De 30 Dagen zijn voorbij en er is nog geen Griekse oplossing in zicht.
Vandaag wordt er vergaderd op Europees niveau. De Europeanen zijn het niet allemaal met elkaar eens. Helpen, zoals Sarkozy zegt? Of eigen boontjes laten doppen met het IMF, zoals de Duitse publieke opinie dicteert? Of iets van dezelfde strekking, ook met moralistische insteek maar iets minder gemeen, zoals Nederland vindt?
De beroepskrachten zijn voor Europese hulp. We hebben het nu over de heer Trichet, Juncker en de rest van het Euro-Establishment.
Martin Feldstein, een Harvard econoom die eerder de regering adviseerde, is ook tegen. Hij is al veel langer een euro-scepticus.

Wij denken dat de Europrofessionals en veel financiers, laten we hen de pakken noemen, Griekenland overschatten. Of, anders gezegd, we denken dat ze de Griekse ondeugden die we eerder noemden, onderschatten.

Zoals we al eerder schreven, de Grieken zijn chaotisch en hysterisch (twee Grieksen woorden, ad nauseam, wat weer Latijn is en geen Grieks) en geven anderen de schuld. Ze maken ook erg graag ruzie. Onder elkaar en met anderen.
Daarom denken we dat er landen zijn die kunnen saneren en landen die daar moeite meer zullen hebben. Ierland nu, Canada in de jaren ’90, hadden vergelijkbare problemen. Maar deze landen maakten zichzelf niet tot een probleem en losten het economische probleem op.

De afgelopen weken zagen we de Grieken zichzelf nog eens overtreffen in hun blame game. De werkelijkheid was weer eens erger dan de bangste droom.
Eerst kwam premier Papandreou, die verkozen werd om meer geld uit te geven, met een opmerkelijke uitlating. Volgens hem was het niet de schuld van de Grieken maar waren de Europeanen mede verantwoordelijk. Nu heeft hij wel een punt, voor de Eurosceptici, maar laten we niet overdrijven. Het argument gaat ongeveer als volgt. Goed, wij Grieken hebben foute statistieken aangeleverd en veel Europees geld opgesoupeerd. We hebben iedereen bedrogen en via swaps de zaken rooskleuriger voorgesteld dan ze waren. Een beetje zoals Lehman dat heeft gedaan. Maar eigenlijk is dat dus ook jullie schuld want jullie hadden ons dat niet moeten laten doen.
Zo die zit.

Maar dit was, voor Helenofoben, nog te voorzien. De Griekse aap kwam pas echt uit de mouw toen Theodoros Panagalos, een vice-premier, de Duitsers ervan beschuldigde Griekenland in de oorlog verwoest te hebben en de Griekse centrale bank haar goud ontfutselt had. Met rente kwam dat op € 70 miljard, meer dan de €20 miljard die Griekenland op de korte termijn nodig heeft en een mooi stuk van de € 120 miljard schuld die uitstaat.
De Duitsers vonden dit niet passend en suggereerden dat als Griekenland haar rekening niet kan betalen, ze maar wat eilanden moeten verkopen.
U kunt zich indenken hoe de Grieken, die een nationale trots hebben die omgekeerd evenredig is aan hun merites, hier op reageerden.

Inmiddels zagen we binnen Europa een scheidslijn voor of tegen IMF interventie ontstaan. Aan de ene kant de Noord-Europeanen waaronder ons land, pro-IMF. Aan de andere kant de Grieken zelf, die een spelletje spelen met het IMF om Europa zover te krijgen dat er een zachtere heelmeester komt, plus Frankrijk en de Club Med landen. Frankrijk, zoals we al eerder uitlegden, wil via het EEG geld meer invloed, maant Duitsland tot meer uitgaven en minder overschot en president Sarkozy wil geen glorierol voor IMF voorzitter Dominique Strauss-Kahn, die een rivaal kan zijn bij de volgende verkiezingen. Als het IMF Griekenland redt, heeft Strauss-Kahn, een socialist, het aura van een internationale staatsman.

De Grieken gingen bij hun bezoek aan de VS ook op de thee bij het IMF, maar, tekenend, niet bij de heer Strauss-Kahn maar een etage lager. Papandreou en minister van financiën Papaconstantinou spelen een spelletje met het IMF en de EG, via de ECB.
De Duitsers kunnen niet veel doen vanwege hun achterban, de Grieken hebben het IMF niet om hulp gevraagd en het slimme wegpoetsen van de kosten voor een EG redding via een speciaal fonds, dat eigenlijk een schuldvehikel is dat buiten de balans van de nationale regeringen valt, zijn vantevoren weggepoetst. Een perfecte oplossing voor Eurocraten.

Onze mening is gebaseerd op wat gevoel, niet veel meer. We denken dat de Grieken met geen mogelijkheid de mentaliteitsverandering kunnen doormaken waarmee ze van 12% tekort naar 3% gaan.
We zien de taxichauffeurs staken omdat ze weigeren met bonnetjes te werken. Tegelijkertijd staakten de belastingambtenaren.
De regering kan wel verzekeren dat ze de belasting gaan verhogen maar de Grieken zijn al zo lang gewend niets te betalen, dat wordt moeilijk.

We voorzien doffe ellende, oude studenten die bij hun ouders wonen tot na hun dertigste, advocaten, architecten en doctoren die per jaar € 12000 declareren maar in een duur huis wonen.
We zien hoe Griekeland voor een groot deel nog een cash economie is. Wie ziek is kan beter geld hebben anders word je geopereerd door een stagiaire. Beter is een enveloppe aan de chirurg.

Inmiddels heeft Inveztor gesproken met een aantal Grieken die in het buitenland wonen en onze vrees wordt telkens bevestigd. Die Grieken kennen de Grieken. De verhalen die je hoort zijn ongelooflijk maar de meeste punten die wij konden checken bleken waar. Alleen het militaire budget valt nog relatief meer, met 2,5%.

We blijven dus denken dat de Grieken niet in staat zullen zijn tot de nodige fiscale hervorming en dat ze ook niet hun vrijetijdscultuur zullen kunnen opgeven. De schuld zal aan de buitenlanders zijn.
Interessant is ook te kijken hoe Grieken uit het buitenland reageren, zeker als ze veel geld verdiend hebben en dus hun land zouden kunnen helpen. Lees eens hoe Peter Kazacos, een Griekse emigrant die in Australië fortuin maakte in de IT over zijn land denkt.

Mr Kazacos owned 20 per cent of Kaz Computing when he sold it to Telstra in 2004 for $333 million, and he is building a new IT and telecommunications venture, Anittel. He knows how quickly money can be made, and lost. ”If you were going to contribute to something like that, you’d have to be comfortable they knew how to solve the crisis,” he said. ”I’m not sure that’s the case.” It’s not that he lacks generosity. Mr Kazacos and his Greek-born wife, Vicki, run the Kazacos Foundation. ”We focus on providing money to areas where we can see it actually grow rather than be consumed,” he says. Greece, he says, is not such a solid bet with its poor governance and self-interested politicians; a questionable work ethic; a failure to live up to its responsibilities since joining the European Union; and a huge black economy in which ”no one’s paying the right amount of tax”.

Genoeg gezegd, voor vandaag althans. Dit gaat fout.
Maar hoe wordt het spel gespeeld en wat gaat er nu gebeuren?
Meer daarover in deel VII. 

Disclaimer Kraland: geen positie Griekse bonds.