Door al dat gedoe met afwaardering van de lira en instortende aandelenmarkten worden beleggers een beetje afgeleid van waar de werkelijke waarde nou zit. Lezers van Martin Crum’s verhaal getiteld Turks Fruit (klik hier) weten waar wij het over gaan hebben.

We voegen Turkcell, de Turkse KPN, aan onze portefeuille toe.

Je moet dingen kopen als je denkt dat ze in de toekomst meer waard zullen worden.

Dit in tegenstelling tot allerlei mensen die graag dingen kopen omdat anderen zeggen dat het daar nu heel goed gaat.

Het risico is dan dat er achter je geen stoet runderen klaar staat om het algemeen bekende goede verhaal voor een nog hogere prijs over te nemen.

Nu hebben we niet te maken met runderen maar met beren, al stijgt het aandeel vandaag  mooi. We kochten een minuut geleden op $1O,71 want, zoals Crum al meldde, het leuke van Turkcell is dat je het gewoon in New York, u weet wel, het toekomstige filiaal van Euronext, kunt kopen.

Turkcell gaat natuurlijk niet groeien qua marktaandeel, het bedrijf heeft al 60%. Maar de winstgroei is zo’n 25%, het aandeel kost negen keer de winst van dit jaar en acht keer de winst van volgend jaar en dat is niet de enige reden tot aankoop.Die bewaren we tot het laatst.

We kijken eerst even naar de ARPU, de churn en de MOU. U weet wel, de opbrengst per gebruiker, het percentage afhakers en het aantal minuten per gebruiker.

De ARPU blijft ongeveer hetzelfde, de churn neemt toe naar 3,5%, het aantal minuten per gebruiker neemt licht af en de kosten nemen wat toe, maar weet u wat het is, al past dit niet echt goed bij ons beleid in deze portefeuille, we nemen het ding toch even mee, omdat het in elkaar geplempt is. Dubbel geplempt zelfs, zowel door de val van de Turkse beurs als door die van de lira.

Drie analisten hebben hun waardering dan ook neerwaarts bijgesteld: Morgan Stanley, Merrill en HSBC.

In het geval van HSBC is dat niet erg. Het hoofd van hun effectenbank heeft zélf verklaard dat alles wat zijn analisten produceren waardeloos is. Je vraagt je wel eens af hoe het komt dat allerlei vage consultants toch goed hun brood verdienen met motivatiecursussen, maar nu weten we waarom.

Wij mikken liever op bedrijven die niet erg bekend zijn en waarvan we denken dat ze kunnen verdubbelen in koers. Liever nog zoeken wij naar de Tenbagger. Maar waarom voor de afwisseling niet dit Turkse plemppapier meenemen?

Dat plempen bracht ons namelijk op het echte idee achter onze aankoop, dat we u slechts durven toefluisteren, als u het maar niet aan Crum vertelt, want dat is een rationele analist. Wij denken dat bij de zakkende lira en kelderende beurs er enorm veel margin calls zijn geweest. Daarvan zit vast 60% bij Turkcell, want dat is hun marktaandeel.

Die jongens worden dus rijk van zo’n crash, zeker als die mensen daarna hun bank ook nog moeten bellen om bij te storten.

Overigens, u weet wat Jesse Livermore, de beste speculant van Amerika wiens memoires wij dit weekend weer eens doorbladerden, zei over margin calls ? Rekening direct sluiten, nooit bijstorten. Moet zo’n domme broker u maar geen krediet verlenen. Deed hij zelf ook blijkbaar.

Maar in Turkije gaan ze dan gewoon rondbellen en zo wordt u straks rijk.

Tot slot nog even dit. Ons bereiken aanhoudend goede geluiden over LB Icon. De markten waarop de internetconsultant actief is ontwikkelen zich bijzonder gunstig. Daarnaast lijken de in het vooruitzicht gestelde synergievoordelen (klik hier) inderdaad wel erg conservatief te zijn. Wij pakken ze wederom op in de PolderPortefeuille op € 4,84 na ze eerder met verlies te hebben verkocht.

Michael Kraland

---