Vandaag werd ik geïnterviewd door een buitenlandse radio.
Over politiek.
Een wereldevenement dus, die verkiezingen van ons.
Twijfelt u daar aan?

Aan bewijs geen gebrek. Het was Radio Tanger. Dat zijn leuke mensen en ik mag ze graag. Ze zijn beleefd, hoffelijk en stellen geen vragen zoals één die ik vandaag kreeg, van een journalist, over hoe ik met beleggen begonnen was.
” Te voet” zei ik.

Ik was toen nog student en had geen auto, vandaar, maar dat interesseerde de interviewer niet.
Dat antwoord was tot mijn verbazing voldoende, maar je vraagt je natuurlijk af wat een lezer daarmee opschiet. Evenveel als met een voorspelling over het het niveau van de AEX eind 2007.
Terug naar het niveau van de verkiezingen.

De meneer van Radio Tanger wilde weten of het deze keer weer over L’Immigration ging.
Nu is het probleem waar ik toch een beetje mee kamp dat ik al een tijdje in het buitenland woon, sinds mijn negentiende om precies te zijn. U hoeft slechts een blik op bijgaande foto te slaan om te begrijpen dat dit geen recente stap is geweest. Ik ben dus al een tijdje weg en er is een lichte disconnect ontstaan tussen Nederland en mij, om me maar even met een eigentijdse term uit te drukken.

Erger nog, ik heb jarenlang verschrikkelijk hard politicologie gestudeerd en dat blijkt nu een slechte investering geweest te zijn, want je mag toch maar één keer stemmen.
Allerlei mensen die heel gebrekkig Nederlands spreken en nauwelijks weten wanneer de VOC werd opgericht mogen nog meer dan ik, want ik mag niet eens aan de gemeenteraadsverkiezingen meedoen.

Ik weet dus maar weinig van de Nederlandse politiek behalve wat ik zo al op de televisie zie.
Dat valt enorm tegen. Wat ik bedoel is dat bij mij thuis in Parijs een televisie hetzelfde kost als hier, maar je kunt er veel meer op zien. Ook qua politiek.

Dan moet je natuurlijk wel Frans spreken, maar dat moet je ook om op Radio Tanger commentaar te kunnen geven op L’Immigration.
In Frankrijk komen ook verkiezingen en daar kijk ik eveneens nauwelijks naar want het niveau ligt niet veel hoger dan hier, maar op een heel andere manier. Laten we daar vooral niet over uitweiden want anders krijgen we deze column niet af voordat het volgende kabinet valt.

Die Nederlandse televisie heeft mij vooral geleerd dat, voordat er aan het eind van de avond allerlei dames met platte accenten hun sms dienst aanbevelen, er alleen maar programma’s zijn die heel erg op elkaar lijken. Daar komen dezelfde mensen steeds dezelfde verhaaltjes vertellen. Net zoals die dames na middernacht, die ook niet te harden zijn. Het verschil zit hem eigenlijk vooral in de uitspraak. Daaruit kan ik afleiden hoe laat het is wanneer ik in mijn hotel in het bad zit met de televisie aan in de kamer.

Het is dus niet gemakkelijk voor de ongeoefende toeschouwer om de politici eruit te halen. Toch is er wel een kleine verbetering ontstaan met een paar maanden geleden toen ik ook een week in Amsterdam was. Toen had iedereen het over voetbal. De politici, de mensen die iets te verkopen hadden en ook de mensen die hoofdzakelijk zaten om zichzelf te verkopen. Alleen maar voetbal.
Toen was het ook niet duidelijk wie de politici waren net zoals nu.

Maar nu is het dus alleen maar politiek. Alleen, je hebt zo’n moeite met het uit elkaar houden van die mensen vind ik. Behalve Gerrit Zalm. Die vind ik goed.
De rest is hoofdzakelijk ambitieus.

Wat ik toch met meest tekenend vind is dat de heer Balkenende waarschijnlijk weer premier gaat worden. Dat lijkt me bijzonder handig want hij is tevens de huidige premier en hij heeft heel slim alles laten verbouwen. Dus als we een nieuwe premier neerzetten die in plaats van de stemmige inrichting van de heer Balkenende een strakke sportruimte wil neerzetten, dan jaagt dat ons alleen maar op kosten en dat moeten we vermijden want je ziet het aan al die debatten, het gaat niet over globalisering, het gaat zelfs niet over Europa, het gaat minder dan vroeger over L’Immigration waardoor ze zich bij Radio Tanger nu zorgen over ons maken en het gaat alleen maar over geld. Geld over dit of geld voor dat ?
Ik ben de kandidaat die geld bij die mensen gaat weghalen en dat aan jullie gaat geven, dus stem voor mij !
Of, ik ben de kandidaat die ervoor gaat zorgen dat jullie het geld dat jullie nu verdienen blijven verdienen. Dus stem op mij.

Gelukkig zijn er nog wat mensen die iets anders willen. Bijvoorbeeld de jongens die vroeger vonden dat de vooruitgang uit de loop van een geweer kwam en dat kinderen het best hun ouders konden vermoorden en alle oude Chinese beeldjes die nu heel duur zijn kapot moesten slaan.
Die zijn nu kandidaat om het van die meneer Balkenende over te nemen.
Dat zou, met een proefperiode bijvoorbeeld, best een goed idee zijn. Kijken of dat nou echt werkt. Gewoon overal direct Arbeiders-en Soldatenraden instellen. Die krijgen het dan voor het zeggen in de bedrijven en bij de overheid.
Als onze soldaten niet meer naar Uruguay willen, dan gaan ze gewoon niet. Zij worden toch beschoten dus waarom zouden zij niet meebeslissen ?

Die Raden – u weet nog wel van het Radencommunisme in Hongarije in de jaren ’20 – zouden allerlei problemen vermijden. Zoals het naderhand terugdraaien van opties en dat soort ellende.
Neem nou zo’n bedrijf als Getronics. Een Arbeidersraad zou daar misschien best leuke dingen tot stand kunnen brengen en wij bij Inveztor zijn dan ook helemaal voor.
Balkenende kiezen bespaart dus veel kosten, maar Marijnissen kiezen lijkt me ook een goed idee.

Bij de VVD ligt het wat moeilijker.
Beleggers hebben al snel de neiging op die partij te stemmen. Gisteren heb ik die vraag aan een aantal beleggers gesteld en weet u wat ik voor antwoorden kreeg ?
Heel raar. Ze deden allemaal een beetje alsof ik vroeg of ze wel eens naar de hoeren waren geweest. Er werd wat gedraaid en ik hoorde allerlei gemompel zo van dat het niet echt wat was, maar dat je toch wat moest en dan maar die meneer Rutten.
Terwijl die meneer Rutten toch een fantastische politicus is, dat kan je zo zien.
Als de VVD naar beneden glijdt zegt hij ijskoud dat het heel goed gaat met z’n partij.
Dat is pas vakmanschap. Want in werkelijkheid heb je ook zo’n meneer nodig.
Net zoals vroeger Colijn. Gaat u maar rustig slapen.
En Vadertje Drees, ook heel geruststellend.

Ik zie die Mark Rutten gewoon glashard zeggen dat het allemaal wel meevalt als straks heel Nederland op een paar terpen en kantoortorens na onder water staat vanwege het Al Gore effect.

Nu heb ik toevallig zelf een oplossing voor dat probleem.
Het staat los van Radio Tanger maar het heeft er wel wat mee te maken.
Dit weekend was ik in Marrakech. Mooie stad. Je ziet er niet zo veel Nederlanders maar wel veel Fransen. Logisch, die spreken de taal denkt u dan.
Nou, ik kan u verzekeren dat er heel wat Marokkanen waren die toen ze ons Nederlands hoorden praten gewoon mee deden in het gesprek.
Een huis is Marokko, ook van topkwaliteit, kost veel minder dan hier. Grond ook, personeel ook en die rare autobelasting gaat ook weg.

Ik denk dat ik daar gewoon een huis ga kopen. Met een mooi Marokkaans interieur.
De mensen in Marokko zijn net zoals in Nederland maar dan wat beleefder. Inderdaad, het helpt als je Frans spreekt, maar een beetje beschaafde Nederlander heeft daar niet al te veel moeite mee want vroeger was die taal op school verplicht.

Personeel kost € 200 per maand, dus er is geen enkel excuus meer om met ongepoetste schoenen te lopen.
Marokkaanse vrouwen zijn, zo leerde mij een bezoek aan een mooie nachtclub in Marrakech, van alle gemakken voorzien.
De keuken is er een stuk beter dan hier en de bediening ook.

Je hebt ook veel minder gezeur met verkiezingen want de koning heeft nog steeds heel veel macht.

Macro economisch gezien is het ook een goede deal. Als u een schoon overhemd aantrekt en naar de Banque Populaire gaat krijgt u zo een hypotheek voor uw huis. Een lening in dirhams (dat zijn de plaatselijke piasters) heeft allerlei voordelen. Vanuit een Global Macro standpunt durf ik te wedden dat de Dirham niet gaat stijgen ten opzichte van de Euro. Maar ik denk dat de prijs van mooie huizen met een prachtig uitzicht in Marokko wel gaat stijgen.
Het is net Spanje veertig jaar geleden.

Toen ik dit verhaal aan een aantal van mijn financiële vrienden vertelde kreeg ik twee soorten reacties. Er waren er een paar die meteen een reisje naar Marokko boekten.
Anderen begonnen, heel racistisch, opmerkingen te maken over kutmarokkanen (ik weet niet of het met een hoofdletter moet want het is natuurlijk wel een soort van nationaliteit of althans een geuzennaam, graag hulp hierover).

Ook wat dat betreft kan ik u geruststellen, zij het dan wat laat voor de verkiezingen die nu aan de gang zijn.
Volgens mijn Marokkaanse vrienden zijn er wel degelijk kutmarokkanen. Die zitten echter hoofdzakelijk in Nederland. Ze gaan direct van het Rifgebergte naar ons toe. Ze zijn dan al een beetje nors bergvolk, volgens mijn zegslieden, maar hier in Nederland wordt het pas echt heel erg.
Wij klagen daar wel over maar dat is niets vergeleken bij wat mijn Marokkaanse vrienden zeggen dat ze voelen.

Zij zien die kutmarokkanen als arrogante proleten met opzichtige voertuigen en teveel gel in hun haar. Jongens die oude mensen nauwelijks laten oversteken en hun verwensingen naar het hoofd slingeren.

Ik heb dus gekozen.
Ik ga niet weg, dat ben ik al. Maar ik ga lekker met een prachtig uitzicht op de Atlas in Marokko wonen. Met allemaal aardige, voorkomende, beleefde, zachtaardige Marokkanen.
Zo nu en dan kom ik dan naar dit regenachtige landje met de verstopte wegen en de veel te dure auto’s.
Dan ga ik dineren met mijn vriend Rob, in zijn prachtige Jaguar. Een zwarte XJ6.
Klasse.
Jammer dat na het eten de auto bekrast is en alle vier banden lekgeprikt.
Rob zei dat dat hij de wielklem nog het ergste vond. Hij had toch een papiertje onder de voorruit gelegd, in afwachting van de garagemensen.
“Had u daar maar niet moeten blijven staan”, zei de wielklemdienst.

Heeft gestemd.

Long Marokkaans vastgoed.