Azië stijgt omdat daar optimistische geluiden vandaan komen. Dat komt ook wel overeen met wat me het waarschijnlijkst lijkt en dat is dat wanneer de rook optrekt Azië wel eens het sterkst uit deze crisis zou kunnen komen.
Gisteren hadden we het hier over Japan dat qua koersniveau terug was naar 1981. Japan steeg met 3% vannacht.
In de VS stegen financials en zoals dat hoort gaat dat met percentages die naar historische maatstaven bijzonder hoog zijn. Toen kwam American Express met het bericht dat 8,7% van hun kaarthouders nu niet meer betalen, een nieuw hoogtepunt. Daarom zakt de rest nu weer terug na 5 dagen hausse.

Olie stijgt aardig naar $ 47. Dat was even een leuke trend in een weinig trendende markt, waardoor de CTA’s, de handelaren onder de beursbevolking, het al sinds december niet meer zo goed doen. Daarvoor waren er trends genoeg en daardoor waren de CTA’s vorig jaar topperformers onder de hedge funds.
Een gevoel bekruipt me dat je beter gewoon in die Graham aandelen van ons kunt zitten nu.
In De Kapitalist gaan we door met publicaties daarover en ik merk dat iedereen om die lijstjes vraagt.

In plaats van zo’n buy & hold aanpak, waar nu veel voor te zeggen valt, kan je jezelf ook gek maken en dan liefst op de volgende manier.
Is dit nu een sucker’s rally en krijgen we straks de grote klap naar beneden? Naar S&P 500 en AEX 147? Of denkt iedereen dat nu en is er daarom niet meer voldoende voorraad aan aandelen om te verkopen en zitten er al teveel shorts in de markt? Of werd de rally van de afgelopen dagen alleen maar gedreven door shortcovering en zijn er geen echte kopers? En kunnen we daarom weer terug naar beneden? Maar is iedereen die uit aandelen wilde er nu niet uit? Waardoor we weer naar boven kunnen? En zo kunnen we er nog wel een paar bedenken en The Plunger en ik deden dat vanochtend ook even aan de telefoon waarna we besloten dat ik het zou opschrijven want The Plunger is druk met zijn scriptie. Althans, dat hoort hij te zijn. Vaderlijke figuren onder onze lezers kunnen hem hiertoe aansporen via de reactiemogelijkheid op zijn blogs.

Vroeger was verliezen een ervaring die elke keer volgens hetzelfde scenario ging. Een verhaal kwam niet uit, of een sector stortte in en je verloor geld. Maar vorig jaar veranderde dat en hadden beleggers een ervaring die ze misschien nooit meer zullen hebben.
Die ervaring was dat alles naar beneden ging, goed en slecht. Het resultaat was dat iedereen daar heel raar van opkeek. Het antwoord was massale deleveraging.

Wat de meesten van ons vergeten waren was dat in de jaren daarvoor het omgekeerde gebeurde. Alles ging omhoog. Niet alleen alle klassen activa, iets dat ik nog nooit had meegemaakt, maar ook garbage, iets dat je vaker meemaakt aan het eind van een bullmarkt.

In tegenstelling tot vorig jaar zijn de dalingen en de stijgingen nu veel logischer verklaarbaar en je ziet ook allerlei sectoren die geen nieuwe laagtepunten hebben neergezet dit jaar. Neem mijnbouwers en goudmijnen bijvoorbeeld. Een bullmarkt in een bearmarkt.
Misschien is dat nu één van de redenen waarom die Graham aanpak zo goed werkt. Goedkoop stijgt wat meer dan duur.

Wat heel erg goedkoop is maar nog niet echt stijgt is gas en alles wat daarmee te maken heeft. Door een grote gasvondst in de VS is de gasprijs daar gezakt naar een ongekend laag niveau rond de $ 4. Cognoscenti zitten al twee jaar short en beginnen nu te coveren lezen we op Bloomberg. Dat wil niet zeggen dat we morgen gaan stijgen maar wel dat er goede kans is dat deze sector helemaal leeggezogen is en dat de minste en geringste opmars van de vraag straks voor een tekort zorgt. Meestal krijg je juist een voorval waardoor de vraag juist wat sterker toeneemt. De rigs zijn dan weg, de producenten die niet rendabel waren op $ 4 zijn er mee gestopt en er is dan geen gas meer en dat gaat dan naar $ 8 of veel hoger, voordat iedereen weer meedoet.
Amusant is dat het Graham lijstje vol olie- en gasproducenten staat. Is dit toeval ? Lijkt me niet.

Nu even terug naar iets dat ik al tijden niet heb gedaan. Al jaren niet. Een zonde, die ik uitgebannen had. Ik beken het hier, onderaan een stukje, heel discreet maar toch in het openbaar. Dit is het moment voor naming & shaming. Het gebeurde gisteren, op klaarlichte dag. Ik mag het er niet over hebben van Martin Crum want dat mag niet van onze compliance.
Pas morgen mag ik met naam en toenaam bekennen waar ik mij mee bevlekt heb.

Maar ik kan wel bekennen wat het ongeveer was dat ik heb gedaan.
Ik kan mij voorstellen dat u, gezien mijn op de foto duidelijk zichtbare leeftijd, niet verder wilt lezen en ik geef u dan ook de gelegenheid dit verhaal nu weg te klikken.
Pas hieronder biecht ik het op. Nee, ik vraag niet om vergeving.

Ik heb een financial gekocht.
Een bank.

Houd uw kinderen binnen.

Morgen alle vunzige details in De Kapitalist.

Michael Kraland 

Disclaimer Kraland: niet van toepassing.

Weer hoger, weer gelijk voor Loef en weer een aanwijzing hoe mooi suckerrallies kunnen ontstaan en hoe je er iets aan kunt verdienen. Vrijdagavond sloten we onze S&P longs omdat we het weekend niet long wilden blijven maar vandaag proberen we dat weer wel.

De markt en de economie hebben niet dezelfde naam omdat het twee verschillende dingen zijn. Een goede economie is goed voor de markt, maar lang niet altijd en het omgekeerde is ook waar maar lang niet altijd en voor wie het nog niet de neus uitkomt, ik citeer al jarenlang Zimbabwe als groot voorbeeld hiervan.

Maar er zijn talloze andere Sukke en Fokke rallies en in het vak maken mensen dan graag onderscheid. Er zijn sucker rallies die tradeable zijn en er zijn er die dat niet zijn. Als ze tradeable zijn promoveren ze direct qua nomenclatuur en dan is het geet suckerrally meer maar een bearrally.

Suckerrallies heten suckerrallies omdat je aan het eind in een situatie terecht komt waar de naam Fokke toepasselijk is. Deze lijkt echter tradeable want hij duurt al vijf dagen en kan nog verder doorgaan voordat Droopy naar beneden kijkt en daar een afgrond ziet waar hij al een paar dagen overheen loopt, in het luchtledige.

Luchtje aan China
Misschien begint dat straks in China want verdorie, die markt blijft maar stijgen en hoewel we geen statistieken meer krijgen van in elkaar klappende electriciteitsverbruikcijfers is het daar geen rozengeur en maneschijn. Wie de Chinese keuken kent, althans het back office daarvan, en de Chinese riolering, om van de Chinese gewoontes betreffende handenwassen maar even niet te spreken, weet over welke vorm van rozengeur we het hier hebben. Je hoeft niet eens veel verder te gaan dan Hong Kong en eet u vooral smakelijk.
Blijkbaar is er goed Chinees nieuws en blijkbaar is het terecht dat ik me niet met die markt bezig houd want ik zie het goede niet eh…goed.

Nu meldt Bloomberg ons dat PetroChina in Hong Kong 52% goedkoper is dan in Shanghai en dat er allerlei prijzen in Shanghai zijn waar analisten geen Chinees touw aan kunnen vastknopen.
Dat versterkt ons in de gedachte dat we vooral ons best moeten doen om bearrallies goed in kaart te brengen want er zijn er altijd wel één of twee aan de gang. In dit geval goudmijnen en Chinese aandelen.
Die hebben geen nieuwe laagtepunten neergezet sinds november, integendeel, wel een mooie rally.

Wat ook mooi ralliede was onze Aegon pref, de 7,25% AEF. Die ging vorige week van $3,50 naar $7,85, nog iets onder de prijs die we er voor hadden betaald. Het hielp dat Aegon ons liet weten dat ze achter hun dividend staan en dat dat dividend maar liefst $ 1,80 op jaarbasis is. Bovendien gaat het ding na de 16e ex.

Vanochtend kwam er een 5 jaars obligatie van Schlumberger uit met een spread van 180 punten. Hoewel we graag bondjes verzamelen en flippen voor onze cash was dit toch niet iets waarvoor we op de koopknop durven te drukken ondanks de goede naam.

Wat weer wel netjes gaat is Deutsche Börse, Plunger’s suggestie van vorige week, meteen raak van € 33,40 bij publicatie vorige week naar € 39 nu, de top was eind 2007 € 135, en nog steeds 5% dividend. Dat is niet duur.

[grafiek] Klik om te vergroten

Als we het over niet duur hebben denken we, het Nederlanderschap verplicht ons hiertoe, aan goedkoop.
Japan is terug naar het niveau van 1981. Taiwan staat er net zo lekker bij als in 1987.
Goedkoop, echt goedkoop, is de CRB index, de grondstoffenindex. Die is terug naar het inflatiegecorrrigeerde niveau van, nee, geen tikfout, 200 jaar geleden.

Michael Kraland

Disclaimer Kraland: long Deutsche Boerse en Aegon prefs, geen positie in overige genoemde fondsen op moment van publiceren.

De hierna volgende column verscheen eerder in FD Geld, het wekelijkse Personal Finance Magazine van Het Financieele Dagblad.

Wat is dit toch een interessante tijd. Zowel in de Chinese zin des woords als letterlijk. Grote beroering is ontstaan doordat Minister Bos ook aandeelhouders verantwoordelijk hield voor de huidige ellende. Vinnig wordt de veelgeplaagde minister op de vingers getikt door belangenvereniging VEB die, geheel in haar rol, er op wijst dat aandeelhouders slechts kunnen kopen of verkopen.

Misschien bedoelde minister Bos het niet letterlijk en is hij één van degenen die hun buik helemaal vol hebben van het vingerwijzend deel der natie. In dat geval zijn aandeelhouders natuurlijk medeverantwoordelijk, in hun algemeenheid. Wie vroeg banken om 20% rendement? Wie wees het 3/6/3 model af, waarbij bankiers 3% op uw deposito betalen, voor 6% uitlenen en om drie uur op de golfbaan zijn?
Wie nog niet doorheeft dat onze maatschappij collectief verantwoordelijk is voor haar eigen financiële huishouding kan nog een paar weken ad nauseam door de verontwaardigde persartikelen ploegen tot iedereen er genoeg van heeft.
Ik zou zeggen, als u zoals de meeste mensen op deze wereld nog steeds De Zwarte Zwaan van Taleb niet hebt gelezen, maar toch eindeloos doorzeurt, lees dat boek dan en duim voor betere ambtenaren dan bankiers.

Wie goed weet dat de aandelenmarkt van Zimbabwe jarenlang prachtig heeft gescoord, ook gecorrigeerd voor hyperinflatie, begrijpt dat het weinig zin heeft onze aandelenmarkten nu al ten grave te dragen. De toekomst is onvoorspelbaar, zeker een complexe toekomst als die van de economie. Het laatste dat de heer Wellink wil is snijdende lessen van zijn collega uit Harare, die meer ervaring heeft met wanorde dan wij. Economie, "the dismal science", is een gedragswetenschap. Misschien is dat wel de reden waarom er niet een echte Nobelprijs bestaat, maar alleen een prijs die zo genoemd wordt. Omdat het zo moeilijk is om greep te krijgen op economische problemen hebben de economen besloten zich alleen nog maar wiskundig uit te drukken. Op die manier voorkom je al het gezeur van een publiek van buitenstaanders en kunnen economen doorpraten onder elkaar. Behalve zo nu en dan bij spelbrekers zoals Paul Krugman, die dan ook de Nobelprijs voor de Economie won die eigenlijk geen Nobelprijs is.  Voorspellen is gruwelijk moeilijk, zeker wanneer we ons in situaties bevinden die nog nooit in kaart zijn gebracht zoals nu.

Wanneer u dus constateert dat niemand echt weet wat er gaat gebeuren dan doet u een juiste, zij het voor economen niet aanvaardbare constatering. Tenzij u hiervoor een eenvoudige wiskundige formule verzint, zoals I=MC2, waarbij I staat voor ignorance, m uiteraard voor money en e voor de economie.

Vaak hoor ik de vraag wie er nou over ons waakt. Niemand natuurlijk. Neem uw eigen parachute mee.

Nu onze overheden besluiten om alle uitstaande rekeningen te betalen om het schip stabiel te houden, krijgen we enorme uitgaven, zo hoog dat we ze ons niet kunnen voorstellen.
Maar de vraagkant van de economie moet ook in stand worden gehouden. Zelfs Keynes zou dat niet afkeuren en Keynes, misschien de meest briljante econoom ooit, is weer helemaal terug. Door de vraag op te schroeven kunnen we deflatie te snel af zijn. Alleen, omdat ons geld minder waard wordt door die uitgaven, krijgen we dan inflatie. Vandaar die hang naar goud en de afwachtende houding van beleggers die zich vertaalt in het aanhouden van heel veel cash.
Maar als dit scenario zich zo gaat ontvouwen, dan is het aanhouden van cash juist heel gevaarlijk.
Waarmee ik maar één ding wil zeggen.
Voor die zinloze schuldvraag hebben we gewoon de tijd niet.

 Michael Kraland

Michael Kraland is financier en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: niet van toepassing.

De hierna volgende column betreft een artikel uit de Nieuwsbrief Hedge Funds van Inveztor.

We kregen een verzoek om een presentatie te mogen komen doen van een keurig hedge fund uit London. Dat wil zeggen, zij zouden de presentatie doen en wij moesten luisteren. De score van dit fonds lag al twee jaar flink in de min. Kan gebeuren, we weten er alles van, maar op zich geen reden om nee te zeggen want je weet nooit, het gaat er om hoe ze tot zo’n score komen. We zeiden nee omdat dit fonds precies beantwoordde aan het Nieuwe Prutpitch formaat.

Laten we even verduidelijken.
Vroeger was de pitch van hedge funds eenvoudig. Wij verdienen geld voor u onder alle omstandigheden. En als het een keer niet goed gaat dan krijgen we geen performance fee maar wel een knak in onze reputatie en veel redemptions.
We gaan er dus alles aan doen om dat te voorkomen. Tekent u dus maar hier, dank u wel. Tot en met de eerste helft van 2000 had je bovendien erg veel equity long/shortfondsen die eigenlijk hoofdzakelijk heel erg long zaten en hun vrijheid als hedge fund gebruikten om zichzelf zo veel mogelijk te leveragen.

Toen tussen 2000 en 2003 de aandelenmarkt instortte en de hedge fund sector het best aardig bleef doen en in elk geval het hoofd netjes boven water hield, stroomden de pensioenfondsen binnen. Dit bleken de gouden jaren van de sector. Iedere idioot die een cookie cutter presentatie kon maken – en ze zagen er inderdaad allemaal hetzelfde uit – had succes. Tenminste, als er iemand in dienst was die kon lezen en schrijven, een pak of mantelpakje aan kon trekken en zonder al te veel kwaadriekende reuk uit de mondholte een presentatie van het sjabloonverhaal kon houden. Tekent u dus maar hier, dank u wel. Vanaf medio 2003 tot 2007 was het een inkoppertje want het ging goed. Er waren veel meer nieuwe klanten bijgekomen en die verhoogden hun allocaties. Je hoefde er nauwelijks langs te gaan want veel tijd hadden de kopers toch niet. Ze hadden constant nieuwe fondsen over de vloer, met meestal weer dezelfde pitch die geduldig werd aangehoord.

Veel aandelen hedge funds deden het zelfs aanzienlijk beter dan de markt. En dat terwijl hun objectieven juist iets bescheidener waren. Maar dat gaf niet, iedereen was blij, weinigen keken hoe die winst nou precies tot stand kwam en mensen vielen over elkaar heen om in te schrijven.
Tekent u dus maar hier, dank u wel.

Vanaf 2007 werd het moeilijker maar de hedge fund sector is, gelukkig, creatief. Versla je de markt niet? Geen probleem. Want weet u (bijna fluisterend), waar het om gaat is exposure naar een andere asset class. Zo, die zat.
Tekent u dus maar hier, dank u wel.

Toen die rotfondsen op een gegeven ogenblik echt helemaal niet meer verkochten kwamen we aan bij het huidige dieptepunt, de eerder genoemde PrutPitch. Die pitch krijgt u niet zomaar. Die krijgt u pas als u tegen het betreffende hedge fund zegt dat er echt geen belangstelling is voor hun constant negatief presterende product. Die Pitch luidt dan als volgt: wij zijn maar 20% naar beneden en de MSCI is 40% naar beneden. Dus… Tekent u maar hier, dank u wel.

Hierbij dus een pleidooi om in godsnaam op te houden met deze ellende. Alstublieft dames en heren, doet u ons een plezier, kunnen we terug naar de eerste Pitch? Die was leuk en nuttig.

Tenslotte nog iets over Antaurus. Oppervlakkige waarnemers zouden kunnen denken dat wij “helemaal klaar waren” met dit prachtige fonds en hun sympathieke beheerders. En dat allemaal naar aanleiding van hun unieke VPRO reportage, een eenzaam hoogtepunt in vaderlandse hedge fund communicatie, iets dat misschien nooit meer terugkomt.
In werkelijkheid opereert Antaurus heel professioneel en de VPRO uitzending was slechts een afleidingsmanoeuvre om niet al te veel assets under management ineens binnen te krijgen. Dat is soms fnuikend voor jonge fondsen. Voor je het weet heb je een probleem. Zoniet met Antaurus. Dat fonds is in februari 11,5% omhoog.
Daarmee zijn ze niet alleen koploper maar ze doen het ook nog eens volgens plan, op de juiste manier, als valuebeleggers.
Recente research van James Montier over Japan toont bovendien aan dat deze strategie – value long/short – de beste aanpak is in een Japan-achtige situatie. En daar zitten we nu middenin.
Niet alleen zijn we helemaal niet klaar met Antaurus, maar we kijken halsrekkend uit naar hun volgende maand. Let op deze jongens.

Michael Kraland

Michael Kraland is financier en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: geen posities in bovengenoemde fondsen op het moment van publiceren.

De hierna volgende column verscheen eerder in FD Geld, het wekelijkse Personal Finance Magazine van Het Financieele Dagblad.

De implosie van onze financiële markten heeft een groot aantal verwarrende consequenties. Nu hebben we het voor het gemak even niet over de depressie waar we nu inzitten maar over de minder voor de hand liggende correlaties die toch opeens naar voren komen.
Zo is het logisch dat wanneer de kapitalisten falen en de overheid moet ingrijpen, de ambtenaren het voor het zeggen krijgen.
De vraag is natuurlijk of dat een verbetering is. Wie het track record van de ambtenarij kent twijfelt daar aan. Gelukkig wordt dat track record meestal geheim gehouden tenzij het niet anders kan. Denk aan de HSL treinverbinding tussen Amsterdam en Brussel en huiver.

Maar om het nog wat verwarrender te maken moet u even op YouTube kijken naar Gerry Ackerman, de democratische afgevaardigde die de SEC toespreekt bij de hoorzitting over Madoff. Volgens Ackerman was de SEC een ergere vijand van de Amerikaanse belegger dan Madoff zelf.
Gelukkig kunnen de SEC ambtenaren hier niet voor verantwoordelijk gehouden worden.
Dat laatste zal steeds belangrijker worden. Slimmeriken zorgen ervoor dat ze wel verantwoordelijk gehouden kunnen worden voor winsten maar niet voor verliezen. Noem het asymmetrische beloning. Het klassieke hedge fund model is daar een prachtig voorbeeld van. Bij winst krijgen de managers 20% en beleggers 80%. Minus de management fee, maar wie daarover zeurt is een kniesoor. Maar bij verlies krijgen beleggers daarvan 100% . Zo ook bij banken. Als u daar risico’s neemt en het pakt goed uit krijgt u een bonus. Elk jaar weer, tot het fout gaat. De bank krijgt dan 100% van het verlies en u een discrete schop onder de gestreepte en met kleurige bretels vastgesjorde broek. Vroeger was dat niet zo erg maar nu het allemaal wat grootschaliger is geworden en het ons geld gaat kosten is dit heel actueel. Daarom hebben we nu gedoe om die bonussen.

Het vervelende met banken is dat ze een soort ziekelijke neiging hebben om kapot te gaan en gered te moeten worden. Ze kunnen meestal heel goed uitleggen dat ze er niets aan konden doen, zoals destijds in Latijns Amerika, toen de grote Amerikaanse banken kapot gingen.
Je hebt natuurlijk ook conservatieve, voorzichtige banken en die hebben geen bonus probleem.

De bonusboys bij de boogie banken krijgen dus eigenlijk een gratis calloptie op winst. Als aandeelhouders schrijft u constant puts. U krijgt elk jaar wat premie binnen – winst noemen ze dat- en dan als het fout gaat krijgt u de hele mik thuis afgeleverd zodat er in uw tuin geen plaats meer is voor kabouters. Op dit moment gebeurt ons dat met ABN en er is meer onderweg, nog even geduld.
Vervolgens gaat de overheid, of in het geval van ING de heer Hommen, proberen van een fel oranje bank weer een keurige grauwe tent te maken.
Want, zoals Nassim Nicholas Taleb onlangs opmerkte, nu hebben we het slechtst denkbare systeem. Kapitalisme voor de winsten en socialisme voor de verliezen.

Het vervelende voor een eenduidige anti-bonus houding is dat we ook hier weer te maken krijgen met Merton’s wet van Onbedoelde Gevolgen. Je ziet het nu al. De meest competente professionals vertrekken bij banken die door de overheid gesteund worden. Daar krijgen ze immers geen bonus meer. Die vertrekken dus naar een andere bank die nog niet gesteund wordt. Want die betaalt wel bonussen. En straks, als we de wereld geherorganiseerd hebben in keurige duffe banken zonder bonus enerzijds en levensgevaarlijk creatieve financiële zakenboetieken anderszijds, dan komt het probleem terug.
Want zo is het ook ontstaan. Omdat de aandeelhouders van die banken dat zo toejuichten. En die aandeelhouders dat zijn wij. Minister Bos heeft gewoon gelijk.

Michael Kraland

Michael Kraland is financier en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: niet van toepassing.

Even rekenen. Hoeveel is £ 16,3 trillion ? Laten we zeggen € 18,2 Biljoen. En u weet het hè ? Duizend joentjes is één jardje. Duizend jardjes een boentje.

Joetjes, snipjes, joentjes, jardjes en boentjes. De laatste tijd accelereren de bedragen een beetje.
Het is veul, heel veul geld.
Niels Jensen, die ons altijd zijn Absolute Return Letter stuurt en die we altijd lezen omdat die de moeite waard is, had het in de laatste aflevering over een geheim Europees rapport van 17 pagina’s. In dat rapport stond hoe slecht het gaat met de Europese banken, Want u weet hoe het er voor staat, we doen alsof het allemaal de schuld van de Amerikanen is maar onze banken hebben nog meer leverage dan de Amerikaanse, althans, wanneer de achterwerkjes ontbloot worden.
Voorlopig blijft er nog veel stof onder het tapijt.

In dat rapport stond het bedrag. Het gaat om €18,2 biljoen, of in ponden 16,3 biljoen. De Telegraph, een Londens dagblad, kopte daarmee op 11 februari maar toen verdween opeens de kop en werd het iets over een bankcrisis in Europa, zonder bedrag.
Dan krijg je minder paniek dan wanneer je zo’n bedrag neerzet,
De reden is dat dit bedrag groot genoeg is om banken en zelfs landen te laten omvallen.

Het is laat, ik zit in London en morgen begint de AVA van onze vrienden van Rock Well, of wat daarvan over is.

Ik probeer een beetje te bevatten hoeveel dat nou is, €18,2 biljoen. Meer dan een goed jaar BNP in de eurozone geloof ik.

Vandaag steeg goud weer een dollar of 25 hoor ik. Mooi. Ik denk dat ik wanneer de dag aanbreekt voor wat meer stijging ga zorgen.
Want het hele banksysteem in Europa kan kapot als deze enorme impairment klopt.

Hoofdredacteuren halen niet zomaar zo’n kop weg. Integendeel, hun beste schrijvers vechten om zo’n kop waar te kunnen maken boven hun stuk.
Bij Inveztor houden we niet van samenzweringsverhalen maar dit is toch een erg verontrustend verhaal.

Begon ik net aan die jardjes te wennen, nu moeten we het over boentjes hebben. Het is niet eens een goede term, je verwart het al snel met Duitse staatsobligaties. Wie verzint een betere ?

En wie vraagt zich nog af wat er nodig is om die indexdaling van Loef te bewerkstelligen ?
En dat rapport, mogen we dat niet even inzien ?

long goud

Europa en Engeland verlagen hun rente en Engeland gaat nog een stap verder met Quantitative Easing, binnenkort een algemeen bekend woord vrees ik.
Het oplevinkje van gisteren is van korte duur geweest, hier gaan we weer naar beneden en leuk wordt dit niet want psychologisch komt dit nog harder aan en gaan we dus weer lager.

Hopelijk naderen we nu in deze golf het punt waarop de markt weer kan gaan rallyen. Eerst gaan we flink onder de AEX 200 en zetten we op Wall Street ook nieuwe lows.
Vervolgens komt er een reactie op deze ellende en kunnen we hard omhoog in de bear rally.
In 1933,het eerste jaar van Roosevelt en een parallel met Obama nu, ging de markt na een daling aan het begin van het jaar vervolgens 75% omhoog.

Zoiets kan weer gebeuren, al zijn er ook technische analisten die deze overeenkomst helemaal niet zien en die eerder aan 1938 denken.

Het nieuws blijft onverdeeld slecht, GE gaat op de beurs nog meer kapot dan we ooit dachten en al dat slechte nieuws roept meer slecht nieuws op.

Spelers die CDS’s gekocht hebben, en die op die manier de obligaties van bedrijven short zitten, hebben nu een reden om bedrijven met plezier stuk te zien gaan.
Tegelijkertijd concludeert een interne studie van de SEC dat de herinvoering van de uptick rule voor het shorten van aandelen leuk is maar verder weinig uitmaakt.
Je mag dus geen financials shorten omdat je ze dan beschadigt, maar Credit Default Swaps kopen mag wel.
De logica ontgaat ons.

Franse bouwers doen het goed en krijgen dit jaar exta stimulans van de regering. Kijk naar Bouygues en Vinci.
Bouygues kwam vanochtend met goede winst cijfers.

Goud doet niet wat we gehoopt hadden, rare actie, in zoverre dat het niet ons beeld bevestigt.

Patronen herhalen zich, de vraag is dus even welk patroon.
Voorlopig loont het uit te gaan van het Loef scenario.
Nog een ruk naar beneden en dan een grotere ruk omhoog.
Een volgende, enge fase breekt aan.
 

Michael Kraland

Disclaimer Kraland: long goud

Wat een gedoe de laatste dagen over China. Duizend miljard aan steun, dat is 30% van het BNP, zo galmde de radio vanochtend dus stond Inveztor nog voor de douche al naar een scherm te kijken en een matigend mailtje van Martin Crum te lezen.

Inderdaad, die aankondiging hoorden we op de radio maar gisteren kwam hij niet, hoewel de stimulans wel werd verwacht.

Dit zei de Wall Street Journal vanochtend:

“Absent from Chinese Premier Wen Jiabao’s keynote speech to China’s National People’s Congress on Thursday was the announcement of any major new fiscal stimulus plan. Confident that one was coming, investors bid up share prices around the world in anticipation.

In retrospect, those hopes were always overdone.”

Goed, dat gebeurt wel vaker. Maar hieronder de uitleg waarom. Want het is gewoon allemaal teveel voor de economie om op te nemen:

“Beijing’s existing $585 billion stimulus plan, unveiled last November, is barely out of its wrapping: while China’s capacity to absorb it fully is already in doubt.

Less than a third of the $15 billion slated for disbursement in 2008’s fourth quarter was actually spent by the end of December, a government official said Wednesday. Worries that corruption in the localities will cause stimulus funds to be wasted are also leading Beijing to keep a grip on the fiscal tap.”

Nog even geduld. Shanghai steeg vanochtend weer met een procent, na de 6% van gisteren. Dat was toch wel een goed teken.
Ik heb geen recente electriciteitsgebruik statistieken gezien. Die geven aardig aan wat er gebeurt in een industriële economie en daar wordt geloof ik nog niet mee geknoeid.
Of de beurs van Shanghai is veel te optimistisch, of de pessimisten op China missen iets en China gaat zich sneller herstellen dan we denken.nvt

Vandaag wordt het nieuws interessant en opeens niet meer eentonig.
De ADP cijfers in de VS zijn nog slechter dan verwacht. GE zakt naar de $ 6 en een aantal analisten schrijft dat er geld bijmoet, voor GE Capital.
Maar Leuthold en Fleckenstein worden bullish. Montier komt met een lijstje Graham aandelen.
Wat betekent dit ?

Het slechte nieuws gaat gewoon door. Dat zal nog wel een tijd aanhouden want slecht nieuws zorgt voor meer slecht nieuws.
Relfexiviteit, dierbaar aan Soros, is het idee dat de ene kracht de andere uitlokt. Heel veel slecht nieuws leidt dan ook vaak tot een rally, op het moment dat iedereen het erover eens is dat er alleen nog maar slecht nieuws aan kan komen.
Want er moeten verkopers zijn en als die allemaal verkocht hebben dan kan je op het minste geringste goede nieuws naar boven.

Misschien is dit wel zo’n moment. Loef volgers op deze site weten dat onze TA vriend de laatste tijd weer goed zit. Dit is een TA markt, het gaat om sentiment meer dan om fundamenten.

Loef zegt dat we niet ver meer van de bodem zitten.
Leuthold is een meneer die ik in 1994 heb leren kennen. Steve Leuthold is één van de meest erudiete markthistorici in de VS. Hij heeft een bear fonds, dat het Grizzly Fund heet. Vorig jaar ging dat fonds 74% omhoog en dit jaar ook nog eens 26%, zo bericht Bloomberg.
Bill Fleckenstein is ook een soort perma bear, heeft ook een bearfonds en komt met een zelfde soort verhaal.

Montier pakt het anders aan. Hij doet wat we ook aan het doen zijn voor de komende aflevering van De Kapitalist, zie hiervoor
/pagina/weblog/view/9733.

Montier heeft een nieuwe uitdraai van Graham aandelen gemaakt en die uitdraai is nu erg groot. Niet helemaal zo lang als in november, maar wel indrukwekkend.

Beleggers vergeten soms dat het slecht kan gaan met een economie en goed met de aandelenmarkt. Het meest spectaculaire voorbeeld waar ik al jaren in mijn columns over zeur is natuurlijk Zimbabwe.
Daar steeg de markt onder wanbestuur en hyperinflatie.

Loef voorziet een daling naar AEX 190 en dan een harde rally.
Leuthold voorziet ook een flinke stijging en koopt internationale aandelen, China, Taiwan, Korea en de VS.
Montier is een ander verhaal. Het hele idee achter Graham portefeuilles is dat je het hele verhaal rustig weg kunt leggen en dat het wel goed komt, dankzij de Margin of Safety van Graham.

Als de wereld niet vergaat is dat de beste oplossing.
Vergaat de wereld wel, dan hebben wij onze Grote Gids Rik Schmull. Veel eten in blik, een huis op het platteland met moestuin, goud in een goed beschermde kluis, een geweer, liefst twee, voldoende ammunitie (nu al schaars in de VS) en, uiteraard, een bijbel.

Pas dus even op met shorts, zeker als er nog even een tik naar beneden volgt.
Zonder nieuwe golf verkopers kan een effectenmarkt niet naar beneden.
Een economie heeft daar minder moeite mee, want afwezigheid van kopers is genoeg om daar de zaak in de min te houden.

nvt

Ben Graham is al jaren uit de mode. Graham is de uitvinder van ons vak, financiële analyse.
Toen ik nog op de schoolbanken van het Instituut voor Enorm Arrogante Doordravertjes zat, kreeg ik een dik, blauw, naargeestig ogend boek in handen gedrukt.
Security Analysis, van Graham & Dodd.

De titel deed me denken aan Heer Bommel en juffrouw Doddel maar dan met heel veel cijfertjes.

Al snel besloot ik dat dit boek niets voor me was.
Van de lessen in financiering van allerlei weinig opwindende zaken stak ik ook niet veel op. Een financiëel directeur van Michelin legde ons uit wat een sinking fund was. En wat voor leuks je daar allemaal mee kon doen.
Pas 30 jaar later begon deze uitdrukking echt voor me te leven.

Ik geloof dat ik die kennis één keer in mijn leven heb gebruikt.

In de computerkamer was een revolutie begonnen. Digital Equipment – als de naam u nog iets zegt bent u te oud om op deze site te vertoeven – had net een nieuwe computer geïntroduceerd. De Rainbow heette dat ding. Je kon er van alles mee doen maar niets nuttigs, zo bleek mij al snel, mede omdat internet nog niet was uitgevonden.

De beurs interesseerde bijna niemand, behalve de monomaniakale recruiters van Goldman Sachs, die naar de campus kwamen. Enigszins verveeld stak ik mijn hand op toen er werd gevraagd wie er interesse had in dit bedrijf. Die nacht las ik Security Analysis in een noodgang uit om het zekere voor het onzekere te nemen. Ik wilde niet afgaan tegenover de in mitrailleurtempo doorratelende zakenbankier aan wie ik de volgende dag moest uitleggen wat nou precies een aandeel was. Of een obligatie, mijn geheugen laat me hier even in de steek.

Wat ik toen nog niet wist was dat Graham een heel interessante man was, met allerlei even interessante hobbies, zoals achter dames aanrennen en kunst in allerlei vorm.
Van Warren Buffett had ik nog nooit gehoord.

Fast forward naar de herfst van 2008.
The Intelligent Investor, van Graham, had ik inmiddels een aantal keren herlezen en weggegeven aan talentvolle jonge medewerkers zoals daar zijn de heren Vermeulen en Klein Tank.
Opeens kreeg ik heel veel reacties op een artikel over aandelen die je kon selecteren op basis van de Margin of Safety criteria van Ben Graham.
Iedereen wilde opeens veilige aandelen. Geef ze eens ongelijk.
Ik besloot wat te gaa screenen. Op de criteria van Ben Graham.
Kijken wat daar uit kon komen.

Omdat Crum en Vermeulen het te druk hadden met echt werk was The Plunger de enige vrijwilliger om het werk dat ik voor ogen had uit te voeren.
Dat gebeurt wel vaker zo bij Inveztor, gelooft u mij maar.

Het leuke van de intrinsieke waarde methode van Graham is dat timing secundair wordt.
Als je je huiswerk goed doet is het niet zo belangrijk wat de timing nou precies is. Timing krijg je toch niet helemaal goed, tenzij je Loef leest natuurlijk.

The Plunger zag meteen een kans en begon te lobbyen voor een eigen Bloomberg. Nou wil ik niet krenterig lijken maar zo’n ding kost met wat abonnementjes al snel zo’n euro of 2500 per maand en je raakt er snel aan verslaafd.
Ik weet waar ik het over heb, ik heb jarenlang met zo’n apparaat samengewoond.
Nu staan er bij het FD, de roemruchte media organisatie die ons kleine clubje onderdak verleend, een aantal van die apparaten links en rechts verdekt opgesteld.
Als stockjunkies konden wij ons niet aan de indruk onttrekken dat onze journalistieke collega’s van het roemruchte dagblad minder met die machines deden dan wij van plan waren.

Je kunt enorm veel doen met zo’n Bloomberg, zeker wanneer je alle data zelf kan herbewerken op Excel.
Zoek er maar één bij het FD, Plunger, zei ik.

En zo kon het gebeuren dat The Plunger elke avond na vijven, wanneer de FD newsroom leegstroomde richting Dauphine, het rijk alleen had achter een eigen Bloomberg in een nieuwe variatie op het aloude thema van 5 à 7. Dit is een in Nederland minder bekende Franse uitdrukking voor een prettig samenzijn na kantoortijd. Probeert u het eens wanneer u in Parijs een hotel kamer reserveert. Sympathie, begrip en korting zijn dan uw deel.

The Plunger was inmiddels aan het werk en zijn printer begon de ene lijst na de andere uit te spugen. Het was nog niet wat we wilden.
Dan waren er weer te veel Japanse micro caps, dan weer alleen maar financials en die wilden we niet. Zoveel discipline konden we niet opbrengen, ons gezonde verstand telde ook nog.
We speelden wat met de criteria, we verlegden de market caps een beetje en omdat de markt lenig door bleef zakken werd de lijst steeds langer.

We gaan deze maand elke week een nieuwe Kapitalist uitbrengen met daarin een lijstje aandelen.
Er zitten veel oliebedrijven bij. Er zitten veel staalwalsers tussen en verzekeraars ook. Niet allemaal bedrijven die we nu zo direct willen hebben. Maar we vinden ook moderetailers, vastgoedboeren en farmaceuten. Zelfs één biotech tent.
We gaan dit elke week doen, een maand lang.
En de rest van het jaar gaan we het bijhouden wanneer dat nodig is. Kijjken wat er gebeurt en hoe het loopt.

The Plunger gaat ons uitleggen wat hij weet van intrinsieke waarde, margin of safety en andere Graham concepten.
U zult zien dat hij zich aardig van zijn taak weet te kwijten.
Elke week komen we met een nieuw lijstje aandelen die, als het een beetje meezit, veilig zijn.
Niet allemaal individueel maar wel als groep.

We denken dat de markt nu gaat bodemen, maar als Graham leerlingen mogen we het daar eigenlijk niet over hebben.
Dat is immers timing en timing is (fluisterend) spe-cu-la-tie. Een vies woord.
Dit zijn aandelen om in kleine plukjes te kopen en weg te leggen.
We denken er een maandje mee bezig te zijn en we zoeken een sponsor voor ons Value Seminar.
Bestook uw broker of vermogensbeheerder en zeg hem ons te steunen omdat u anders uw rekening weghaalt.
Die kunt u vervolgens onderbrengen bij de leuke mensen die wel hun cheque boek trekken. We weten alleen nog niet precies wie.
Wat we wel weten is dat dit een leuke oefening wordt.
Binnenkort ook in uw brievenbus.

Michael Kraland

Disclaimer Kraland: niet van toepassing.