Azië stijgt omdat daar optimistische geluiden vandaan komen. Dat komt ook wel overeen met wat me het waarschijnlijkst lijkt en dat is dat wanneer de rook optrekt Azië wel eens het sterkst uit deze crisis zou kunnen komen.
Gisteren hadden we het hier over Japan dat qua koersniveau terug was naar 1981. Japan steeg met 3% vannacht.
In de VS stegen financials en zoals dat hoort gaat dat met percentages die naar historische maatstaven bijzonder hoog zijn. Toen kwam American Express met het bericht dat 8,7% van hun kaarthouders nu niet meer betalen, een nieuw hoogtepunt. Daarom zakt de rest nu weer terug na 5 dagen hausse.

Olie stijgt aardig naar $ 47. Dat was even een leuke trend in een weinig trendende markt, waardoor de CTA’s, de handelaren onder de beursbevolking, het al sinds december niet meer zo goed doen. Daarvoor waren er trends genoeg en daardoor waren de CTA’s vorig jaar topperformers onder de hedge funds.
Een gevoel bekruipt me dat je beter gewoon in die Graham aandelen van ons kunt zitten nu.
In De Kapitalist gaan we door met publicaties daarover en ik merk dat iedereen om die lijstjes vraagt.

In plaats van zo’n buy & hold aanpak, waar nu veel voor te zeggen valt, kan je jezelf ook gek maken en dan liefst op de volgende manier.
Is dit nu een sucker’s rally en krijgen we straks de grote klap naar beneden? Naar S&P 500 en AEX 147? Of denkt iedereen dat nu en is er daarom niet meer voldoende voorraad aan aandelen om te verkopen en zitten er al teveel shorts in de markt? Of werd de rally van de afgelopen dagen alleen maar gedreven door shortcovering en zijn er geen echte kopers? En kunnen we daarom weer terug naar beneden? Maar is iedereen die uit aandelen wilde er nu niet uit? Waardoor we weer naar boven kunnen? En zo kunnen we er nog wel een paar bedenken en The Plunger en ik deden dat vanochtend ook even aan de telefoon waarna we besloten dat ik het zou opschrijven want The Plunger is druk met zijn scriptie. Althans, dat hoort hij te zijn. Vaderlijke figuren onder onze lezers kunnen hem hiertoe aansporen via de reactiemogelijkheid op zijn blogs.

Vroeger was verliezen een ervaring die elke keer volgens hetzelfde scenario ging. Een verhaal kwam niet uit, of een sector stortte in en je verloor geld. Maar vorig jaar veranderde dat en hadden beleggers een ervaring die ze misschien nooit meer zullen hebben.
Die ervaring was dat alles naar beneden ging, goed en slecht. Het resultaat was dat iedereen daar heel raar van opkeek. Het antwoord was massale deleveraging.

Wat de meesten van ons vergeten waren was dat in de jaren daarvoor het omgekeerde gebeurde. Alles ging omhoog. Niet alleen alle klassen activa, iets dat ik nog nooit had meegemaakt, maar ook garbage, iets dat je vaker meemaakt aan het eind van een bullmarkt.

In tegenstelling tot vorig jaar zijn de dalingen en de stijgingen nu veel logischer verklaarbaar en je ziet ook allerlei sectoren die geen nieuwe laagtepunten hebben neergezet dit jaar. Neem mijnbouwers en goudmijnen bijvoorbeeld. Een bullmarkt in een bearmarkt.
Misschien is dat nu één van de redenen waarom die Graham aanpak zo goed werkt. Goedkoop stijgt wat meer dan duur.

Wat heel erg goedkoop is maar nog niet echt stijgt is gas en alles wat daarmee te maken heeft. Door een grote gasvondst in de VS is de gasprijs daar gezakt naar een ongekend laag niveau rond de $ 4. Cognoscenti zitten al twee jaar short en beginnen nu te coveren lezen we op Bloomberg. Dat wil niet zeggen dat we morgen gaan stijgen maar wel dat er goede kans is dat deze sector helemaal leeggezogen is en dat de minste en geringste opmars van de vraag straks voor een tekort zorgt. Meestal krijg je juist een voorval waardoor de vraag juist wat sterker toeneemt. De rigs zijn dan weg, de producenten die niet rendabel waren op $ 4 zijn er mee gestopt en er is dan geen gas meer en dat gaat dan naar $ 8 of veel hoger, voordat iedereen weer meedoet.
Amusant is dat het Graham lijstje vol olie- en gasproducenten staat. Is dit toeval ? Lijkt me niet.

Nu even terug naar iets dat ik al tijden niet heb gedaan. Al jaren niet. Een zonde, die ik uitgebannen had. Ik beken het hier, onderaan een stukje, heel discreet maar toch in het openbaar. Dit is het moment voor naming & shaming. Het gebeurde gisteren, op klaarlichte dag. Ik mag het er niet over hebben van Martin Crum want dat mag niet van onze compliance.
Pas morgen mag ik met naam en toenaam bekennen waar ik mij mee bevlekt heb.

Maar ik kan wel bekennen wat het ongeveer was dat ik heb gedaan.
Ik kan mij voorstellen dat u, gezien mijn op de foto duidelijk zichtbare leeftijd, niet verder wilt lezen en ik geef u dan ook de gelegenheid dit verhaal nu weg te klikken.
Pas hieronder biecht ik het op. Nee, ik vraag niet om vergeving.

Ik heb een financial gekocht.
Een bank.

Houd uw kinderen binnen.

Morgen alle vunzige details in De Kapitalist.

Michael Kraland 

Disclaimer Kraland: niet van toepassing.