Over een paar dagen gaat De Kapitalist van start. De Kapitalist is onze nieuwe Nieuwsbrief. Daar gaan we voor onze betalende abonnees onze beste ideeën uitgebreid presenteren. Alles dat niet goed uit de verf komt op een website komt daar wel ter sprake. En alles van waarde komt daar eerst.

Dat is ook de reden waarom ik de afgelopen dagen niet veel op de site heb gepubliceerd. De eerste stukken voor De Kapitalist zijn al klaar.

Eén van de ideeën die ik aan het uitwerken ben is het begrip Career Risk. Hoe kan het carrière risico van uw beheerder toch uw situatie beïnvloeden? Nooit aan gedacht misschien, en voor de meeste mensen vast niet relevant. Tenzij u ook een pensioen hebt.

Terug naar de markt.
Theolia, dat een tijdje was achtergebleven loopt nu prachtig.
Hetzelfde kunnen we zeggen van IBA, het Belgische kankerbestrijdingsbedrijf.
IBA is bijna verdubbeld sinds we erin zijn gestapt.
Denk nu even terug naar het begrip Career Risk.
U zult verbaasd zijn, en voor u, waarde lezer geldt dit ook niet, alleen voor de anderen, maar hebt u, als u de forums leest, wel eens gemerkt hoe vaak de voorkeur naar bekende aandelen terugkomt ?

Toen ik nog voor Quote schreef ging ik één keer per jaar met Jort Kelder lunchen, soms wat vaker, maar altijd met hetzelfde gesprek. Althans, sinds ik hoofdzakelijk in minder bekende waar begon te beleggen.
“Waarom kan je niet gewoon over Nederlandse aandelen schrijven?”
“Waarom niet aandelen die iedereen kent ?”.

Nu is de titel van het denkbeeldige boek over beleggen dat ik ongetwijfeld nooit zal publiceren het enige dat vaststaat, mocht het zover komen en die title is “Onrealistische Verwachtingen”.

Daar is deze wereld op gebaseerd en vooral het verwachtingspatroon van de particulier is wat dat betreft bijzonder amusant wanneer je het analyseert.

Jort verwachtte dat ik, mijn tekst zes weken van tevoren inleverend, met geheel nieuwe standpunten zou komen over ABN, Aegon en ASML, die zijn gehoor zeer zouden boeien en waarmee we uiteraard gemiddeld het dubbele van de index per jaar zouden doen, of meer, want anders waren we nooit aan die 900 zoveel procent gekomen, versus 120% voor de AEX,zegt u nou zelf.
Zo’n verwachting is niet realistisch, althans, dat zei ik altijd, voordat het gesprek overging naar iets dat met uiterlijke schijn te maken had.
Soms vroeg ik erbij wat hij nou verwachtte voor het luttele maar in ogen van Quote bijzonder hoge bedrag dat ik voor mijn columns kreeg.

Hetzelfde maken we op internet nog veel sterker mee. Jort was namelijk heel beschaafd, althans, tot de dag waarop hij mij per sms ontsloeg. Dat was meer dan beschaafd bedoel ik, dat was wijs.

Op internet is het verwachtingspatroon ongeveer als volgt.

1 Als u zo gelukkig bent dat wij u lezen bent u verplicht elke keer te scoren. Geen missers dus, dank u.
2 Als er onverhoopt wel een misser is dan bent u, met of zonder uw welnemen, een lul. En ook incompetent. En dat zullen we van de daken schreeuwen ook.
3 Ook als u tien goede ideeën hebt gepubliceerd en ik, uw lezer, heb daar de twee slechte uitgepikt, dan bent u een prutser en ik uw lezer niet.

U begrijpt dat als onze goed opgevoede en meer-dan-gemiddeld-intelligente lezers al zo reageren het nog veel erger is bij normale, minder goed opgevoede particulieren. Om van die arme institutionele beleggers met Career Risk nog maar te zwijgen.

Enfin, dit thema gaan we in het eerste nummer van De Kapitalist wat verder ontwikkelen.

Ik had nog wat leuks te melden over Rainy River maar dat moet helaas wachten. Mijn lunchafspraak is gearriveerd.

Long Rainy River