JP Morgan koopt Bear Stearns voor $ 2 per aandeel. Nog niet zo lang geleden kostte zo’n aandeel $ 170.
Bear is een grote naam op Wall Street. Lang niet zo groot als de Goldman, Morgan Stanley en andere Bulge Bracket namen maar toch, een agressief huis dat gerespecteerd werd.

JP Morgan wil vooral de Prime Brokerage business van Bear hebben. Dat was een kroonjuweel van de firma. Bear was al vroeg begonnen om trades van andere partijen af te handelen en hen te helpen orders van andere brokers te centraliseren. In die business help je hedge funds ook aan financiering en aan shorts. Aandelen lenen is lucratief.
Het is een stabiele business, zeker vergeleken met alle andere sectoren op Wall Street, die hard cyclisch op en neer gaan.
In de jaren ’90 was ik klant van Bear. Bear deed veel dingen waar andere huizen op Wall Street geen zin in hadden, zei een topman van Prudential ooit. Een arrogante opmerking.
Bear was een handelshuis. Een groot deel van de aandelen, 60% in die tijd, was in handen van het personeel.

Dat personeel had vaak dikke onderarmen, heette Vinnie of Tony en praatte nogal luid. Op de wat schreeuwerige das hadden zich spaghettisausvlekken genesteld.
De trading floor in het oude gebouw, op Park Avenue, was een zweterige hell. De Vinnie’s en Tony’s waren nogal luidruchtig bezig met het afwikkelen van allerlei zaken en de helft van wat ze tegen mij zeiden begreep ik niet helemaal. Terwijl ik toch dacht dat ik Engels sprak. Maar het Engels uit Breukelen, NY, klonk wat anders.

Vinnie, hoofd van de OTC tafel, nam me mee. “This is Ace” zei hij. “Ace, this is Mike, from Holland”.
Alan “Ace” Greenberg, de legendarische topman van Bear, zat midden in het Soylent Green-achtige gekrakeel met opgerolde mouwen aan zijn trading tafel. Een paar telefoonlijnen stonden open. Ace, die sindsdien het stuur heeft overgedragen aan zijn toenmalige tweede man, Jimmy Cayne, is één van de grote namen op Wall Street. Hij is de auteur van een prachtig boekje, met allerlei wijsheden over hoe je een effectenbank moet runnen. Ace ontmoette zo iedere nieuwe klant. Een volle minuut lang. Toen was hij weer aan het handelen.
Jimmy Cayne is, evenals Greenberg, een verwoed bridger. De Wall Street Journal meldde dat hij dit weekend aan een bridge toernooi deelnam. Met een erg goede score.
Vinnie nam me mee naar een andere tafel.
Ik moest ook kennis maken met die meneer daar: “Mike, this is Tony.”

Geen posities