We hebben een beurs om risicokapitaal mee aan te trekken. En om liquiditeit te bieden. Wat liquide is verdient een premie. Maar door de gekte van kuddes die van de ene kant van het schip naar de andere rennen krijg je zulke gekke uitslagen dat we steeds vaker te horen krijgen dat je beter in niet genoteerde dingen kunt zitten. Zeker als er huur uit komt of een andere vorm van opbrengst.
De liquiditeit wordt als beangstigend gezien.
Maar dat koersen de gekste kanten opgaan is juist ook een goede zaak voor wie zijn huiswerk doet of nadenkt, liefst allebei.

Het vervelende van deze markt is dat gezond verstand weinig toegevoegde waarde biedt, maar misschien is dat verstand dan niet gezond. Oordeelt u zelf.

Sinds het dieptepunt van maart vorig jaar is de aandelenmarkt bijna evenveel gestegen, zeg een procentje of tien minder, dan in de jaren van de vorige bodem van 2003 tot de vorige top. In één jaar bijna net zoveel als in vier à vijf jaar. Dat geeft te denken.
Eén van de dingen die je dan denkt is dat de rente op nul toch erg stimulerend werkt. Een Viagra markt.

Het leuke van aandelen is liquiditeit en je ziet dat zelden zo duidelijk als met onroerend goed aandelen.
Vanochtend belde een bevriende hedge fund manager die zijn wonden likt want hij had nooit gedacht dat de huidige rally zo lang zou duren. Hij zat er in, maakte snel 80% vorig jaar en was er eind juni 2009 weer uit. Sindsdien is het doffe ellende want de klap waarvoor hij is gepositioneerd komt niet.
Zo wees hij Inveztor op Simon Properties, SRG, het grootste vastgoed aandeel in de US. Wat doe je met een vastgoed aandeel? Kopen wanneer het een discount doet tegenover onroerend goed dat er in zit. In de hoop dat alles een beetje realistisch getaxeerd is. Laten we even geen debat beginnen over de overeenkomsten tussen taxateurs en credit rating agenten.

Wanneer een onroerend goed aandeel naar een premie gaat denk je aan verkoop. Op zo’n moment komt het management meestal naar buiten en roept dingen over de juistheid van de liquiditeitspremie. Wij denken dan aan de Rothschilds die altijd te vroeg verkochten en daar prat op gingen.
Op een gegeven moment verkoop je dus, met winst en na een leuk dividend want die huren, die stromen voor een deel door naar de aandeelhouder.

SRG kost nu, volgens onze bron, 5x de boekwaarde en het ding blijft maar stijgen.
Is dit een extreem voorbeeld van de risicohonger van de markt?
We hebben het niet eens over Chinees onroerend goed noch over luxe appartementen in Hong Kong ter waarde van $30.000 per m2.
Hoe lang kan dit doorgaan?

Griekenland heeft even lucht maar we blijven heel bearish op Griekenland omdat we denken dat de markt de Griekse mentaliteit overschat. We lezen dat er maar 40.000 Grieken zijn die meer dan €75.000 aan inkomsten opgeven. Er zijn 11 miljoen inwoners.

Waren de recente Europese maatregelen, die we overigens niet gezien hebben, nou een oplossing? Nee. ECB voorzitter Trichet was tegen tussenkomst van het IMF want dat was zo slecht voor de geloofwaardigheid van Europa. Dan zou het met de euro gedaan zijn. Maar nu is de heer Trichet heel erg tevreden zegt hij . Alleen gebeurde het omgekeerde van wat hij wilde.
EU Commissie voorzitter Barroso riep op tot solidariteit. Hm. De Grieken zijn niet solidair met ons, niet met elkaar binnen Griekenland en wie verwacht de de buitenlandse Grieken iets willen doen ziet het tegendeel. En dat is verbazend want voordat iemand publiekelijk durft te zeggen dat hij zijn land in moeilijkheden niet wil steunen moet er heel wat gebeuren.
Zeker bij de Grieken die erg chauvinistisch zijn.
Maar Grieken in het buitenland, zo leert elk nieuw contact dat we hierover spreken, vinden hun land prachtig maar hebben de hoop al veel eerder opgegeven. Daarom zijn ze vertrokken.

De meest dynamische Grieken wonen in het buitenland. Dat zijn ook vaak rijke ondernemers, vaker dan in Griekenland. De harde werkers lijken weg te trekken, naar landen waar meer structuur bestaat voor het vormen van kapitaal.
Er zijn nu vermogende Griekse ondernemers, fiilantropen nog bovendien, die openlijk durven zeggen wat Grieken in het buitenland allemaal lijken te denken. Geef ons land geen geld, ze verknallen het toch maar, kijk maar naar wat er gebeurde bij de grote bosbranden in de Peloponesus.

Grieken blijven anderen de schuld geven en lijken niet in staat om hun economie te saneren. Het beste dat kan gebeuren is dat het IMF de economie in handen neemt en dat Griekenland uit de euro stapt.
De euro komt daar dan geloofwaardiger uit. De eurocraten doen een stap terug, ze hebben veel aan invloed verloren.
Over Bulgarije en Roemenië hebben we het niet eens, het gaat er alleen maar om of de euro nog te redden valt.
Zonder Griekenland is die kans groter. Met het IMF zullen de Grieken minder Europese ruzies maken, laat ze maar op het IMF hakken.
Europa heeft straks genoeg te doen, met de andere Club Med landen plus Ierland.
De situatie in de VS is eigenlijk net zo slecht als in Griekenland en de triple A status van de US staat in financiële kringen allang ter discussie.
Nu legt iedereen nog geld op tafel voor extra risico.
Hoe lang nog en hoe veel nog?
Griekse obligaties: we durven dat risico nog steeds niet aan omdat er zo weinig hoop is op structurele verandering. Hopelijk vergissen we ons.

In de PolderPortefeuille gooien we er nog wat euro’s uit, onze abonnees krijgen later vandaag een berichtje.
nvt