Vorige week klom Inveztor, het Indiana Jones tenue keurig opgevouwen in de reistas, aan boord van een vliegtuig naar Frankfurt.

En toen naar Johannesburg voor een douche en vervolgens vrolijk door naar Windhoek, Namibië.
De tweemotorige Cessna die ons de woestijn in vloog was te zwaar beladen en er moesten wat tassen opnieuw gepakt worden. Twee uur later kwamen wij aan op een strip in de woestijn. Er was zelfs geen cactus te herkennen. Wij stapten over in een Colibri, een helicopter met plaats voor drie passagiers en een rugzak en stegen op. Onze vlucht naar de oude missie aan de Orangerivier duurde een minuut of tien.
Blackberry en Nokia deden er het zwijgen toe. Op de achtergrond reutelde een generator. De missie was sinds de onafhankelijkheid van Namibië verlaten omdat de cliëntèle de grens niet meer over mag.

De missie
De dichtstbijzijnde bar lag op 160 km afstand. We zaten midden in de woestijn en toch aan de rand van het water. Wij zetten onze zonnebril op, trokken onze woestijnschoenen aan en stapten in een afzichtelijke short die bij dit soort gelegenheden hoort. Een passend hoofddeksel verleende de nodige Jansen & Janssens in Afrika allure. Nu nog een spectometer en wij stapten in de Landcruiser. Move over geranium, wij willen uranium.

Het geologenkamp in de missie is het kamp van Xemplar in Warmbad. Warmbad ligt in het zuiden van Namibië aan de Zuid-Afrikaanse grens.
Die middag bezochten we Energy Ridge, een Alaskiet, aan de oppervlakte, een half uur rijden de woestijn in. Opeens kwamen er twee struisvogels aanrennen en één bleef even voor de Landcruiser uitrennen. Inderdaad, die struisvogels hebben geen enkele moeite met het overschrijden van de snelheidsgrens van 50 km per uur.
Een Alaskiet is een granietformatie die uranium bevat. In het Warmbadgebied steken ze gewoon boven de aarde uit.
Xemplar heeft een Fugro onderzoek laten uitvoeren, voor het eerst sinds deze streek is ontdekt als potentieel uraniumgebied.
De resultaten van dat onderzoek hangen overal in de kantoren aan de muur.

Bij het zoeken naar uranium werkt het als volgt. Eerst moet je uitzoeken waar er uranium ligt. Gelukkig is uranium uniek in de zin dat het heel gemakkelijk vanuit de lucht gevonden kan worden. In Warmbad ligt heel veel uranium aan de oppervlakte en het is dan ook belangrijk om te weten hoe diep de uraniumformatie, in dit geval het Alaskiet, is.
Daarvoor moet geboord worden.

Zoals trouwe lezers van onze fora al weten, kijkt één van onze lezers over onze schouder mee. Deze lezer heeft een eigen mol in de Xemplar organisatie. Zie Limojo hier met mijn antwoord er op.

Onze contraspionage weet hoe die vork in de steel zit en wij hebben de afgelopen tien dagen allerlei valse informatie door dat kanaal gestuwd om de koers laag te houden. Maar sinds gisteren is het hek van de dam.

Wij kopen vandaag 100 000 stukken Xemplar bij de opening op 1,85 waardoor dit exploratie aandeel een grote weging krijgt. We hadden al 150 000 stuks, 8% van de portefeuille. Let op, dit is niet een spelletje voor rustige huisvaders, dit is grove speculatie.
U kunt alles verliezen. Vervolgens kan uw vrouw weglopen met de rustige huisvader aan de overkant die elk weekend zelf het gras maait.
Er zijn allerlei risico’s verbonden aan het speculeren in grondstoffen. Als u die niet kent, is dit niets voor u en raden wij u direct rechtsomkeert te maken, terug naar de RABO. Ook een goede bank en voor u vast beter.

Speculatie
Dit is dus speculatie.
Waarom? Toen we over Energy Ridge liepen waren we al snel overtuigd dat hier iets zat.
Onze spectrometer ging van 200 naar 300. Je hoort dan de toon van de steeds snellere tikken ook steeds hoger worden. Maar 300 is nog te weinig. Commercieel winbare uranium vereist een score van 400. Toen we de heuvel opliepen begon de spectrometer steeds sneller te tikken. 400, 500,600 en toen heel snel naar de 800.
Het was een duizelend concert van loeiende apparaatjes.

Het is gemakkelijk om dan snel enthousiast te worden. Temeer daar we de volgende dag naar Big Yellow gingen. De naam zegt het al. Onze vriend Dennis Hayes, één van de eerste drie beleggers in Xemplar, had een hamertje bij zich. Een soort Maxwell’s Silver Hammer. Een geologenhamer, om steenmonsters mee te nemen. De hamer hing aan een speciaal hiervoor uitgerust geologenjack, dat Dennis over zijn speciaal ademende woestijnoverhemd had aangetrokken. Daaronder droeg hij zijn door de zon gebleekte Wrangler jeans (cowboys dragen altijd Wranglers en Dennis is een outdoor boy uit Calgary). En daaronder Cat’s. Een beetje zwaar voor in de woestijn, maar eleganter dan mijn light desert boots. Dennis was op slag de elegantste prospector ten Noorden van de Oranjerivier.

Big Yellow was groter dan Energy Ridge. Gennen McDowell, de CEO van Xemplar is natuurlijk niet gek. Eerst een goede site laten zien, dan een betere en dan een nog betere. Maar dit was niet zomaar een groepje beleggers, dit waren alleen de beleggers van het eerste uur, geen buitenstaanders. Dit is ook het eerste keer dat er een tour van de Warmbad sites plaats vond.
Alleen, dit is spul aan de oppervlakte. Tot er geen boring is verricht weten we niet hoeveel uranium er zit.
Nu kopen is dus kopen op de verwachting dat die uranium er wel degelijk zit.

Kopen op een verwachting, in het onbekende, is vooruitkijken.
Speculare.
Pure speculatie dus.

Terwijl wij dit stuk schrijven barst de hel los. XE stijgt snel naar de 2,05.
Een transactie van 2 miljoen aandelen duidt er naar ons gevoel op dat RAB Capital uit de markt wordt genomen.
Het all time high ligt op 2,09. De weg naar boven ligt open.
Een glanzende toekomst, zo te zien.

Michael Kraland

---

Nog geen abonnee op De Kapitalist? Als u Kraland’s nieuwste stockpicks niet kunt missen, klik dan hier.