Waarom leverage in de PolderPortefeuille en stakingen in Parijs? Het verschil tussen Matignon en Montaigne. Waarom we niet in Fortis stappen. En waar gaat deze markt naar toe? We blijven rustig long.

« La plus subtile folie se fait de la plus subtile sagesse* ». (Montaigne, Essais)

Hoe is het in godsnaam mogelijk dat wij in de PolderPortefeuille geleveraged staan?
Dat doen we normaal gesproken niet.
En wat moeten we niet denken van de huidige malaise op de markten?
Ja, die meneer Kraland zit daar wel mooi weer te spelen met zijn duistere aandeeltjes waar we nooit goed van weten of hij ze niet heeft verzonnen, opgezet, of ter betaling gepromoot voor een aantal boeven die eindelijk, middels diezelfde doortrapte meneer Kraland, een toegang tot de onschuldige lammeren van de Nederlandse markt hebben gevonden.

Ja, waarde lezer, dit soort dingen, dit soort dingen. Dit komt mij ter ore.
Allemaal vragen die men mij stelt.
Daar denkt men mijn weekend mee op te fleuren.

Staken
En dat is nog niet alles.
Parijs, waar ik woensdagavond moet zijn voor een ijdelheidstrelende ceremonie van het soort waar ik normaal nooit naar toe ga, gaat dicht. Staking van de transportjongens.
Omdat President Sarkozy de pensioenen tegen het licht houdt en zag dat de spoorwegenmachinisten die rustig op een paar zoefknopjes drukken, nog steeds op hun 50e verjaardag met pensioen mogen. Dat dateert nog uit de tijd van heroïsch verzet tegen de Duitsers op koolvretende loeihete locomotieven. Vorige maand ging Frankrijk ook al plat.
Nu probeert Sarkozy, die onder andere met dit schoonmaakklusje als mandaat tot president is gekozen, er iets aan te doen. Hij wil dat de monopoliegenieters een minimum aan werk blijven doen, ook als ze staken. Daar wordt nu dus tegen gestaakt. Maar vervelend is ook dat de studenten, die elke keer ook de straat op gaan als een nieuwe, heldhaftige minister (m/v, in dit geval is het een ambitieus blondje) iets probeert te doen aan het volkomen vastgeroeste onderwijs. Die knuppeltjes gaan nu de stations bezetten zodat de machinisten die wel willen rijden dat niet kunnen.
Maar het is een heel leuk land om te wonen verder.
Alleen ben ik wel naar Ierland verhuisd tot ik ophoud met werken want werken is iets dat je beter ergens anders kunt doen.
Morgen ga ik dus een toespraakje houden om de INSEAD gemeente uit te leggen waarom ik hier niet meer woon. In het gebouw van Axa, de verzekeraars. Claude Bébéar, de man die Axa groot heeft gemaakt, is de drijvende kracht achter het onvolprezen Institut Montaigne. Dat instituut is een frisse wind in politiek Frankrijk. Ze proberen het systeem open te breken door de Fransen te laten merken dat er ook nog andere ideeën zijn dan Colbertisme, Marxisme en andere gruwelijke vormen van democratisch centralisme.
Hun ideeën en hun actie vindt u hier.
Ik ben een grote fan van Montaigne, de filosoof van de contemplatieve verwondering. Een moderne man uit de XVIe eeuw. Dat Instituut zetelt in hetzelfde gebouw als Axa, aan de Avenue Matignon. Niet te verwarren met de Avenue Montaigne, waar Quote 500 achtige figuren hun echtgenotes kwispelend laten winkelen.
Ik heb het laatste nummer net in de brievenbus gekregen. Ik kan er niets aan doen, het is toch lachen elke keer. “Draagt u een klok, of een horloge?”.

Terug naar wat ons bezig houdt.

De markt
Ik blijf maar lezen, vandaag ook weer, over al die mensen die heldhaftig ING en Fortis kopen.
Het lijkt wel de slag aan de Somme, of de Chemin des Dames. Er zijn, zo zagen we gisteren bij de herdenking van de Wapenstilstand van 11 november, nog twee Poilus in leven. Poilu is een bijnaam voor Franse soldaten in de loopgraven van 1914-1918. In de Chemin des Dames, bij Verdun, mekkerden de soldaten toen ze door de dorpjes liepen. Ze mekkerden omdat ze als schapen naar het abattoir werden gevoerd. Wie niet gehoorzaamde en het niet leuk vond als kanonnenvoer tegen de Duitse mitrailleurs in te lopen werd gefusilleerd. Paths of Glory, van Kubrick, is de film die u moet zien.

Ik probeer altijd situaties te vermijden waarin ik het idee krijg dat ik heldhaftig tegen de mitrailleurs in loop. Onze voornaamste taak in de slag die beleggen heet, is te overleven.
Het klinkt een beetje cliché, maar je kunt het niet vaak genoeg zeggen.

Ik koop nu nog geen financials.
Op een dag worden ze weer koopwaardig, vandaag zijn ze dat misschien, je weet nooit. Financials zullen pas weer gaan lopen wanneer beleggers denken dat ze een goed kwantitatief idee hebben van wat er mis is. Zolang er onzekerheid heerst blijven die aandelen zakken.
Ik merk het wel en stap liever wat te laat in.

Nu heb ik dit al vaak op andere plaatsen betoogd en wie weet gaan de financials dus vanaf vandaag naar boven.
Dat neemt echter niet weg dat de logica achter beursgenoteerde financiële bedrijven ze zo verdomd riskant maakt.

Investment tanking
Wie rijst er naar de top en waarom?
Als u op die vraag het juiste antwoord weet, stapt u niet in.
Financials zijn interessant om door te verkopen aan grotere financials.
Financials in privé handen zijn interessant omdat je je risico kunt beperken.
Maar beursgenoteerde financials nemen per definitie teveel risico. Dan springt er een stop. Die heet O’Neal, die met $160 miljoen naar huis gaat, of Prince. En dan beginnen we weer van voren af aan.
Investment banking is een levensgevaarlijke business en ik investeer er niet in.

Ik doe het wel zelf, want het is mijn vak, die investment banking deals. Maar ik kan de risico’s overzien.
Bij financials die beursgenoteerd zijn kun je dat niet.
Wie wil er nou aandeelhouder zijn in een deal waar de baas of scoort en je dan ook wat krijgt, of mislukt. In dat geval krijgt de aandeelhouder niets en de baas $ 160 miljoen.
De logica om te kopen ontgaat me.
Er zijn maar weinig financials die echt voorzichtig zijn. Pas dus maar op, de baas van Bank of America zei het zo prachtig. Waarom zou hij in een business zitten die met grote regelmaat de winst van de laatste vijf jaar in één keer wegvaagt?

Hefbomen tot aan de hemel
Even terug naar de eerste vraag. Die leverage in de PolderPortefeuille.
Ik heb niets tegen leverage. Het zit in mijn gereedschapskist. Leverage is niet anders dan een opeenhoping van geld en dus van energie. Je moet dus alleen voorzichtig zijn.

In de PolderPortefeuille zijn we wat fondsen aan het terugbrengen maar we respecteren de uittreedperiode van drie maanden. In die periode kopen we alvast wat. Eind november, of eind december, of eind januari zijn onze stukken weg en de leverage ook.
Is dit dan onschuldige leverage? Nee, maar het is wel wat tammer dan normaal.

Terug naar de markt. Omdat iedereen ongerust is, is mijn eerste reactie dat het wel mee zal vallen en dat we afstevenen op een rally.
Maar dat de markt in de laatste fase van een bullperiode zit lijkt me duidelijk.
De reden dat ik bullish blijf – anders zou ik de Portefeuille geen seconde rood laten staan – is dat er wereldwijd groei aan de gang is.

1) Ik zie de kranten wel rapporteren wat er fout gaat maar nergens zie ik een stuk over de Baltic Dry Goods index. Die meet de handel en die spuit maar door.
2) De vraag naar energie zou afnemen als het minder gaat maar dat is niet zo, die neemt toe. Terwijl iedereen de hele dag lichten loopt uit te doen en met zijn drieën onder de douche gaat.
3) Beleggers zijn dol op paniek en journalisten schrijven allerlei onzin, dag in dag uit. Kijken naar de verkeerde dingen. Trekken dus, hoe hard ze ook werken, de verkeerde conclusies. De rente is laag en gaat lager. Dat is goed voor aandelen.
4) De US vertraagt. Nou en? Dat is toch allang ingecalculeerd? Proleten dragen klokken en geen horloges en waar gaan die klokken heen? Voor een steeds kleiner deel naar de VS. Er zijn nu ook andere landen met een stijgend proletengehalte. Laat maar komen. Proleten en hun klokken zijn goed. Die consumeren. In Azië, in Zuid-Amerika en in Rusland. Ik begrijp nog steeds niet dat Big die Quote 500 niet tot een wereldwijd succes heeft gemaakt. Proleten aller landen, verenigt u. Proleten zijn goed voor aandelen.
5) Er is ongelooflijk veel verdiend in de periode dat de VS kapot had moeten gaan volgens alle goeroes en aanverwante kulvoorspellers. De VS gaat nu pas kapot maar gelukkig net op een moment dat de Fed weer wat renteruimte heeft. Hup, rente naar beneden, zweet van het hypothekenvoorhoofd wissen en weer aan de slag. Pas op voor deflatie. Hier komt reflatie. Goed voor aandelen.
6) De dollar. Inderdaad, lunch met Johan Kamsteeg, de bekende IT tovenaar, was een koopje. We zaten lekker bij Nobu. Flesje ongefilterde saké, heerlijk. En het Nobu menu. The Works. Midden in Tribeca. Voor het equivalent van een pasta lunch met slechte wijn in London. De dollar is veel te goedkoop. Dat is dus het moment dat we hysterische boekjes lezen over hoe die nog goedkoper kan. Natuurlijk kan dat. Maar wat ook kan is dat juist op dat moment het ergste voorbij is. Let op, de Amerikaanse regering doet niets. Daar zit dus nog wat reserve. Misschien hebben ze die niet eens nodig.
7) De val van de dollar kan niet zomaar doorgaan. Euroland lijdt er al onder. Je krijgt deflatie bij ons door de dollarval. Op een dag draait dat. De dollar kan niet, zoals het aandeel Ahold, naar het equivalent van een paar cent. Dit soort trends draagt zijn eigen keerpunt mee en werkt zelfbegrenzend. Als de dollar nu draait, ook al stijgt die nauwelijks dan is dat, u raadt het nu al, allemaal tegelijk dus: goed voor aandelen.
8) Goud ging vandaag hard naar beneden. Hoera, als u me toestaat. Ja, ik beleg in goud – straks krijg ik alle goudgekken over me heen en dat wil ik vermijden. Goudgekken worden al boos als je minder dan 95% van je stuff in goud hebt. Heb ik natuurlijk niet, met al die olie en dat uranium. De olie/goud verhouding is belangrijk. Goud terug en olie stabiel ? Dat is, ja, nu de kleuters op de armen van hun ouders ook allemaal tegelijk: goed voor aandelen.

Ik heb nu genoeg van uw kostbare tijd in beslag genomen. U weet nu waarom we doen wat we doen en als u naar de PolderPortefeuille kijkt ziet u hoe we het doen.
Ach het is zo eenvoudig allemaal.
Als het weer moeilijk wordt geef ik weer een gil.
Laat u ondertussen niet afleiden door doemdenkers en kulverkopers.
Geef een deel van wat u hier verdient weg.
Dan voelt u zich nog beter dan nu.

*Oh ja, die kop hè? Was om u aan het lezen te krijgen. Als ik iets verstandigs neerzet kijkt geen hond.
Vraag u ook even het volgende af: als u er al intuint bij zo’n kop van een column, dan stapt u toch ook op de eerste beste hark in die levensgevaarlijke markt ?

Michael Kraland is financier, publicist en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: geen posities in bovengenoemde fondsen op het moment van publiceren.