De hierna volgende column verscheen eerder in FD Geld, het wekelijkse Personal Finance Magazine van Het Financieele Dagblad.

Soms is het goed mogelijk de korte termijn bewegingen van de markt aan te voelen. Korte termijn. We zijn er gek op. We kunnen er niet afblijven, ook al is het niet nuttig en slechts voor weinigen winstgevend. We houden ons er toch mee bezig. Net zoals met het weer en met voetbal. Vandaar ook de populariteit van technische analyse, TA. Die gaat er van uit dat alle informatie al in de markt verwerkt is, op elk moment en dat het dus de menselijke natuur is die de doorslag geeft.
Dat zagen we dus gebeuren toen maandag de markt opeens 4% dipte. President Obama had zich in de aanloop naar die dag beziggehouden met een Goed Nieuws show, keurig gecoördineerd met Fed gouverneur Bernanke.

De markt zag een prachtige rally. Een bear rally, zoals we op deze pagina zo vaak hebben geschreven, maar toch leuk. Goldman kwam met goed nieuws en deed een bliksem-emissie van $ 5 miljard om overheidssteun terug te betalen. Dan heeft Goldman het binnenshuis weer voor het zeggen, ook qua bonussen. JP Morgan en andere banken deden het ook goed. Citibank en Bank of America wat minder. En toen gebeurde het. het komt allemaal tegelijkertijd op zo’n moment. 
Beleggers keken wat beter. Goldman had de maand december niet meegeteld en die was heel slecht. En Citigroup en BofA hadden wel optisch betere cijfers maar zo goed waren die niet en als je even luisterde dan hoorde je hoe slecht het in de economie gaat.
Tegelijkertijd kwam de markt aan bij een technische top en kijk, opeens draait dan de stemming.
Want vanaf dat moment kwam er eigenlijk alleen nog maar slecht nieuws.

Bankanalist Meredith Whitney legde rustig uit hoe waardeloos die bankcijfers eigenlijk waren. Eenmalige winsten op afval effecten, gekocht met staatshulp en doorverkocht aan de overheid. Een krimpende balans, verslechterende kwaliteit van de kredietportefeuille en slechtere credit card vooruitzichten. Een kortere balans van mindere kwaliteit. Er is geen manier waarop dat goed kan gaan en tegelijkertijd kunnen die banken op een paar uitzonderingen na alleen geld verdienen omdat ze van de overheid de middelen krijgen om dat te doen.

Het leek wel alsof mensen ook vergeten waren dat we hem verschrikkelijk zaten te knijpen voor de bedrijfsresultaten. Ach, die zouden wel meevallen, want de analisten hadden het afgelopen kwartaal immers weinig anders gedaan dan hun cijfers naar beneden bijstellen. Dan krijg je op een gegeven moment vanzelf meevallers en die stimuleren dan weer de markt. Maar op de dag waarop dit verhaal schrijf valt het helemaal niet mee en zakken we weer.
Het is allemaal niet zo vreselijk als het maar niet veel erger wordt dan dit.

De beste, eenvoudigste en goedkoopste manier om in zo’n markt mee te spelen is het kopen van heel goedkope kwaliteitsaandelen. Het waren er de laatste weken een stuk minder geworden, volgens onze screenings en deze week zie je weer wat namen terugkomen. Leuk voor de kopers. Wat ook erg goed werkt, voor wie de tijd ervoor heeft, is het actief handelen in bedrijfsobligaties. Een goede bankrelatie is hiervoor onontbeerlijk, evenals wat kapitaal. De spreads, de premies die bedrijven moeten betalen aan obligatiehouders ten opzichte van staatsobligaties, is nog steeds historisch hoog. Dus inschrijven op de betere namen en ze weer verkopen als er na een maand of zo een paar procent winst op zit is erg rendabel.
In feite krijgt u dan een aandelenrendement met het risico van een obligatie.
Als er iets fout gaat bij een bedrijf gaat de aandeelhouder kapot maar de obligatiehouder krijgt bijna altijd een deel van zijn kapitaal terug. Half zoveel risico voor een zelfde rendement. 

Michael Kraland

Michael Kraland is financier en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: geen posities in bovengenoemde fondsen op het moment van publiceren.