Vakantie. BRIC, Brazilië, Rusland, India, China, zijn de toekomst. Maar wat een kleurrijk en gewelddadig verleden. In Montpellier is deze zomer een fototentoonstelling te zien over de Cangaceiros.
Braziliaanse erebandieten. Ga kijken. Of probeer te begrijpen waarom Jordanië Israel met rust laat in dit conflict.

Vakantie is lezen, van hot naar her als het kan, dat vind ik het leukste.
Vandaag was een dag vol activiteit, correspondentie en pogingen te begrijpen wat er om me heen gebeurt. Zo kom ik op mijn ideeën voor mijn investeringen.
De prachtige foto’s van de Cangaceiros zijn erg indrukwekkend.
Butch Cassidy, The Wild Bunch, maar dan decennia later. Pas in 1938 werden Lampiao, de aanvoerder, zijn vrouw en negen van zijn mannen in een hinderlaag gelokt en gedood. Hun afgesneden hoofden, hoeden, geweren en patronenriemen werden van stad tot stad getoond en tot 1969 in een museum bewaard. En gefotografeerd. Lampiao had een goed en zeer modern gevoel voor communicatie. Prachtig aangekleed en uitgedost ook. Materiaal voor een grote, epische film.
Allemaal te zien in Montpellier en op het web.

De reden waarom je weinig van de Zuidelijke buurlanden van Israel hoort is dat die militair niet meer zijn wat ze ooit waren.
Want ooit was er één macht in het Midden-Oosten die meetelde. Dat was het Arabische Legioen. Sir John Glubb, bekend als Glubb Pasha, was na de koning de machtigste man in Jordanië. Hij was ook de man achter de Desert Patrol, Bedouienenpatrouilles in de woestijn. Onder hem werd het Arabische Legioen de basis voor de macht van Koning Abdallah, de vader van Hussein. Glubb Pasha werd om politieke redenen tot aftreden gedwongen. Hij had zichtbaar te veel macht waardoor zijn positie moeilijk werd, maar zijn betrekkingen met de Jordaanse koningen bleven goed. Hij trok zich terug in Engeland.
Ik had hem graag geïnterviewd, vanmiddag, over de toestand in het Midden-Oosten.
Alleen Iran durft nog echt. Hezbollah is Iran.
En de Arabische straat wordt gemanipuleerd. Een hopeloos conflict. Iran trok zich niets aan van de verschrikkelijke verliezen in de oorlog met Irak.
Dat maakt deze toestand zo gevaarlijk.

Beelden van een jonge, moderne Arabische vrouw die om Iran roept, met een zonnebril van Gucci of Chanel op.
Een Orwelliaans beeld. Daar word je nog banger van dan van mannelijke fanatiekelingen met baarden.
Deze bevrijde vrouw wil onvrij zijn.

Condy is aan het werk, Madeleine Allbright wordt genoemd.
Waarom noemt niemand Rita Verdonk als kandidaat om dit conflict op te lossen? Of Jelleke Veenendaal ? Ons land wordt schromelijk onderschat.