We hebben elke ochtend een vergadering, waar we ook zijn in de wereld, om onze beleggingen en plannen door te nemen. Het mag niet meer dan een half uur duren, soms loopt het wat uit en soms zijn er deelnemers die een beetje slapering zijn omdat het middernacht voor ze is. Anderen zijn slaperig omdat de vergadering een uur eerder is gezet vanwege de tijdzone van de anderen. De laatste tijd vraag ik iedereen niet naar kleine ideeën te kijken maar liever naar grote. In grote is het bijna onmogelijk om een edge te hebben. Zelfs de jongens van Galleon hadden het daar moeilijk mee.
We kijken het liefst naar kleine bedrijven omdat het gemakkelijker is daar een edge in op te bouwen. Niet omdat je insider informatie krijgt, maar gewoon omdat er veel minder mensen zijn die zich voor zo’n aandeel interesseren.

Maar op dit moment lijken zulke situaties me minder interessant. Al die kleine troep is eigenlijk gewoon één trade. Meer risico.
Ik had voor Quote iets geschreven over Contango, een olie- en gasbedrijf. Daarom moest ik aangeven of ik een positie had. Nu zijn de regels zo opgesteld dat je nooit helemaal zeker weet wat nou juist is, dus blijf ik liever aan de veilige kant en koop ik een paar aandelen. Dan kan ik aangeven dat ik ze heb en dan kan niemand meer zeggen dat ik iets verberg. Als ik die aandelen koop terwijl Quote bij de drukker ligt kan ik een verwijt krijgen dat ik zit te frontrunnen. We hadden ons huiswerk in Contango gedaan. Leuk aandeel, dat helemaal geen schulden heeft en van de stijgende gasprijs profiteert. En het was relatief achtergebleven. Het heeft ook een leuke structuur, we komen er in De Kapitalist nog op terug, als we het opnemen in de PolderPortefeuille, anders niet.

Maar waar het om ging is het volgende. Het is minder belangrijk uren of dagen te zitten zoeken naar het juiste gas aandeel. Wat belangrijker is, is dat we in augustus vonden dat de gasprijs wel erg laag was gezakt. En hoewel het nog niet duidelijk was hoe hier verandering in zou moeten komen, was onze gedachte dat meestal een lage prijs leidt tot een herstel omdat iedereen er kotsend uit is gestapt. Het was ook heel erg met die gasprijs. Zelfs de mensen die er op $3 in waren gestapt stonden op verlies. Een gasprijs in de twee cijfers was vroeger normaal.

Wat ik wil zeggen is dat de macrokeuzes, long gas of olie, belangrijker zijn. Dit is geen stockpickersmarkt, dat debat hebben we in de fora op deze site al eerder gevoerd, dit is een macro markt.

Moet je wel in aandelen zitten? Antwoord: ja, vanwege de liquiditeit.
Is dit niet erg link? Antwoord: ja. Daarom is een groot deel van het weldenkend deel van de fondsbeheerders achtergebleven bij de markt. Ze hebben gewoon te weinig aandelen.
Moet je dan meedoen? Antwoord: nee, je riskeert geen bekeuring als je je aandelengordel niet om hebt. Maar stop nu even. Wat is het grootste risico voor u? Dat u uw geld verliest.
Wat is het grootste risico voor een beheerder? Dat hij zijn baan verliest. Of zijn AUM. Zijn Assets under Management.

De hausse wordt gevoed door ultra lage rente. Dollar rente is nul, dus alles is beter en iedereen denkt er op tijd uit te komen.
De financiële sector, althans het overlevende deel daarvan, heeft minder concurrentie en is aangesloten op de geldkraan waarbij geld niets meer kost of bijna niets. Goldman is een bank holding company. Goldman heeft veel minder concurrentie want Bear en Lehman zijn verdwenen en Merrill is onderdeel van BofA, een veel tammer beest met een cultuur van ballpoints in borstzakjes. In de VS gaat de schuld van de privé sector, die ondraaglijk was geworden, nu naar de publieke sector, die het via allerlei subsidies weer terugpompt naar de privésector. Teveel huizen gebouwd. Geen probleem, $8000 subsidie voor wie een huis koopt. Teveel waardeloze auto’s die geen hond wil hebben? Cash for clunkers.
Mensen die helemaal geen huis hadden moeten kopen krijgen geld.
Bankiers die nog actief zijn en die minder concurrenten hebben dankzij de sanering van het systeem krijgen nu gratis krediet om mee te speculeren en zo kan Goldman $ 23 miljard aan bonussen uitdelen dit jaar.
Goed, nu zullen de ultrapositivo’s, als die zich nog durven manifesteren, roepen dat dit niet alleen goed is voor de economie want geld moet rollen en zo komt de markt voor appartementen van meer dan $ 2 miljoen weer een beetje op gang in New York en dat is waar. Maatschappelijk verantwoordelijke types zullen beleefd melden dat Goldman wikt en weegt of ze niet een jardje aan een goed doel gaan geven.
Moeilijke beslissing.
Je word al snel voor een hypocriet uitgemaakt. U weet wel, damned if you do, damned if you don’t.

Gelukkig hebben we bij Inveztor een suggestie voor dit dilemma en we hopen dat Lloyd Blankfein dit leest. Er is vast wel een gedisciplineerde Nederlandstalige MBA bij Goldman die dit even kan vertalen, we houden het kort.
Ons voorstel is gebaseerd op veldonderzoek van de steller dezes.
Maar we hebben ook bronnenonderzoek gedaan en onder andere een oude aflevering van Sex & The City opnieuw bekeken.
Laten we dit even ordelijk afhandelen nu, eerst ons veldonderzoek. Goldman is een dienstverlener die met geld van de overheid 23 jardjes pakt in plaats van het vestigen van een record aan leegstand op Broad Street, NYC.
Anders gezegd, als de belastingbetaler niet was bijgeschoten was het nu niet Goldman maar Oudijzerman.
In de dienstverlening geef je wat terug, als is het maar een fooi,
Het fooienstelsel is, gelukkig blijkt nu, heel goed ontwikkeld in de VS. Meer nog, het is gecodificeerd.
Je laat altijd minstens 15% achter. Minder kan niet. Meer mag, heel graag zelfs, en vanaf 20% is er kans dat iemand dankuwel zegt. Bij 10% is de kans groot dat uw auto ernstige plaatschade oploopt.
Hoe belangrijk fooien zijn werd nog eens onderstreept door die oude Sex & The City aflevering van daarnet.
We zien daar in een barscène een aantrekkelijke dame, in de dienstverlening, net zoals Goldman. Ze maakt ook avonduren en serveert drankjes. Deze dame heeft een borstvergroting ondergaan, maar die heeft ze, integendeel tot Goldman, niet door de belastingbetaler laten financieren maar zelf betaald. Want, zo legt ze uit, dit heeft een bijzonder positieve invloed op de hoogte van haar fooien.
Nu even rekenen. Een fooi van 15% is wat kariig. We gaan ons aanpassen aan de Goldman cultuur. Geen aanstoot geven. Alleen kwalitteit, maar vooral nooit over the top.

Wat dus redelijk lijkt is 20%. Dat is dan $4,6 miljard dollar.
Meteen doen, zou ik zeggen, aankondigen in de twee weken voor Kerstmis.

Nu even terug naar onze laatste trade, de dollar, waar nog maar 3% bulls in zaten. Verdomd, het werkt. Voor het eerst sinds tijden weer long dollars.
Ons doel is 1,45.
Want begrijpt u ons goed, die dollar gaat kapot.
Alleen nu dus even niet.

[grafiek] Klik om te vergroten

Michael Kraland 

nvt.