Arnaud de Grainville ziet eruit alsof hij achteloos losgelaten had kunnen worden in een David Hamilton casting. De enige twee interessante vrouwen in het bijzonder goed vernieuwde restaurant aan de Place Gaillon slaan hun ogen op als hij binnen drentelt, als een jonge ree. Aan onze tafel zit een lange dunne vijftiger. Het is net alsof hij bij drie verschillende cultureel niet gecorreleerde ambtenaren van een provinciaal gemeentehuis delen van hun garderobe heeft geleend.

Russische Vikings
Dit is de CEO van Varyag en ik ben vergeten hoe hij heet want hij had geen kaartjes bij zich. Naast mij zit een man die eruitziet alsof hij een Russische profiteur is. In werkelijkheid heet hij Alex Stewart, een Schot die in Moskou woont. Toch bijna raak.
Een gapende salesman van Enskilda bestelt wat bijzonder goede Bourgognes die wij helaas aan ons voorbij laten gaan. Lionel Le Maux haalt een das uit de zak van zijn jasje en doet die om. Wij zijn op jacht.

Arnaud is Lionel’s jonge analist en doet Noord-Europa. Arnaud spreekt Zweeds en nog wat andere talen. Wij zijn long Varyag en hij kan dit bedrijf in zijn slaap in en uit elkaar schroeven. Ondanks dat verpest ik een prachtige lunch door drie pagina’s van de Varyag presentatie vol te kliederen met aantekeningen. Als u meer wilt weten over Varyag kunt u terecht bij het laatste nummer van De Kapitalist.
Niemand bij Enskilda volgt dit aandeel. Niemand schrijft er over.

De naam Varyag is veelzeggend. De Varangians -de Varyag- waren Vikings van het Oosten in de IXe eeuw. Tot de XIIIe eeuw werd er in Novgorod Oud Noors gesproken. De Varyags waren ook huurlingen voor de Byzantijnse keizers en vochten in Kreta en in het Midden-Oosten.

De nieuwe Varyags hebben een kantoor in Moskou en een Raad van Advies met Belangrijke Russen. De huurlingen zijn nu de huurders. Finse houtzaagmachines vinden belastingvrij hun weg naar Siberië. Daar zaagt Alex Stewart van dik hout planken die naar China en Japan gaan. Stewart weet waar hij het over heeft.

Met Le Maux besluiten we om onze belangen in dit bedrijf uit te breiden. We weten nu wie we uit willen kopen en voor hoeveel. En met wiens geld. Misschien wordt Lionel commissaris. Die avond zien we Stewart terug. Deal. U hoort hier nog meer van.

Chavez, de offshore truffel
Ik sleur Le Maux een taxi in en we vertrekken naar de enigszins verschoten burelen van een onconventionele durfkapitalist die goede vrienden is met Hugo Chavez en truffelbomen plant.
We bekijken een offshore bedrijf waar ik al een tijd mee bezig ben. Ik heb een flinke lijn stukken gekocht voor mijn participatiebedrijf en de vraag is of we dit samen gaan aanpakken.
Dat doen we en omdat ze bij dit bedrijf wel goede offshore contrapties bouwen maar geen flauw idee hebben hoe financiële markten werken gaan we ze meenemen door Europa. Er is geen broker die zich met het bedrijf bemoeit en niemand die het volgt, ook al is het maar uit de verte.
Dit wordt een winnaar, een verdubbelaar, een knaller die minstens een jaar gaat stijgen.

Laad maar
De week is voorbij. Vrijdagvond blijkt dat Xemplar, onze grootste uraniumparticipatie, licht stijgt in een desastreuze markt. Gedurende de week is Xemplar wat op en neer gegaan. Ik probeer het woord doorgaans te vermijden omdat het zo cliché is, maar heftig is hier op zijn plaats. Min 30% in een paar uur en toen plus 20%.
Door de drukte rond dit soort affaires ben ik de afgelopen maanden nauwelijks in mijn Parijse appartement geweest.
Het is er donker omdat de gevel wordt schoongemaakt. Ik pak een mand en loop door de kamers, denkend aan de slechte truffeloogst die ons te wachten staat dit jaar. Ik ben een liefhebber en een jaar zonder truffels is, op mijn leeftijd, moeilijk te verteren.
Al snel heb ik meer dan een half dozijn zwarte opladers als truffels in mijn mandje verzameld.
“Eigendom van Inveztor” staat op één van de laders. Hé, die is dus van mijn Blackberry.
Terug in mijn Tumi tas.

Een van mijn Canadese partners, die ook 80% van zijn tijd reist en in hetzelfde stadje in Ierland woont als ik, heeft een Tumi oplader voor me gekocht. Dat is een ding waarmee je onderweg je Blackberry vijf keer kunt opladen. Volgende week zijn we in vier steden dus handig onderweg.
Markt en ander gezeur
De week was te druk om naar de markt te kunnen kijken. Gelukkig niet gemist. Markt stort een beetje in en veel mensen zijn nerveus. Twee hedge funds in de PolderPortefeuille staan op nul voor dit jaar of bijna. Dat is een interessant teken en het wil zeggen dat er flink te verdienen valt als je je anders opstelt. Wanneer ik op Inveztor rondkijk zie ik dat een heleboel mensen zich druk maken om Fortis.
Het is me nog steeds niet duidelijk waarom je dat zou moeten doen, tenzij je belangstelling hebt voor kelderende aandelen. Maar Fortis is helemaal geen goede short. Goede shorts hebben een nog steeds verborgen grote exposure op Subprime 2.0.
Citigroup was een leuke maar daar is het grootste deel van de pret voorbij. Of niet. De vraag is wat het ons kan schelen. Ik kan u daar kort op antwoorden: helemaal nul komma niets. Waarom zouden we ons in godsnaam met al deze ellende bezighouden ? De longs hebben zich vergist en de shorts hadden al gecovered. Citi is, wanneer de kots in de keuken is opgeruimd, een long.
Wat een ruis allemaal weer.

Eén van de manieren om succes te hebben is die 98% ruis achter je te laten. De dagen zijn te kort, de jaren zijn te kort. Dit jaar is al bijna voorbij.
Wat hebben we bereikt ?
Inveztor is break-even en, zolang ik mijn tijd niet in rekening breng, rendabel.
Peter Vermeulen en Martin “Kettingzaag” Crum hebben zich een breuk gewerkt en verdienen hulde.
De PolderPortefeuille is ruim 40% omhoog, de AEX 3,6%. Elk jaar zeuren er mensen dat die twee niet te vergelijken zijn en dat klopt.
Vergelijk het dan niet, waarde zeurpieten, laat de maatstaf die de grote meerderheid van de Nederlandse beleggers interesseert voor wat die is en ga verder. In absolute termen, want dat is de term du jour, is 40% minder goed dan 50% maar beter dan 30%.
Wees nooit tevreden zei mijn lieve vader.
Hij bedoelde dat het altijd beter kan.
Maar geluk bestaat ook uit tevredenheid met wat je hebt.

Michael Kraland

Nog geen abonnee van De Kapitalist? Als u Kraland’s nieuwste stockpicks niet kunt missen, klik dan hier.Michael Kraland is financier, publicist en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: long Varyag, Xemplar op moment van publiceren.