In deel twee van dit verhaal proberen we duidelijk te maken waarom Nederland Griekenland nu geen geld moet lenen.

Geld leen je wanneer de lener met behulp van dat geld uit de moeilijkheden kan raken. Dat is ook de gedachte achter de woorden van Minister de Jager, want hij zegt net zoals Minister Reijnders van België, dat hij winst gaat maken op deze lening.

Inveztor denkt dat deze redenering onzin is omdat Griekenland niet kan terugbetalen. Misschien verandert deze situatie ooit, maar dat is nu niet het geval.
Er is wel nieuws, maar dat is geen goed nieuws en sinds het begin van de crisis is het onze mening dat Griekenland bezig is met een proces waar wij geen goede woorden voor hebben maar de Anglo’s wel.
Zij hebben het over "het blikje wat verder de weg af trappen".
Wij noemen dat uitstel van executie, maar die uitdrukking dekt de lading minder goed.

Vandaag is er een hoera stemming op de markten. Aandelen en obligaties stijgen en ook de euro gaat omhoog. We hebben onze euroshorts met winst gesloten en nemen een klein verlies op onze aandelenshorts, die overigens voor een deel niets met Griekenland te maken hebben maar alles met het hedgen van onze bestaande risicobeleggingen.
Alleen de Spaanse index houden we scherp in het oog vanwege besmetting naar Portugal. Portugal zelf is weinig liquide.

Even terug naar Griekenland en waarom we vandaag opnieuw zeggen dat Nederland hier af moet blijven.

De voornaamste reden voor een politicus om geld van zijn kiezers uit te lenen is omdat hij denkt dat het belang van de gemeenschap hiermee is gediend. Het belangrijkste belang is dat het geld terugbetaald wordt met rente.
Zonder rente kan ook, dan heet het een renteloze lening.
Een renteloze lening is altijd een verkapte gift, het hangt er alleen vanaf hoeveel van het bedrag als cadeau aangemerkt kan worden.
De cadeau component is weer afhankelijk van de periode waarin zo’n lening verstrekt wordt en van de rente die gederfd wordt in de markt.
Wie een cadeau verstrekt vindt het vervelend daarvoor bekogeld te worden met rotte eieren.
Rotte eieren zijn goedkoop, maken vlekken en het is vernederend ermee bevlekt te worden.
Wie een cadeau geeft en daarvoor rotte eieren naar zijn hoofd krijgt denkt al snel dat hij ook zonder giften zijn pak kan bevlekken en rotte eieren over zichzelf kan uitstorten, als hij of zij daar al zin in heeft. Vaak is dat juist niet het geval.
Dit even voor alle duidelijkheid.
Want de situatie in Griekenland is gespannen om het maar zachtjes uit te drukken.

Een default is een term die aangeeft dat een land besluit haar leningen niet terug te betalen. Dat worden dus cadeautjes.
Jammer genoeg is de sfeer rond de transformatie van lening naar cadeau in zulke gevallen nooit feestelijk, zeker niet voor de verstrekkers van de lening. Zij dachten immers hun geld met rente terug te krijgen.

Nu is het heel goed mogelijk om Sinterklaas te spelen. George Kennan, een invloedrijke Amerikaanse academicus en diplomaat, was de bedenker van het Europese Reconstructie Programma waar wij allemaal van geprofiteerd hebben en dat bekend staat als het Marshall Plan. Maar de gedachte achter Kennan’s plan was een herstart van de Europese industrie en toen de Amerikanen klaar waren en hun geld nodig hadden voor de Koreaanse oorlog waren de Europese economiën een derde groter dan voor de oorlog.
Het lijkt ons niet dat Griekenland vandaag kan pretenderen klaar te zijn voor zo’n plan en het zelfs maar te willen.
Bovendien zijn de Grieken erin geslaagd om ook zonder oorlog in een financiële duikvlucht terecht te komen. Waar het om gaat is het keren van zo’n spiraalduik.

Kortom, noem de dingen bij hun naam. Sommige politici zijn daar beter in dan anderen. Eurocraten hebben helaas de neiging om schuiltaal te gebruiken.
Dat komt omdat ze voor teveel publieken tegelijk spelen.
Eurosceptici hebben het wat gemakkelijker, die lijken de zaken bij hun naam te noemen. Pas op voor populisme.

Eurocraten en hun medestanders zijn goed in het optrommelen van belastinggeld voor vage doelen, zoals solidariteit.
Solidariteit, die geadministreerd wordt door een gepriviligeerde kaste ten gunste van het voortbestaan van hun groep.
Maar het algemeen belang is iets anders en het politieke debat gaat erover wat het nou precies is.

Willen we geld lenen? Dan moet vaststaan of we het terugkrijgen.
Wat ook prettig zou zijn, is te weten wat de alternatieven zijn.
Griekenland redden is een goede zaak maar er zijn zoveel andere goede zaken die wellicht meer kansen van slagen hebben dan Griekenland.
Misschien moet Griekenland eerst bewijzen dat het een kans van slagen heeft. Massaal demonstreren tegen een regering die wil bezuinigen is geen geste van goede wil.

In de City van London wordt vandaag al gesproken over de haircut die de bankiers gaan krijgen op hun Griekse leningen.
Ook de bankiers verwachten een geste van de EU, namelijk compensatie van die haircut.
Ter verduidelijking, die haircut slaat op het bedrag dat de Grieken niet meer gaan terugbetalen.
Want laten we wel zijn, iedere realistische econonoom weet dat in de huidige situatie Griekenland al dat geleende geld niet kan terugbetalen en dat de komende leningen een groot risico lopen eveneens niet meer terugbetaald te worden.
Eerlijke politici moeten dus duidelijk zeggen dat we cadeautje gaan uitdelen. Dan wordt duidelijk aan wie en waarom. Ook wordt dan duidelijk wie de andere subsidiegerechtigden zijn die voortaan naar hun geld kunnen fluiten.
Wanneer deze transparantie in acht wordt genomen zal de weegschaal naar de andere kant doorslaan.

Daarom is het waarschijnlijk dat de leningsgezinden hun plannen op een zo onduidelijik mogelijke manier zullen brengen.
Anders pikt niemand het.

Disclaimer Kraland: nvt