Ik ken een meneer die Amerika niet meer inmag omdat hij zaken doet met Cuba. Superzaken. En ik kom tegenwoordig geen voor-de-Quote-500-verborgen Nieuwe Rijke meer tegen die niet een hotelletje of twee op Cuba heeft. Cuba Libre, wanneer?

Persoonlijk heb ik vooral sympathie voor de juffrouw bij een hoofdstedelijke bank die elk jaar naar Cuba gaat en daar wat giften verdeelt over haar Cubaanse vrienden. Door het tourisme lijkt het net of Cuba iets anders is dan een eiland met mooie vrouwen, prachtige muziek en een wrede post-Stalinistische dictatuur. De Dictator is ziek. Beleggers zijn er dan als de kippen bij om hier snel van te willen profiteren.

Ik weet niet of ik het leuk vind om dit soort blogverhaaltjes te schrijven maar al doende kom je er achter hoe je over zoiets denkt.
Ik ben nooit naar Cuba gegaan en ik ben nooit naar Spanje gegaan zolang Franco er nog zat.
Wel naar het Oostblok, maar dat was een studiereis die mijn vader voor me geregeld had om me te genezen van een aantal politieke ziektes.

Hier dus de Cuba trucs:
Stap één: wordt rijk
Stap twee: pap aan met Raùl en koop een hotel.

Alternatief voor de kleine belegger: koop CUBA, een closed end Caribisch fund van meneer Herzfeld in Florida. Gewoon verhandelbaar onder dit gepaste symbool op Nasdaq.
Eenvoudiger kan niet.
Wedden dat we de komende dagen allemaal analyses krijgen van Bacardi-achtige bedrijven die door Fidel verdreven zijn en nog claims hebben lopen?