In deel 1 begonnen we te kijken naar wat we kunnen leren uit het Volkswagen avontuur. Nu is het avontuur nog niet afgelopen maar ik schrijf dit verhaal liever gedurende de belevenissen dan daarna. Je kijkt er anders tegenaan.

Vorige week zat ik in de vergadering van Go. Die hadden VW ook geshort, wat ik pas hoorde toen ze de trade met verlies sloten, gemiddeld op € 340 volgens Go, met een top op € 370.
Go verloor daar 8% mee. Ter vergelijking, Thielert zorgde voor 12% verlies.
Op een gegeven moment mengde een participant zich in de discussie en gebood het fonds voortaan niet meer zulke risicovolle trades te doen, als met Volkswagen.

Wie zo’n opmerking maakt heeft niet begrepen wat de gedachten, berekeningen en emoties zijn als je zo’n trade opzet.
Natuurlijk denk je, op dat moment, dat je iets heel voorzichtigs doet.
Je doet immers precies waar je voor betaald word, namelijk het short verkopen van een duur aandeel en andere de long kant een goedkoop aandeel pakken.

Achteraf blijkt zoiets dan veel te risicovol te zijn geweest. Het is gemakkelijk achteraf praten. Dit soort opmerkingen wordt beleefd aangehoord en dito beantwoord maar wat heb je eraan ?
Hoogstens zou je kunnen zeggen dat het op dat moment een crowded trade was. Natuurlijk. Maar als die goed gegaan was dan was het toch ook mogelijk geweest Go te verwijten dat ze dit geld, dat immers op straat lag zo blijkt dan achteraf, niet hadden opgeraapt.
Ik hoor de priemende vraag al.

Maar wij zijn veel later ingestapt. De VW trade begon ik pas aardig te vinden toen een aantal hedge funds een flinke bloedneus had gehaald met de eerste klap. Dat werd toen toegeschreven aan Lehman. Daar zaten veel aandelen vast. Zal wel, weet je nooit.

Daarom gingen wij pas kijken toen VW net zoveel kostte als de hele Europese auto industrie bij elkaar. En ook dat ging even fout, zie ‘Volkswagen: de dag dat The Plunger wit zag’, want het aandeel steeg tegen ons in.
Maar toen kwam het terug en ging naar € 209. Daar stonden we mooi op winst.
Natuurlijk, op dat moment had ik de calls moeten terugkopen. Die waren nog vrij duur toen, enorme volatiliteit, nog flinke tijdpremie tot Maart en mijn target was een stuk onder de € 209. Het aandeel VW is, als we naar de prefs kijken die hetzelfde eigendom hebben, ook met een grote premie voor het stemrecht, niet meer waard dan de € 80 die Goldman die dag schatte. En andere brokers ook. Wat ik zag lag tussen de € 80 en de € 100.
Amusant dat sommige analisten vorige week met bijstellingen naar boven kwamen vanwege de toestand toen. Die zitten er nu helemaal naast, ze zaten er daarvoor ook naast wat daar de fout is lijkt me duidelijk.

Ik had ook wat heel-erg-out-of-the-money calls kunnen kopen. Leuk. Die had ik dan vorige week op € 1000 te gelde kunnen maken. Maar er zijn bepaalde risico’s die ik niet afdek. Talebiaanse risico’s. Het meest onwaarschijnlijke.

Dit jaar werkt die strategie overigens heel goed, ik zal er later nog iets over publiceren, want ik sprak twee weken geleden hierover met Taleb.
Maar Taleb’s strategie van het profiteren van vaker-dan-je-denkt-voorkomende onwaarschijnlijkheid is een slopende. Je maakt het grootste deel van de tijd, die dan een eeuwigheid duurt, verlies en zo nu en dan veel winst.
Klinkt leuk, leidt tot burn-out.

Wat is dan wijsheid ?
Echte wijsheid, niet hindsight bias ?

Ik lees graag reacties hierop.

Wordt vervolgd.

Michael Kraland
kraland@inveztor.nl

Zie ook:  

Ooit zullen we deze tijd zegenen
Goldman raus! jetzt ist’s Porsche Bank
Inveztor artikel over Volkswagen zorgt voor paniekdaling  
Volkswagen saga: -14%
Volkswagen: koersdoel
De Kapitalist: Volkswagen en de sprinkhaankillerskoning
Volkswagen naar € 382, nu € 330
Volkswagen uit DAX: misschien strax
VW: over sprinkhanen die kevers eten

PolderPortefeuille: short VW
VolksWahnsinn
VolksWahnsin II
AEX, olie en VW

Michael Kraland is financier en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: short Volkswagen en een longpositie in het Global Opportunities Fund, geen positie in de preferente aandelen van Volkswagen en Thielert op het moment van publiceren.