Ben Graham is al jaren uit de mode. Graham is de uitvinder van ons vak, financiële analyse.
Toen ik nog op de schoolbanken van het Instituut voor Enorm Arrogante Doordravertjes zat, kreeg ik een dik, blauw, naargeestig ogend boek in handen gedrukt.
Security Analysis, van Graham & Dodd.

De titel deed me denken aan Heer Bommel en juffrouw Doddel maar dan met heel veel cijfertjes.

Al snel besloot ik dat dit boek niets voor me was.
Van de lessen in financiering van allerlei weinig opwindende zaken stak ik ook niet veel op. Een financiëel directeur van Michelin legde ons uit wat een sinking fund was. En wat voor leuks je daar allemaal mee kon doen.
Pas 30 jaar later begon deze uitdrukking echt voor me te leven.

Ik geloof dat ik die kennis één keer in mijn leven heb gebruikt.

In de computerkamer was een revolutie begonnen. Digital Equipment – als de naam u nog iets zegt bent u te oud om op deze site te vertoeven – had net een nieuwe computer geïntroduceerd. De Rainbow heette dat ding. Je kon er van alles mee doen maar niets nuttigs, zo bleek mij al snel, mede omdat internet nog niet was uitgevonden.

De beurs interesseerde bijna niemand, behalve de monomaniakale recruiters van Goldman Sachs, die naar de campus kwamen. Enigszins verveeld stak ik mijn hand op toen er werd gevraagd wie er interesse had in dit bedrijf. Die nacht las ik Security Analysis in een noodgang uit om het zekere voor het onzekere te nemen. Ik wilde niet afgaan tegenover de in mitrailleurtempo doorratelende zakenbankier aan wie ik de volgende dag moest uitleggen wat nou precies een aandeel was. Of een obligatie, mijn geheugen laat me hier even in de steek.

Wat ik toen nog niet wist was dat Graham een heel interessante man was, met allerlei even interessante hobbies, zoals achter dames aanrennen en kunst in allerlei vorm.
Van Warren Buffett had ik nog nooit gehoord.

Fast forward naar de herfst van 2008.
The Intelligent Investor, van Graham, had ik inmiddels een aantal keren herlezen en weggegeven aan talentvolle jonge medewerkers zoals daar zijn de heren Vermeulen en Klein Tank.
Opeens kreeg ik heel veel reacties op een artikel over aandelen die je kon selecteren op basis van de Margin of Safety criteria van Ben Graham.
Iedereen wilde opeens veilige aandelen. Geef ze eens ongelijk.
Ik besloot wat te gaa screenen. Op de criteria van Ben Graham.
Kijken wat daar uit kon komen.

Omdat Crum en Vermeulen het te druk hadden met echt werk was The Plunger de enige vrijwilliger om het werk dat ik voor ogen had uit te voeren.
Dat gebeurt wel vaker zo bij Inveztor, gelooft u mij maar.

Het leuke van de intrinsieke waarde methode van Graham is dat timing secundair wordt.
Als je je huiswerk goed doet is het niet zo belangrijk wat de timing nou precies is. Timing krijg je toch niet helemaal goed, tenzij je Loef leest natuurlijk.

The Plunger zag meteen een kans en begon te lobbyen voor een eigen Bloomberg. Nou wil ik niet krenterig lijken maar zo’n ding kost met wat abonnementjes al snel zo’n euro of 2500 per maand en je raakt er snel aan verslaafd.
Ik weet waar ik het over heb, ik heb jarenlang met zo’n apparaat samengewoond.
Nu staan er bij het FD, de roemruchte media organisatie die ons kleine clubje onderdak verleend, een aantal van die apparaten links en rechts verdekt opgesteld.
Als stockjunkies konden wij ons niet aan de indruk onttrekken dat onze journalistieke collega’s van het roemruchte dagblad minder met die machines deden dan wij van plan waren.

Je kunt enorm veel doen met zo’n Bloomberg, zeker wanneer je alle data zelf kan herbewerken op Excel.
Zoek er maar één bij het FD, Plunger, zei ik.

En zo kon het gebeuren dat The Plunger elke avond na vijven, wanneer de FD newsroom leegstroomde richting Dauphine, het rijk alleen had achter een eigen Bloomberg in een nieuwe variatie op het aloude thema van 5 à 7. Dit is een in Nederland minder bekende Franse uitdrukking voor een prettig samenzijn na kantoortijd. Probeert u het eens wanneer u in Parijs een hotel kamer reserveert. Sympathie, begrip en korting zijn dan uw deel.

The Plunger was inmiddels aan het werk en zijn printer begon de ene lijst na de andere uit te spugen. Het was nog niet wat we wilden.
Dan waren er weer te veel Japanse micro caps, dan weer alleen maar financials en die wilden we niet. Zoveel discipline konden we niet opbrengen, ons gezonde verstand telde ook nog.
We speelden wat met de criteria, we verlegden de market caps een beetje en omdat de markt lenig door bleef zakken werd de lijst steeds langer.

We gaan deze maand elke week een nieuwe Kapitalist uitbrengen met daarin een lijstje aandelen.
Er zitten veel oliebedrijven bij. Er zitten veel staalwalsers tussen en verzekeraars ook. Niet allemaal bedrijven die we nu zo direct willen hebben. Maar we vinden ook moderetailers, vastgoedboeren en farmaceuten. Zelfs één biotech tent.
We gaan dit elke week doen, een maand lang.
En de rest van het jaar gaan we het bijhouden wanneer dat nodig is. Kijjken wat er gebeurt en hoe het loopt.

The Plunger gaat ons uitleggen wat hij weet van intrinsieke waarde, margin of safety en andere Graham concepten.
U zult zien dat hij zich aardig van zijn taak weet te kwijten.
Elke week komen we met een nieuw lijstje aandelen die, als het een beetje meezit, veilig zijn.
Niet allemaal individueel maar wel als groep.

We denken dat de markt nu gaat bodemen, maar als Graham leerlingen mogen we het daar eigenlijk niet over hebben.
Dat is immers timing en timing is (fluisterend) spe-cu-la-tie. Een vies woord.
Dit zijn aandelen om in kleine plukjes te kopen en weg te leggen.
We denken er een maandje mee bezig te zijn en we zoeken een sponsor voor ons Value Seminar.
Bestook uw broker of vermogensbeheerder en zeg hem ons te steunen omdat u anders uw rekening weghaalt.
Die kunt u vervolgens onderbrengen bij de leuke mensen die wel hun cheque boek trekken. We weten alleen nog niet precies wie.
Wat we wel weten is dat dit een leuke oefening wordt.
Binnenkort ook in uw brievenbus.

Michael Kraland

Disclaimer Kraland: niet van toepassing.