dollar. Die worden in de loop van het jaar ook beursgenoteerd in Toronto. Bange speculanten kunnen altijd proberen de aandelen in de loop van het jaar met een winstje van de hand te doen en de warrants aanhouden.

Hausse
Als het aandeel dan explodeert, pikken ze toch een groot deel van de winst mee. Conservatieve beleggers blijven weg en wij? Wij zetten ons alvast schrap voor de bagger van degenen die menen dat conservatieve beleggers juist in dit soort zaken moeten beleggen – argument: kijk naar de laatste twee jaar.

Daarop zeggen wij dan weer: kijk naar de laatste twintig jaar. De ingenieurs zijn al twaalf jaar bezig met dit project. Ze zijn dolblij dat er nu een hausse is ontstaan.
Die twaalf jaar van die ingenieurs zijn natuurlijk ook een plus, want dit project ziet er serieus uit. Full disclosure: wij hebben geen positie, maar schrijven misschien in.