Niets aan de hand bij Porsche. Automakers die twee keer zoveel winst maken als omzet, dat is volkomen normaal, gewoon onze mond over houden.

Neem nou de Bafin. De Bafin is de Duitse beurswaakhond. Wat doen beurswaakhonden? Geen flauwe grapjes nu over wat ze allemaal likken en zo, dit is een beleggersite. Ik wacht nog steeds op antwoord.
Achter in de zaal daar, roept u maar.
Wat bedoelt u met afvinken?
Goed, duidelijk.
Maar wat nog meer?
Inderdaad. Hun handen in onschuld wassen. Want zo verklaarde de Bafin tijdens de pret rond Volkswagen, dat het hen de politieke steun ontbrak om iets te doen. Waaraan iets te doen?
Aan marktmanipulatie natuurlijk.
Nu willen we niet flauw doen maar vandaag is dus een unieke dag. Want niet alleen heb ik nog nooit een automaker twee keer zoveel winst als omzet zien maken, ik heb ook nog nooit een automaker meer zien verdienen op de beurs dan met auto’s maken.
Porsche deed dat al een beetje met deviezen en dat was ook hoe ze de smaak te pakken kregen.
Nu hebben wij wat verder gezocht en zijn we ook wat verder gekomen en weten we, dat denken we althans, met wie Porsche dit allemaal bekokstoofd heeft.
Want waarom ze het deden wisten we allang.
Toch zijn er nog mensen die nu roepen dat er niets aan de hand is en dat de hedge funds die het schip in zijn gegaan dit allemaal hadden kunnen weten.
Ik heb dit uit meerdere bronnen vernomen, inclusief in de krant.
Maar elke keer was het een verhaal van een toeschouwer of een andere vorm van journaille.
Kortom, jongens die dit soort dingen niet doen en geen flauw idee hebben van hoe je zo’n trade opzet, laat staan hoe je er uit komt.
Het helpt op zo’n moment dat ik het zelf gedaan heb, zelf bijzonder slecht geslapen heb en er het een en ander van heb geleerd.
Never mind.
De Duitsers hebben getoond dat marktmisbruik, mits door een Duitse partij, heel anders wordt beoordeeld dan marktmisbruik door sprinkhanen, zoals zij de hedge funds daar noemen.

Verder puur een kwestie van Die Beste Steuerleute.
 

Michael Kraland

disclaimer Kraland: geen positie in Porsche op het moment van publiceren.

Leuk, die groene beleggingen, maar pas op. Nee, laten we dat anders zeggen. Pas enorm op.
Want wat gebeurt hier?
Er is een teveel aan geld opgehaald en er zijn te weinig goede projecten. Als uw geld niet is opgehaald is er niets aan de hand denkt u dan.
Fuhgeddaboudid.
U hebt kans toch nog gepakt te worden.
Want de overheden, onze grote vrienden die het zo goed met ons voorhebben, zijn gebonden aan de Uberoverheid.
U weet wel, Brussel.

Daar zijn allemaal dingen bepaald die wenselijk zijn, zoals kansarme lampjes, biomassa, groene energie en ga zo maar door. Wij zijn helemaal voor, denkt u vooral niet dat wij vervuiling nastreven, maar dit gaat tegelijkertijd veel te langzaam en veel te snel.
Het gaat te langzaam omdat we al achterlopen en intussen blijven vervuilen. Het gaat te snel omdat iedere gek met een slecht project toch gemakkelijk financiering krijgt.
Ik kan het zien, ik zit in een paar van die projectjes en het is sinds de internet hausse niet zo gemakkelijk geweest aan middelen te komen.

Pas dus op. Alleen de beste beleggingen in deze sector zullen echt groen blijken maar de meesten gaan rood kleuren.
 

Michael Kraland

Disclaimer Kraland: niet van toepassing,

De hierna volgende column verscheen eerder op 925.nl, de website over alles wat telt van negen tot vijf.

Vrijdag in het FD had ik het over het beangstigende gebrek aan nuancering in de bonusdiscussie. 
Dat kunnen we nog even doortrekken want inmiddels is de situatie dusdanig dat het niet verbazend meer is als er straks een bankier neergeknald wordt in Fortuyn stijl.
De bonusdiscussie qua heftigheid en emotie een morele tsunami geworden. Dus het kan bijna niet anders dan dat hier slachtoffers vallen.

Wat is schuld in dit geval? Wie is schuldig? Ik ken immorele mensen in de financiële sector. Ik ken competente en incompetente mensen in die sector. De gevaarlijkste zijn natuurlijk degenen die competent lijken maar dat niet zijn, maar ook degenen die gewetenloos een systeem hebben doorgedrukt dat, als je nu terugkijkt, wel fout moest lopen. De meesten zijn buiten schot. Allang weg, ongrijpbaar. 

Maar de normale scheiding die we aanbrengen tussen wetgever, regelgever, rechter, opspoorder en uitvoerende macht vervaagt nu in snel tempo. Het Gesundes Volksempfinden wil koppen zien rollen en zal die krijgen. Wij verliezen opnieuw, dit keer als democratie.
Nog een klap voor ons systeem, na de financiële dreun.

Hoe meer een conflict uit de hand loopt, hoe meer bestuurders en bewindslieden geneigd zijn met de botte bijl te hakken. Daar vergroten we de ellende alleen maar mee en zorgen we voor een nieuwe klasse slachtoffers, nu eens niet onder de have-nots maar onder de have somethings. Jake Desantis, een AIG bestuurder, publiceerde zijn ontslagbrief in de New York Times. Het is een document dat je moet lezen om de problematiek te begrijpen. Want voor één hoger opgeleide Desantis die zich goed en helder kan uitdrukken, zijn er velen die dat niet kunnen. Desantis is teleurgesteld en kwaad over de manier waarop AIG hem en zijn medewerkers verraden heeft. Hij geeft zijn bonusgeld aan een goed doel en neemt onstlag. Zijn verhaal vindt u hier.

Er is veel misgegaan in de financiële wereld. Sommige zaken zijn te herleiden tot financiële roofbouw. Gaat het goed dan maken wij winst, gaat het fout dan betaalt de maatschappij. en soort milieuvervuiling, zelfde principe. Organisaties bannen andersdenkenden uit. Regelgevers zien niets, te druk met het uitdelen van parkeerbonnen en het afvinken van bijzaken. Politici incasseerden geld van betreffende partijen.
Zij hebben hun ontvangen gelden nog en de regelgevers hebben hun baantjes. 
De morele tsunami zwelt opeens aan. Er komt een vloedgolf aan verontwaardiging. Wetten om bonusgeld terug te pakken worden in een etmaal klaargemaakt en gepasseerd. Probeer zoiets eens voor Darfoer te bereiken.

De vraag is natuurlijk hoe de geschiedenis naar deze periode zal kijken.  Het is een intrigerende gedachte. Ik denk dat we straks met schrik zullen merken hoe politici van links zowel als van rechts samen hebben gewerkt om ervoor te zorgen dat onze burgerlijke vrijheden een harde klap hebben gekregen. Eerst onder het mom van 9/11 en nu onder het mom van de kredietcrisis.
Wat aan de orde is, is het terugdringen van de gevolgen van een depressie. Wat aan de orde is, is solide regelgeving die misstanden in de toekomst voorkomt. In plaats daarvan wordt particulier geldverkeer steeds moeilijker en krijgt de overheid steeds meer wapens om ons eronder te houden. Onze materiële bezittingen worden steeds beter in kaart gebracht onder het mom van bescherming.
Het bankgeheim wordt nu afgeschilderd als iets barbaars dat ingetoomd moet worden. Alles in kaart brengen, roepen de politici. Ook de Nederlandse. Ambtenaren willen alles kunnen controleren. Tot op een dag iemand besluit om hier misbruik van te maken.
Omdat criminelen ook graag van bankgeheim gebruik maken wordt deze vrijheid ons nu ontnomen. 

Fiscale concurrentie is gezond, omdat overheden systematisch te veel macht naar zich toetrekken. Als Zwitserland niet bestond zou het uitgevonden moeten worden. Laat het maar wat belastingcenten kosten. Toen teveel Nederlanders naar België uitweken werd ons belastingstelsel aangepast.
Concurrentie is gezond, ook en vooral voor de overheid. 

Michael Kraland

Michael Kraland is financier en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: niet van toepassing.

De hierna volgende column verscheen eerder in FD Geld, het wekelijkse Personal Finance Magazine van Het Financieele Dagblad,

We hebben het hier al eerder gehad over de moord op de arme gebroeders De Witt, in 1672 in Den Haag, en onze rijke actualiteit. Het huidige equivalent van het toenmalige Oranjegepeupel geeft zich over aan het gangbangen van bonusontvangers. Natuurlijk ontvangt een aantal mensen in de financiële wereld veel te veel geld. Voor een deel is dat gemakkelijk te verklaren en voor een deel is dat niet terecht. Natuurlijk moet het systeem bij banken en effectenhuizen op de helling. Maar het ultrapopulistische hakken op AIG, vooral in Amerika, doet een beetje walgen. Dat ‘beetje’ bij het walgen is geïnspireerd door nog ergere zaken, waarover straks meer. Het gemakkelijke hakken leidt ook de aandacht af van de echte problemen, en dat is ernstig.

David Rosenberg en Richard Bernstein waren twee internationaal gerenommeerde topstrategen bij Merrill Lynch. Deze week hebben ze hun vertrek aangekondigd. Wie nog niet heeft begrepen dat het bonus-bashen leidt tot onbedoelde gevolgen moet hier eens naar kijken. Bij Merrill, een zakenbank die met zeldzame handigheid voor $ 53 mrd werd doorverkocht aan Bank of America in het weekend voordat de Denderende Horde het spoor van Lehman Brothers had moeten volgen, hebben ze nu een probleem. Merrill’s ceo John Thain verspeelde zijn glanzende reputatie door zijn kantoor voor $ 1,2 mln te laten opknappen en zo snel mogelijk zo veel mogelijk bonussen uit te delen. Gevoelloos, tactloos, exit Thain. Maar de nieuwe eigenaar snijdt hard in de bonussen en erger nog, probeert een dynamische roofdierencultuur gelijk te schakelen met de cultuur van een conservatieve kredietverlener. Nergens is dit cultuurverschil mooier geïllustreerd dan in een subliem clipje op YouTube waarin twee Bank of America-nerds een U2-nummer vertolken: tik Bank of America en U2 in op YouTube en rol van uw stoel.

Bij het AIG-drama zagen we ook zoiets. Daar riep een politicus dat de AIG-bonusnemers rituele zelfmoord zouden moeten plegen. Laten we hier even op voortborduren. We gaan er even van uit dat deze politicus spreekt voor zijn kiezers. Dat is net zoiets als de Efficiënte Markt Hypothese, een stuk pure theorie. Die kiezers zijn allemaal een beetje eigenaar van AIG, net zoals deze heer. Dit houdt geen waardeoordeel in, maar het was een meneer en geen dame, vandaar. Welke gek zou het in zijn hoofd halen om het management van zijn eigen bedrijf, dat de grootste moeite heeft deze storm te overleven, zo te kleineren?

Nu de echte problemen. Alles wijst erop dat de overheden een nieuw 9/11 aan het uithalen zijn. Ik bedoel niet dat 9/11 door de regering-Bush in scène is gezet, maar ik doel op de inperking van elementaire burgerlijke vrijheden die daarop volgden. Dankzij de huidige crisis proberen vooral de Franse, de Duitse en de Amerikaanse overheid iets te doen aan het bankgeheim. Ik ben niet tegen belasting en ik ben geen fan van het Zwitserse levensgevoel, want ik heb eind jaren ’60 een paar jaar in dat land gewoond en dan ben je voor je leven gevaccineerd. Maar dankzij het bankgeheim en de mogelijkheid voor burgers om met hun financiële voeten te stemmen kon de overheid nog fiscaal in toom worden gehouden. Werd het te gek, dan weken mensen massaal uit naar Zwitserland of een andere jurisdictie.

Net zoals bij de bonussen bestond hier ook allerlei misbruik, tot en met criminaliteit. Maar een belangrijk punt lag in de fiscale concurrentie die deze situatie creëerde. Frankrijk en Duitsland waren fanatiek voor afschaffing, evenals Amerika. Wij zijn bang voor vreemdelingen, maar de eigen overheid is het ergste gevaar. Opnieuw verdwijnt hier een deel van onze privacy. En wij hielden ons bezig met bonussen.

Michael Kraland

Michael Kraland is financier en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: niet van toepassing.

De nieuwe aflevering van De Kapitalist komt eraan.
Vorige week beloofde ik al een bank, nu komt ‘ie. Een keurig renderende instelling, een kapitalisatie van meer dan drie miljard, een dividend dat vandaag iets lager uitvalt dan de 10% van vorige week maar dat nog steeds prachtig is en geen monkey business. Dit wordt een PolderPortefeuille item.

Uranium is een geliefd onderwerp op deze site en voor de belangstellenden hebben we het eerste verhaal over een exploratiebedrijf in Afrika. Dat hadden we ook in 2006 en 2007, zo’n verhaal en dat liep niet erg goed af. Laten we hopen dat het deze keer beter gaat.
Dit wordt ook een kandidaat voor de PolderPortefeuille: een positie aangepast aan het formaat van dit aandeel, dat slechts een klein exploratiebedrijfje is.

Tenslotte vindt u in deze aflevering de eerste bijdrage van Jan Adriaansen. IT expert, vermogensbeheerder, academicus, modellenbouwer, Jan is van meer dan één markt thuis.

Voor de volgende aflevering van De Kapitalist kijken we naar een fundamentele short in de VS en wat goud onderwerpen.

disclaimer: nvt

Don’t fight the Fed. Het risico is nu even, voor hoe lang weten we niet, aan de short kant. We hebben nu een pullback. Dat is een koopgelegenheid in een bearrally. Het kan best dat deze rally nog even duurt. Het kan zelfs een record rally worden. Maar het blijft een bear rally.
De enige vraag die je je als speculant moet stellen, bij zo’n bearrally, is of die rally tradeable is.Deze is tradeable, we hebben al wat gekocht, verkocht en weer teruggekocht, zie hiervoor de commentaren van The Plunger.

In zo’n euforie zoeken mensen een excuus om even te verkopen. Dat is luchthappen. Tot nu toe werkten de rallies niet dit jaar maar deze wel.
Tot waar? Laten we zeggen tot S & P 880 of daaromtrent.
Dit is een vloedgolf aan liquiditeit.
De risico’s zijn nog steeds enorm, maar het allergrootste probleem is dat je zelfs als je niets doet en in cash blijft, je ook nog risico loopt.
Een ander risico, geldontwaarding via de drukpers, maar het blijft een risico.

Michael Kraland
 

Disclaimer Kraland: niet van toepassing.

Gelukkig heeft Amerika een voortvarende President. Dat is meer dan we kunnen zeggen van Citigroup.
Obama toonde dat hij helemaal doorhad hoe de wereld in elkaar zit en wat belangrijk is en voor een President is het prettig wanneer hij dat soort dingen door heeft. President Bush werd nooit van dit soort dingen verdacht.

Het gedoe over wiens schuld wat nou is en wiens schuld niet, kwam President Obama de neus uit, dus zei hij publiekelijk dat hij de verantwoordelijkheid nam. En omdat iedereen weet dat hij er echt helemaal niets mee te maken had en absoluut niets van de financiële wereld weet, komt dat geloofwaardig en gezaghebbend over. Bravo, dit is presidentiëel gedrag, dit is leiderschap.
Nu even naar die arme Vikram Pandit. Die doet nu een Thain. U weet wel, John Thain, die een fantastische carrière in één ruk kapotmaakte door op het verkeerde moment bonussen versneld uit te betalen bij Merril. Dat kon een jaar geleden nog maar nu niet meer. Als CEO moet je aanvoelen in welke tijd je leeft anders wordt het een zootje, zeker als het al een zootje is, dan maak je het erger.

Maar dat was niet alles, Thain liet ook zijn kantoor nieuw behangen. Die arme Stan O’Neal, die met $ 175 miljoen vertrok zat natuurlijk in een soort fotokopiëerapparaten kast, een bezemhok. Met gruwelijke stoelen.
Dus belde de assistente van Thain, of mevrouw Thain,want zo gaat het vaak, even naar een binnenhuisarchitecte en die knapte het kantoor van de baas even op voor $ 1,2 miljoen.
Exit Thain.

Nu kent iedereen het verhaal van Citi, daar hoeven we niets aan toe te voegen. Wat doet vriend Vik ? Ook kantoor opnieuw behangen, brandveilig maken enzovoorts. Kosten $ 3,2 miljoen zegt Bloomberg. Vervolgens moet er volgens Bloomberg nog wat vertimmerd worden hier en daar, nieuwe asbakken, shreddertjes en je komt op $ 10 miljoen. Nou is dat niet alleen voor Vik maar ook voor de rest van de directie, in het kantoor op Park Avenue. Maar toch.
Er staat nu veel leeg in NYC.
Gelukkig is Inveztor er nog en hebben wij een oplossing.
Neem voor $1 Michelle Obama in dienst als binnenhuisarchitecte. Zij heeft vast smaak en ook als ze dat niet heeft, dan belt ze even IKEA want waar hebben we het nu over, dit hoeft toch niet allemaal ?

En vervolgens vliegen ze onze eigen vriend en hoofdredacteur, Martin "Kettingzaag" Crum in. Martin reist niet duur, hij heeft een Centurion Card bij Ryanair.
Crum regelt dat hele kantoor voor een bedrag dat zo laag is dat die Amerikanen hier een case study aan de Harvard Business School van gaan maken.

Vragen wij Pandit om Crum hier een weekje te vervangen als gasthoofdredacteur.
Wel om vijf uur opstaan Vik, want dan maakt onze Kettingzaag de Nieuwe Dag.
Dit is beter dan een Win/Win situatie, dit is een Vik/Win deal.
Even Geithner bellen, dit is een mooie oplossing.

nvt

Niet de sluiting van gisteren was opmerkelijk maar de intraday handel. De sluiting was niet meer dan op een andere positieve dag, maar goud was opmerkelijk. Net iets omhoog op slot, nu $ 932, maar intraday naar de $880, waar steun lag, door de steun van $890 en dat met een rotgang. Om vervolgens van $ 880 naar $940 te gaan.

De goudmarkt zoekt richting. Pas boven de $ 950 worden we technisch weer positief. Fundamenteel is het wat teleurstellend. Engeland doet aan Quantitative Easing. Zwitserland heeft geluiden laten horen en de Fed begon gisteren en toch trekt goud niet echt aan. Je zou kunnen zeggen dat dat al eerder gebeurde toen we door de $1000 gingen.

[grafiek] klik om te vergroten

Naar mijn gevoel is alles dat je tot de dag van vandaag over goud zou kunnen zeggen al gezegd. De reden is dat goud, in tegenstelling tot IBM, Exxon of Unilever gelovigen heeft.

Dat gebeurt niet zo vaak maar bij aandelen zie dat soms ook, denk aan Apple, RIM de Blackberrymakers en, excusez du peu, Antonov. Dat zijn van die aandelen waar je de wind van voren krijgt als je er iets negatiefs over zegt.
Zo moet je nooit aan Antonov getrouwen laten weten waar je kinderen naar school gaan en of je een hond hebt. Sommige zaken in onze open samenleving zijn gewoon taboe.

Terug naar goud. Waarom is alles al gezegd ? Omdat de gelovigen hun gebeden en geboden steeds herhalen, althans, zo komt het bij me over. Niet dat ik een ketter ben, kijk naar de PolderPortefeuille, daar zit goud rijkelijk in en ik heb het zelf ook.
Maar voor gelovigen is het nooit rijkelijk genoeg.
Op een dag waren Vermeulen en ik aan de dis genodigd door een Hogepriester in goud en een gelovige.
De gelovige vroeg ons of wij ook, net zoals hij bedoelde hij, 100% van ons vermogen in goud exploratiebedrijven hadden gestopt. Nee, dat hadden we niet. Teleurstelling alom.
Hij wendde zich tot de Hogepriester die uitlegde, met lichaamstaal want het werd niet zo uitgesproken, dat Vermeulen en ik niet kerkelijk waren.
Dit incident was zo mooi en speelde die avond zo prachtig uit dat we het nooit zo hadden kunnen verzinnen. Ik beloof u het hele verhaal, met de 39 CD’s over het hiernamaals die ook over de tafel gingen, nog eens op te schrijven. Maar u begrijpt het punt dat ik hier wil maken.

Goud is, en dat is een objectief feit, uniek in de zin dat het de jongste klasse activa is in ons universum want de goudprijs is pas sinds 1971 vrij. Maar goud is ook de oudste klasse activa, als we het andere geslacht even buiten beschouwing laten want die hebben ook een claim die daarop lijkt en we willen geen ruzie hier.

Gerard Minack van Morgan Stanley stelt dan ook dat je de mean reversion van goud anders moet zien dan van andere activa, want tot 1971 was de prijs van aandelen in feite uitgedrukt in goud, goud was immers constant.
Goud heeft ook een belangrijker punt aan de orde dan andere activa, zeker gezien de bijzonder kleine omvang van de goudmarkt. Goud is de hedge tegen fiat geld. Geld waar je maar in moet geloven.
En over geloof zijn we positief – nogmaals vooral geen ruzie en zeker niet in Nederland waar je gelovig kunt zijn en toch steeds ruzie kunt hebben met andere gelovigen over details van de beoefening of interpretatie. Alleen, wij zijn trouw aan onze prachtige Grondwet. Geloven doen we dus in de kerk.
Niet op de beurs.

Zoals dat altijd gaat, is het leven van gelovigen eenvoudiger dan van sceptici. Bij Inveztor behoren we tot de laatste groep. Sceptici. Goed, Schmull is een fervente aanhanger van goud maar hij baseert dat op rationele gronden en weet er meer van dan wie ook in dit land. Al is het maar omdat hij er al langer mee bezig is dan andere mensen die ik ken.

Het unieke van goud is dus enerzijds de geschiedenis als monetair alternatief dat je om je nek kunt hangen, maar ook, puur economisch gezien is er iets unieks.

In de chart hieronder, die teruggaat tot de XIXe eeuw, zien we hoe goud zich verhoudt tot koper. Koper is een substituut voor inflatie. En voor deflatie. Dat is niet uniek, dat is juist normaal.
Als we inflatie krijgen gaat koper omhoog, deflateren we, dan gaat koper omlaag en dat is wat we nu meemaken.

De meeste goudgelovigen zijn, net zoals in het Nederlandse Kerkelijke landschap zoals ik dat als volledige buitenstaander meemaak, één richting toegedaan. Die richting is inflatie.

Maar in tijden van deflatie doet goud het eigenlijk beter.
Dat betekent dat goud een unieke hedge is. Zoals iedere hedge, is het maar de vraag of je er iets mee gaat verdienen.
Die kans vergroot je door aan allebei de kanten mee te spelen en dus sceptisch te zijn.
Slaagt de overheid erin om de economie weer aan te wakkeren door als gekken geld bij te drukken dan krijgen we inflatie en kan goud stijgen.

Mislukt dit, dan krijgen we deflatie en ook dan kan goud het goed doen, wie weet zelfs beter. Want vergeet niet, de overheid gaat het wel proberen, die stimulans, dat is precies waar we nu midden in zitten.
Maar als het lukt dan heeft goud een kans en als het niet lukt ook.
Uniek dus. En daar is weinig geloof voor nodig.

Disclaimer Kraland: long goud en goudaandelen.

For everything there is a season. Het Turner rapport is uit. U hoort er niet veel over maar dit is toch belangrijk want dit is het rapport dat voorstelt hoe in Engeland voortaan de regelgeving plaats zou moeten vinden. U vindt hier het hele rapport.

Dit zijn interessante aanbevelingen die we ook kunnen gebruiken voor ons nationale debat.
Het Turner rapport stelt voor leverage te beperken, Special Investment Vehicles in te perken, anti-cyclische kapitaalbuffers aan te leggen en regelgeving uit te strekken naar de rating agencies (S&P, Moody’s, Fitch et al) . En nog veel meer, interessante lectuur, zo komen we het weekend gemakkelijk door.

Kundige, correcte regelgeving. Heerlijk. Een droom!

Disclaimer Kraland: niet van toepassing.

Soms weten we niet hoe we boffen. Gisteren zag ik een documentaire over Ludendorff en Haig, die in het laatste jaar van de Eerste Wereldoorlog tegenover elkaar stonden. Ludendorff aan de Duitse kant en Haig als Engelse bevelhebber, voordat Maarschalk Foch de zaak begon te coordineren. Ik vertel het er maar even bij en zometeen zult u lezen waarom.
We klagen nu wel maar we hebben geen idee hoe het was om in die loopgraven te zitten. Ik heb eens een koffer vol brieven gevonden van een familielid. Hij overleefde de oorlog maar vraag niet hoe en in de Tweede sneuvelde hij.
In die brieven, die in prachtig Frans en in prachtig handschrift geschreven zijn, vertelt hij over zijn dagelijkse beslommeringen, zonder ooit te klagen.
Wij klagen wel.

Even terug naar de kop boven dit verhaal. Gisteren was het een soort Dolle Dinsdag op de Amerikaanse beurs. De hausse zet door. Vanochtend had ik het erover met onze dierbare medewerkers. Probleem was dat onze jonge academisch gevormde talenten geen idee hadden wat ik bedoelde. Dolle Dinsdag ?
Dolle Dinsdag vond plaats op 5 september 1944. Nederlanders stonden met vlaggetjes langs de weg, klaar om de geallieerden te begroeten. Dames bespraken met elkaar hoever ze bereid waren te gaan voor een reep chocola, wat sigaretten of die fantastische, ongelooflijke nylons.

Het had op de beurs kunnen gebeuren. Het is ons ook gebeurd, de afgelopen twee jaar. Extrapolatie. De geallieerden hadden op 3 september Brussel bevrijd en op 4 september Antwerpen. We gaan het nu even niet hebben over het nazistisch gespuis dat daar nog steeds vrij rondloopt, want het gerucht ging dat Breda ook bevrijd was. Pure extrapolatie. En als Breda bevrijd was dan zouden ze de volgende dag in Rotterdam zijn en een paar uur later in Den Haag.
NSB’ers weken uit naar Duitsland. De Duitsers verbrandden hun archieven. Paniek alom.
Maar de geallieerden kwamen niet, alleen een speerpunt was doorgedrongen tot Antwerpen en het zou nog een hongerwinter lang duren voordat wij bevrijd werden.

Vanochtend bleek me dat dit soort dingen niet meer bekend is, ook niet bij kiene jongen academici die van mij elk weekend The Economist moeten lezen.
Crum kreeg ik hier niet over te pakken, die weet dit soort dingen bijna altijd wel want hij is 40 en daar ligt de waterscheiding lijkt me.
Maar Crum had iets anders, belangrijks te melden. Hij wilde weten of ik dacht dat dit nu het eind van de ellende op de beurs was, voor de VS.
Nee, dat denk ik niet.
Er komen nu, zoals dat gaat in dit soort gevallen, wat leuke dingen naar buiten over de huizenmarkt en opeens merken we dat banken weer geld verdienen omdat ze de mensen aan wie ze lenen heel veel rekenen.

Maar de rest is doffe ellende en er zitten nog allerlei complicaties in de pijplijn als ik het zo bekijk en dan hoef ik mijn fantasie niet eens de vrije loop te laten.
De markt neemt een andere wending, we zitten in een bearrally denk ik, ik doe graag mee, leuk, we maken wat winst, maar curb your enthousiasm, zou Larry David zeggen.
Dat laatste leerde ik van Vermeulen.
En Vermeulen weet nu alles over Dolle Dinsdag, behalve dat de schrijver van Bob Evers ook een NSBer was en dat hij het eerst met die term kwam, in een namaak verzetsblaadje dat De Gil heette.
Vond het vroeger al niets, Bob Evers en nu kunt u die ramsj ook wegdoen.
We zijn de AEX even long omdat die zo achterblijft bij de andere indices. Komt door ArcelorMittal maar toch.

Long Dax en AEX