We keken in Miskunde II naar de acteurs in de quant markt en de conclusie kan alleen maar zijn dat de schade daar groot is en bovendien nog niet bij een breder publiek bekend.
Het is laat en we moeten ons beperken.
Laten we daarom naar een paar belangrijke conclusies toewerken.
Ten eerste is het duidelijk, voor wie door heeft wat er vorige week gebeurde, dat het geen zin heeft door te zeuren over fundamentele aspecten van aandelen als de hele markt uit elkaar getrokken wordt door krachten die niets met fundamentele factoren te maken hebben maar alles met liquiditeit.

Om dat goed te begrijpen moet u eigenlijk een interview met Matthew Rothman houden en hem vragen alles eens op een rijtje te zetten. Ik durf te wedden dat de telefoon van deze goede man van de haak gebeld wordt en wie weet zien we hem morgen op CNBC.
Matthew Rothman zou u desgevraagd beginnen uit te leggen hoe die quant fondsen precies werken. Ze hebben allerlei factor modellen waar groepen factoren met elkaar in verband gebracht worden. Allerlei klassieke fundamentele factoren zoals prijs/boek en omzet ratios, om maar wat te noemen. Alle factoren waar fundamentele analisten naar kijken worden gemodelleerd en computers zoeken naar onevenwichtigheden waarbij return to the mean voorspeld wordt. Om het maar heel simpel te houden.
Er zijn ook voorspellende factoren. Bijvoorbeeld analistenvoorspellingen over toekomsige winstcijfers, of omzetcijfers die weer worden afgezet tegen andere factoren.

Wat de markt karakteriseerde is dat opeens, vorige week, niets meer werkte.
Niet alleen dat, alles werkte verkeerd. De computers bleven draaien en bleven trades genereren die verliesgevend waren.

Wat er gebeurde was een gigantische deleveraging oefening. Iedereen verminderde de inzet en probeerde tegelijkertijd kapitaal te mobiliseren. Dat versterkt zich zodra het bekend wordt.
Want we hebben te maken met fondsen met een zakelijke grondslag. Zodra klanten doorhebben dat er verlies wordt geleden en de fondsen niet meer functioneren komen er verkooporders van de klanten. Redemptions heten die dingen in het vak. Verkooporders dus.
U zult het woord de komende dagen nog vaak tegenkomen.

Fondsen kunnen aardig anticiperen wat ze moeten verkopen. Alleen merken ze dan snel dat ze niet alles kwijt kunnen. Het wordt dus een wanordelijke terugtocht waarbij de verbanden tussen aandelen of obligaties heel vreemd worden. Shorts moeten worden teruggekocht om de leverage terug te schroeven, dus stijgen ze. En in het algemeen wordt in een week als vorige week niet verkocht wat verkocht moet worden, maar verkoop je wat verkocht KAN worden.
De verbanden waar de algoritmes van de fondsen op drijven worden uit elkaar gerukt.
Kwantitatieve fondsen zitten structureel long value en short groei. Maar dat liep vorige week fout.

Kijk dan ook niet naar de wijsheden die her en der gedebiteerd worden over fundamenten in deze markt. Dat zijn analyses die passen bij het herschikken van de dekstoelen op de Titanic.

Dat was dan ook de reden dat Rothman de krant zaterdag haalde. Hij schreef namelijk afgelopen donderdag een analyse die besloot met een verzoek aan zijn vakgenoten om vooral rustig te blijven. Geen paniek heren. Rothman vergeleek de markt met het concert van The Who in Cincinatti. Daar vielen 11 doden en sindsdien is dit concert een business case voor managers van menigten.

Vrijdag was ook een buitengewone dag. Op donderdag, toen Rothman zijn memo publiceerde, vond zo’n dag plaats die je maar een keer in de 10.000 jaar hoort mee te maken, net zoals woensdag. Ik reconstrueer het maar, mijn 10.000 jaar machine krijg ik nog steeds niet aan de praat, vast een bug of zo. Maar vrijdag kregen we dus het omgekeerde te zien. In de aandelenmarkt zag je dat aan het eind, met de stijging van de US indices.

Maandag wordt een speciale dag, denk ik. We zijn nog niet op de 15e Augustus (zie hiervoor mijn eerdere Miskunde blogs) maar we komen in de buurt.

Ik neem mijn pet af voor al die lezers die op mijn stukjes reageren en zulke duidelijke meningen hebben. De toekomst is moeilijk te voorspellen, alleen achteraf is alles duidelijk.
We zijn nog niet klaar. Het gaat om liquiditeit. Complexe producten zou ik niet willen hebben en kijk eens naar onze PolderPortefeuille, die heb ik ook nooit.
Er moet nog veel pijn geleden worden.

Een deel van die pijn ga ik proberen aan te geven in deel IV van deze serie.Geen posities